12/11/2025
Een ode aan alle mantelzorgers ❤️
Mantelzorgers!
Ze zijn er altijd. Niet omdat het moet, maar omdat hun hart dat zegt. Mantelzorgers, de stille helden van alledag. Geen lintje, geen toeslag, geen rooster of nachtdienstvergoeding. Alleen liefde. Liefde in haar puurste vorm.
Ze staan op als de wereld nog slaapt. Maken ontbijt, geven medicijnen aan hun naasten, helpen bij het wassen of het opstaan. Soms met een glimlach, soms met tranen die niemand ziet. Want zorgen voor iemand die je liefhebt, dat is geen baan. Dat is een roeping waar je nooit voor hebt gesolliciteerd.
Mantelzorg is meer dan zorgen. Het is leren loslaten wat ooit vanzelf ging. Het is elke dag een stukje afscheid nemen van wat was, en tegelijk doorgaan. Het is niet opgeven, ook niet als je moe bent, als het lijf protesteert en de agenda al weken geen wit plekje meer kent.
Ik heb ze gezien, de mantelzorgers. Die met een boodschappentas in de ene hand en een rolstoel in de andere. Die even hun eigen verdriet inslikken, omdat er nog zoveel te doen is. Die alles regelen, van medicijnen tot administratie, van gesprekken met artsen tot het wassen van lakens.
En toch, midden in die zorg, is er vaak iets wat niemand ziet: eenzaamheid. Het gevoel dat je het allemaal alleen moet doen. Dat niemand echt begrijpt hoe zwaar het is om elke dag te moeten glimlachen terwijl je vanbinnen instort.
Mantelzorgers zijn geen superhelden. Ze zijn mensen van vlees en bloed. Ze raken uitgeput, huilen onder de do**he, lachen om niets omdat huilen niet helpt. Maar wat ze wél doen, is blijven staan. Steeds weer. Omdat liefde sterker is dan vermoeidheid.
Dus vandaag, voor al die mensen die zorgen, wil ik iets zeggen. Dank je. Voor je geduld, je trouw, je zachte handen en je harde werk. Voor de liefde die je blijft geven, ook als er weinig terugkomt. Voor de glimlach die je elke dag opzet, zelfs als het pijn doet.
Deze week is het de week van de mantelzorger!
Dus als je dit leest en zelf mantelzorger bent: adem even. Kijk naar wat je doet, wat je geeft. Weet dat het gezien wordt, ook als niemand het zegt. Je bent belangrijk. Onmisbaar!
En als je iemand kent die zorgt: bel, luister, breng soep of een glimlach. Want soms is dat alles wat nodig is om weer een dag vol te houden.
Aan alle mantelzorgers: jullie zijn de zachte schouders van dit land. De onbezongen melodie die dag na dag blijft klinken. En dat, dat is pas echte zorg!
