Met Liefde Uitvaart & Verzorging

24/10/2025

Beste heer/mevrouw,

Via onderstaande link en code is het mogelijk om de uitvaartplechtigheid te bekijken van De heer G.H. Druiventak.

Link: https://stlaurentius.uitvaart-online.nu/client
Datum/Tijd: 25 oktober 2025 11:50
Code: Druiventak

De verbinding gaat ongeveer 10 minuten van te voren open.

Wij condoleren u en wensen u veel sterkte met dit grote gemis ❤️🕊️❤️

01/09/2025

13/03/2024

Ik lees het…..zie het voorbij komen en rillingen over mijn lichaam. Weer zo een kort leven die zo vroeg moet gaan. Een paar uur later belt hij mij…..in 1 seconde schieten er verschillende scenario’s door mijn hoofd en ik hoop, ik hoop zo dat het niet om die kleine gaat….. “Lieverd, ik heb je nodig”….. Dankbaar dat hij de keus heeft voorgelegd aan zijn ouders. Een keus die elke uitvaartondernemer aan een ieder moet geven. Koelingopbaring of lichte balseming……

De overbreng auto rijdt voor….daar staan wij dan. 3 grote mannen en ik…..de stilte voelt vreselijk, de stilte duurt lang. De stilte laat ons oplossen in het moment. De stilte moet onderbroken worden. Niemand wilt de volgende stap nemen. Ze halen de brancard eruit en je zou bijna denken dat er niets op ligt. Niets is minder waar. Er ligt echt iets op en hoe graag we het eigenlijk niet zouden willen. Of een groter iemand die de 80 gepasseerd is en een leven gehad heeft. Brancard is er helemaal uit en weer blijven wij stil……want zijn kleine lichaampje ligt erop. Nog 2 bijna 3……maar daar, daar waar jij absoluut niet moet liggen, lig jij wel. Jij had veilig, warm en vol liefde in jouw bedje moeten liggen en aan het dromen moeten zijn. Dromen over de volgende dag……dromen over spelen in de zon, rennen over het strand, de liefde voelen van je ouders en het lachen van al het moois dat jou gegeven zou worden. Het geluk en onbezorgd kind zijn. Maar al deze dromen zijn gruwelijk uit één gespat. Keihard en onwerkelijk……is het leven uit jou gehaald. Kon ik maar toveren…….

Onwerkelijk voelen wij ons. Hij tilt je over en voorzichtig en met liefde wordt jij op mijn verzorgtafel geplaatst. Ik hou je handje vast en voel je kleine vingers…..ik wil toveren….het leven weer terug toveren, je ondeugende lachje, je sprankelende sprekende ogen en alle dromen doen uit laten komen. Maar deze nachtmerrie is werkelijkheid geworden. Voor jouw ouders een leven zonder jou, het ondenkbare, een nachtmerrie waar ze nooit meer uit gaan komen.

Daar staan wij dan, wij zijn stil want al is het ons vak het blijft zo een heftige emotie om zo een klein ventje zonder leven daar te zien liggen. We geven elkaar een moment. De stilte geeft ons een moment om te voelen. Te voelen dat ook wij nog altijd onze emoties mogen hebben. En vanuit deze emotie is het aan ons om ons vak uit te oefenen alsof hij van ons eigen is die wij met liefde, zorg en respect behandelen.

Je verkleuringen trekken mooi weg, de lichte balseming accepteer jij. Alle lijntjes in je lichaampje verwijder ik. Jij hoeft niet de kou in. Ze mogen je vasthouden, knuffelen en kroelen. Elke dag een stapje dichter naar het afscheid. Elke dag is het steeds meer loslaten, elke dag tot aan je laatste rustplaats. Daar waar jij nog niet had moeten zijn. Nog minstens 80 jaar had erbij moeten komen. Te klein en veel te vroeg ben jij hier vandaan. Gebroken harten voor altijd is wat jij achter laat.

Daar lig jij dan……waar je nog lang niet had moeten zijn……soms droom ik dat de wereld hierna zoveel mooier is dan deze hier. Dat je daar de extra 80 jaar wel mag leven en soms hier op aarde je ouders een troost, een boodschap of een seintje mag geven. Dat zij jou aanwezigheid elke dag in hun hart mogen voelen. Niet zoals het zou moeten zijn want dit verdriet en het gebroken hart zal nooit meer overgaan.

Ik wikkel je in een lakentje, ik dek je toe…..ik laat je liggen met je knuffelkonijn heel dicht tegen je aan…..zou zo graag anders willen……toveren kan ik helaas niet……kon ik het maar…..

21/10/2023

𝐒𝐏𝐑𝐄𝐀𝐃 𝐓𝐇𝐄 𝐋𝐎𝐕𝐄

Een eerste ontmoeting, een eerste blik, een aanraking en een pure connectie. De volgende keer dat we samen zouden zijn, zou mijn blik niet meer met jouw ogen worden beantwoord. Maar door die eerste ontmoeting hadden we een verbinding, en ik had een belofte gemaakt... dat ik jou met alle liefde in mij zou verzorgen.

De verwachting was dat ik je een paar dagen later de laatste verzorging zou komen geven. Jouw hart en wil om nog tijd met je geliefden door te brengen waren sterker. Je mocht nog zeven weken met hen samen zijn. En zij met jou...

In jouw veilige haven was je omringd door jouw gezin en dierbaren, tot het allerlaatste moment. Zij hebben jou op handen gedragen met oneindige liefde. Zoals jij was: oneindige, onvoorwaardelijke liefde!

Gisteren, vandaag en iedere dag hierna zal jouw liefde in hen voortleven en worden doorgegeven, zoals jij dat wilde. Doordat jij wist wat liefde was, weten zij dat ook!

Dankbaar voor jouw vertrouwen in mij en dat van je gezin en familie ❤️🕊️❤️

𝐒𝐏𝐑𝐄𝐀𝐃 𝐓𝐇𝐄 𝐋𝐎𝐕𝐄

09/10/2023

We Remember……

The babies born sleeping

Those we carried but never held

Those we held but could not take home

Those who came home but could not stay

Baby Loss Awareness Week

Ieder jaar van 9 tot en met 15 oktober wordt er aandacht gevraagd voor babyverlies. In deze week herdenken ouders, familieleden en vrienden het korte bestaan van alle kleintjes die gemist worden. Een week die in het teken staat van bewustwording en openlijk kunnen spreken over dit onderwerp.

Aan het einde van de week branden ouders en naasten wereldwijd om 19.00 uur een kaarsje. Een golf van licht en liefde voor hen die ze moeten missen.

❤️

01/09/2023

Wanneer je nog 3 bent…..bijna 4.

Vorige week woensdag heb jij deze wereld verlaten. Gebroken harten heb je achtergelaten met vele ontelbare tranen van verdriet. De vraag “waarom” die nog zo vaak gesteld zal worden.

Jij kleine knappe bink bent 3 geworden....bijna 4 want over 19 daagjes zou je jarig zijn. 7 maanden heb je gestreden. Gestreden tegen een ziekte die jij de baas leek te zijn. De behandelingen en de medicatie werden je te zwaar. Je kleine lichaam vechtend tegen een ziekte die geen kind zou mogen dragen. Acute leukemie 2 woorden 1 ziekte die zo vaak een kinderleven fataal wordt.

Vrijdag in het kinderziekenhuis is de behandeling bij je gedaan. Alle vragen werden beantwoord. Erna ben je met je familie mee naar huis gegaan. Gedragen door je moeders handen. Op het grote bed, samen op de bank en op schoot ben je nog geweest.

Vandaag 7 dagen later bel ik aan bij je. Een ongekende spanning overvalt mij een beetje. Kom een controle doen, ik weet niet hoe ver je ingeleverd hebt de laatste dagen. Een knappe binkie van 3 waar de thana goed is gegaan. Ik kom voor een controle want morgen is de dag van de uitvaart.

Ik bel aan en 1 van je broers doet open. Binnengekomen is er een woonkamer waar op de box een kistje klaarstaat. Wit met gouden handgrepen nu nog leeg maar morgen zal jij hier in liggen en ik zie het voor me. Een gevoel van verdriet gaat door me heen. Je huis die je thuis was die ruil jij morgen in. Keihard slaat de realiteit in en ik kan me alleen iets van voorstellen hoe dit voelt het werkelijk meemaken zal elke mogelijke inleving ver overschrijden. Ik wil het me niet verder voorstellen en ik blokkeer het gevoel.

Inmiddels is je moeder beneden en ik mag mee naar boven. Neem mijn verzorgingskoffer mee. Onderweg heb ik me je voorgesteld. Boven in je moeders bed lig jij. Mooier dan ik mij had voorgesteld en wat ik verwacht had. Een klein jongetje waarvan het leven is gegeven en dapper is gestreden. Je moeder draagt je veel bij haar, geknuffeld wordt je ontzettend veel, aanraking en liefde wordt je nog zo ontzettend veel gegeven. Onvoorwaardelijke liefde zal je altijd blijven krijgen.

De gordijnen worden omhoog gedaan, het volle daglicht komt binnen en ik bekijk je goed. Ik voer een controle uit of je lichaampje het nog aankan en zo bijzonder weer dat de behandeling zo goed is gegaan. Dat ook jij niet koud aanvoelt, naast je donkerder gekleurde lipjes zie je er nog als een binkie uit. Een airbrush kan ik aanbrengen maar gelukkig is je mama het met me eens dat dit niet nodig is.

Ik neem je handje in de mijne en al snel neem je mijn temperatuur over. Je mama heeft nog geen tijd gehad voor je kleertjes, je ligt nog fijn in je pyjama. Totaal overgenomen zonder enige besef van tijd heeft zij de afgelopen dagen veel moeten regelen voor je uitvaart maar daarnaast heeft ze zo enorm veel tijd genomen om naast je te liggen, je vast te houden, tegen je te praten en je alles te vertellen wat ze nog gedurende zoveel jaren had willen doen. De intense band die jullie hadden is voelbaar voor mij. Ze verteld en ik luister aandachtig. Dit doen geeft mijn werk zoveel meerwaarde. Deze kleine bink krijgt leven door de verhalen die ik hoor. Het zijn korte fragmenten van voor je ziekte, het slechte nieuws horen en tijdens je ziekte. Je bent ook nog maar 3....bijna 4. Ik hoop dat ze nog vaak over je gaat vertellen.

Nog steeds je handje in de mijne vraagt ze of ik je nageltjes wil bijknippen dat durft ze niet. Voorzichtig doen we het samen en zo worden je nageltjes voor de allerlaatste keer geknipt. Ik werk je lipjes een beetje bij. Trek je pyjamaatje recht, we stoppen je weer toe. Geef je mama nog aan hoe dapper ik het vind dat ze het op deze manier heeft gedaan. Niet wat standaard is maar wat zij graag wilt en wat je mama je belooft heeft. Ze laat je nooit meer alleen.

De middelen om een thuisopbaring te laten slagen zijn er waarvan de thana zo veel succes kan boeken dat het bijdraagt aan beetje bij beetje loslaten en nog enkele dagen niet helemaal los hoeft te laten voor altijd. Een ieder kijkt hier anders tegen aan maar hoe fijn dat deze moeder dit zo heeft kunnen doen.

De dag van morgen zal aanbreken. De dag dat je door je moeder naar de kerk gedragen zal worden en daar je volledige rust in je kistje zal innemen. Vanavond is de laatste avond dat je naast je mama ligt. Haar gezicht tegen de jouwe aan, jouw handje in die van haar.....nog even heel even. Daarna zal elke herinnering je leven geven, je moeder gaat je voor altijd meedragen dat wist ze mij te vertellen. Ik hoop dat ik het ooit mag zien je kunstwerk!

Voor nu rust zacht kleine krijger…..

24/08/2023

Thana……?

"Thana.... wat? Licht balsemen en mag ik een klinker kopen? Thanatopraxie."

Amalia van Met Liefde Uitvaart & Verzorging deelt met ons haar verhaal.

"Laten we het bij lichte balseming houden, dit is voor iedereen uit te spreken. Het is het beste te vergelijken met een nierdialyse. Vies bloed uit het lichaam wordt schoongemaakt in de machine en weer schoon bloed wordt terug in het lichaam gebracht. Als balsemer injecteer ik een conserverende vloeistof in het lichaam en haal ik zoveel mogelijk lichaamsvocht eruit.

Geen koude plaat onder je dierbare die constant geluid maakt, geen ijskoude harde aanraking, maar juist een fijne, soepele aanraking. De mogelijkheid om een hand nog naar je toe te trekken. De zichtbare vlekken na het overlijden zijn tijdens de opbaartijd veel minder zichtbaar, tot helemaal verdwenen.

Het is een keuze. De uitvaartondernemer moet de familie te allen tijde de keuze geven welke opbaring ze willen (koeling of lichte balseming). Net zoals de keuze tussen begraven of cremeren wordt gevraagd. De lichte balseming kan bijna altijd op een thuislocatie plaatsvinden, overleg dit vooraf altijd om zeker te zijn en beloftes aan de familie te vermijden. Bovendien is lichte balseming ook na obductie mogelijk.

Vaak wordt mij de vraag gesteld of ik mijn werk niet mee naar huis neem. Ja, dat doe ik wel en ook ik heb nog steeds bij elke dierbare overledene emoties. Om dit voor mezelf een plek te geven, schrijf ik veel van mijn ervaringen op. Op mijn social media plaats ik deze altijd anoniem, zonder namen en locaties. Maar voor mij hebben alle overledenen een speciaal plekje, voor altijd. Het vertrouwen krijgen om de laatste zorg voor een dierbare te mogen dragen, is groot en dit doe ik altijd met alle liefde, alsof het mijn eigen dierbare is."

Benieuwd geworden? Klik hier voor meer informatie: https://uitvaart-platform.nl/leveranciers/met-liefde-uitvaart-en-verzorging/

13/08/2023

Waar denk je aan vraagt Facebook……ik denk aan…..een meisje van 9……..❤️🕊❤️

Mooi meisje van 9 ….. je zal mij altijd bij blijven.

Wanneer je het geluk hebt om samen een gezin te mogen hebben en het geluk je toelacht dat je zwanger bent, de zwangerschap gezond doorbrengt en na 9 maanden een wolk van een kind gezond en wel ter wereld brengt. Dan heb je de wereld aan je voeten en ben je de gelukkigste mens op aarde. Moeder/vader ben je geworden en dat voelt magisch. Het mooiste wat er is.

Maar helaas slaat het noodlot soms genadeloos hard toe en kan je niet van plek ruilen, pijn niet wegnemen en geen geld op de wereld die je kleine kan beter maken in dit geval.

Je sterke moeder heeft ervoor gezorgd dat je thuis mag blijven. Dat je thuis de behandeling krijgt en daar niet voor uit huis hoeft. Je bent gestorven op 9 jarige leeftijd. Kom aan en krijg eerst koffie. Je korte levensverhaal hoor ik aandachtig aan en wat voor een strijder jij bent.

Een hersentumor is de boosdoener geweest. Thuis ben je rustig gegaan. Daar lig je dan, als ik boven in je kamertje komen. Je kamer vol herkenbare leuke, gezellige meisjes spulletjes. Lampjes, frutsels en vrolijke kleuren. Op je kastje prijkt een foto vol trots van je vader. Je vader is er ook niet meer. Zou hij je opgewacht hebben? Zullen jullie nu samen zijn? Ik hoop het voor je want dan ben je nog steeds met degene, de andere helft die onvoorwaardelijk van je houdt. Onvoorwaardelijk is de liefde die je moeder ook voor altijd voor je zal hebben.

Je ligt op je stapelbed. Je eigen fijne kussen onder je hoofd. Maak je klaar om de thana uit te kunnen voeren. Je hebt al veel meegemaakt want je hebt al een aantal flinke operaties achter de rug. Helaas heeft het allemaal niet geholpen. Je nageltjes waren al aan het verkleuren, zo ook je lippen en gelukkig trekken de verkleuringen mooi weg. Je lichaam werkt goed mee en de thana kan ik zonder bijzonderheden goed uitvoeren. Terwijl ik wacht om de vloeistof even tot rust te laten komen kijk ik rond in je kamer terwijl ik je hand blijf vasthouden. Oh denk ik dat hadden mijn meisjes ook, oh en ja daar hebben we een potje slijm. Je mooie kamer vol herinneringen is waar je moeder nog regelmatig zal gaan zitten. Hier in je kamer is waar jij bent.

Wanneer ik klaar ben met de thana komt je moeder er weer bij. Ook opa en oma zijn boven en helpen mee. Je moeder kiest die ene mooie jurk uit die je nog zo graag wilde hebben. Samen hebben jullie nog even geshopt. En een mooie zomerjurk had je uitgekozen en deze krijg je nu aan.

Zo vertelt je moeder dat je het liefst een mooie vlecht in je haar had. Ik vlecht je haar zo goed als ik kan in. Je hebt helaas 3 dagen in bed liggen woelen al met een vlecht in en terwijl ik je haartjes probeer uit te kammen en je steeds meer haar verliest probeer ik me gevoel in te houden en je de mooiste vlecht te geven. Je moeder is ondanks het intense verdriet zo blij dat je niet weg van huis moest voor de behandeling, dat je de komende dagen niet op een koeling ligt maar gewoon in je mooie zomerjurk in je eigen bed. Omringd door al je knuffels maar vooral omringd door de mensen die van je houden.

Ik ben klaar en je moeder laat eindelijk even haar gevoel gaan. Ze kijkt je aan. Alles valt haar op wat door de behandeling is verandert. Ze zit naast je, jouw hand in die van haar, ze wilt je niet laten gaan.....je ben nu nog een paar dagen thuis bij haar, je hand vastpakken en even nog een paar dagen niet loslaten......nog even niet.

Rust zacht lief mooi meisje van 9……

07/08/2023

Zijn kleine meid....

Krijg een melding van sedatie in een laatste levensfase. Een jonge vrouw van 51 heeft ervoor gekozen. Gekozen om geen pijn meer te hebben, gekozen om vrij te zijn in de keuze, gekozen om weer verder te kunnen en gekozen om los te laten. Dapper gestreden en zo moedig aanvaard……..

Ik kom de hospice binnen en het is je vader die mij direct emotioneel grijpt. Hij heeft je moeten laten gaan, eerder dan dat hij is gegaan. Hij heeft toe moeten kijken hoe zijn kleine meid heeft gestreden, ontzettend veel pijn heeft geleden. Hij had alles opgeven als dat had gekund. Voor jou…..Hij probeert zich zo sterk te houden. Hij probeert zelfs te glimlachen. Maar de tranen staan in zijn ogen. Ogen die verraden dat er al heel veel gehuild is. En dan zegt hij... de volgorde is niet zoals deze in het leven hoort te zijn......hij pakt zijn zakdoek uit zijn zak en droogt snel wat tranen. Tranen van verdriet....tranen van een vader...

Een kleine 3 jaar geleden de ontdekking van borstkanker. Alles in gang gezet om deze te bestrijden en beter te worden. De pijn van de kuren, ondraaglijk, waarna na testen en andere onderzoeken blijkt dat er uitzaaiingen zijn. De ziekte kan niet meer bestreden worden. De behandelingen zijn er alleen om het leven te verlengen. Het leven met kanker en alle behandelingen die daarmee gepaard gaan.

Vroeg in de ochtend heb jij je laatste adem laten gaan. Van bewustzijn naar een diepe slaap naar een laatste adem....verlost van alle pijn. Maar je laat een ongelofelijke grote leegte achter. Je man, je vader, je moeder en zoveel anderen die je lief hebben.

Op je zij ben je gegaan. Dit was je favoriete positie om de pijn in je botten te ontlasten. Voor de behandeling maak ik je weer soepel en de drukkende blik op je gezicht verdwijnt langzaam en je krijgt wat meer kleur. Voor de behandeling kregen wij een foto van je te zien. Een prachtige vrouw met een bos haar, stralende ogen en een geweldig mooie uitstraling.

Wanneer ik klaar ben is deze geweldige uitstraling er nog steeds. Je ogen stralen dan niet meer en ook heb je geen bos haar meer, maar je bent en blijft een prachtige vrouw!

Respect voor jou als vrouw, een strijder tegen borstkanker en je eigen pad gekozen. Niet de juiste volgorde....maar jij kon niet meer leven met de pijn.

Je mag naar huis. Thuis waar al je geliefde dierbaren bij je kunnen zijn, je hand kunnen en mogen vasthouden. Waar jij niet ijskoud aanvoelt en waar jij nog mag stralen!

Bij het weggaan laat je vader nog een groepsfoto zien. Daar sta jij te midden van een grote groep mensen en een helikopter achter je. Zijn vinger wijst je zachtjes aan, alsof hij echt langs je gezicht gaat. Trots laat hij weten dat jij nog een helikoptervlucht hebt gehad en dat dat een bijzondere ervaring was.

Weer komt de zakdoek tevoorschijn, zijn tranen zullen nooit opraken want het verdriet zal er altijd zijn want hij heeft zijn kleine meisje moeten laten gaan......

Tijd heelt niet alle wonden. Sommige wonden zijn er voor het leven. Je leert of probeert te leven met het grootste gemis van een kind die er nog had moeten zijn of deze nog jong in jaren is of de volwassen leeftijd al voorbij is. De volgorde klopt niet altijd…… dit is een vader die zijn kleine meid nu moet missen met enorme hartenpijn…..

20/07/2023

En dan is daar de dag na de laatste dag hier. De dag na de uitvaart……een volle week vol emoties en die gaan voor altijd door. Door het grote gemis is het nu nieuwe betekenis aan het leven geven. De onvoorwaardelijke liefde die deze moeder voor haar gezin en naasten had was intens voelbaar. Liefde in haar puurste vorm.

Ik dank deze familie om mij zo ontzettend dichtbij te mogen laten komen en het voorrecht te hebben gehad alles uit en met liefde voor hun verzorgd te hebben in alle vertrouwen die zij mij gegeven hebben. Dapper als deze mevrouw was heb ik samen met het gezin 76 dagen geleden een voorbespreking gehad.

In rust in een mooie 24uurs kamer, dinsdag avond op dag 7 van overlijden in een intieme setting de kist gesloten. Toosten op het leven was haar wens en de belofte die wij moesten maken. Weer een stap dichterbij het voor altijd afscheid nemen hier.

De dag van de uitvaart, een volle zaal met nog veel meer liefde. Foto’s en muziek….het leven op beeld en ieder een eigen herinnering. Een lach en een traan…..tot het allerlaatste moment met haar gezin. Vuursteen op de kist…..vaarwel tot ooit en voor altijd in het hart ❤️

In het hier jou losgelaten maar in het hart vasthouden tot in de eeuwigheid.

11/07/2023

Een jonge moeder, 42 jaar in de bloei van haar leven. Samen een jong gezin van vader, moeder en 2 jongens van 11 en 8.

Helaas krijgt ze te maken met de vreselijke ziekte die de meeste doden op haar naam heeft staan. Van borstkanker overleeft naar eierstokkanker en opgegeven.

De uitzaaiingen zijn overal, vechten heeft geen zin meer en waar zou je dan voor kiezen? Zij hebben voor beëindiging van het leven gekozen. Samen met je gezin kies je een datum uit. Een datum die langzaam dichtbij komt. De laatste dagen gaat het al zo slecht dat bewegen en spreken amper kan. Maar je ziet, je voelt, je hoort en je ruikt. Je ruikt de geur van je kinderen. Als ze net van buitenspelen binnenkomen, als ze net fris onder de do**he vandaan komen of als ze net wakker zijn. Besef je je dat het de laatste keren zullen zijn. De laatste keren dat je in je kinderen hun ogen zult kijken. Dat je beseft dat ze zonder hun moeder de rest van hun leven verder moeten.

De dag is daar. Een moeder is nooit van haar leven egoïstisch en ook hier toont het moederhart zich van haar beste kant. Je kiest ervoor om de dag uit te kiezen vlak aan het begin van de zomervakantie. Zodat je oudste nog even de tijd heeft om het te “verwerken” voordat hij naar zijn nieuwe school gaat. Valt het verlies van een moeder op zo een jonge leeftijd wel te verwerken? Zelf ben ik van mening dat dit niet het geval zal zijn je leert leven met het verdriet maar een plek geven dat je je moeder verloren bent op zo een jonge leeftijd zal je je leven lang meedragen. Nog zo zo ontzettend veel moment waar je je moeder bij nodig zult hebben.

Krijg de dag ervoor te horen dat je zelf voor de thana (lichte balseming) hebt gekozen. Omdat je thuis opgebaard gaat worden en het ook best warm weer is zal dit de beste en meest rustige opbaringsmethode zijn die er is. Geen airco’s, koeling etc in de woonkamer maar jij op bed.

De dappere vader en opa, maar zo gebroken door verdriet van deze jonge vrouw zijn dochter, staat vaak naast mij tijdens de behandeling. Omdat het zo extreem warm is (34 gr geeft de meter aan in de woonkamer) is hij zelfs zo attent dat hij met doekjes komt zodat er wat druppels van mijn voorhoofd af kan deppen. Staat ook geregeld met een koud glas water klaar. Zijn dochter ligt daar overleden op zo een jonge leeftijd en alsnog spreekt zijn vadergevoel dat hij zorgt voor de persoon die zijn dochter aan het behandelen zijn.

De behandeling voer ik uit en alles verloopt goed. Omdat overlijden nog niet zo heel lang geleden is nadat ik de behandeling uitvoer treedt de lijkstijfheid gedurende de behandeling in. Meest optimale moment is meerdere uren (liefst ruim 6 uur erna) zodat de stijfheid goed opgeheven kan worden en iemand veel soepeler blijft, deze komt erna namelijk niet meer terug.

Ook bij deze jonge moeder komt het gedurende de behandeling. Vind het jammer maar gezien de jonge kinderen in huis en de extreme warme weer wordt er voor gekozen de thana snel uit te voeren. Na afloop van de behandeling kleden we haar. Ze ziet er weer meer uit zoals ze was. Kan helaas niet iemand eruit laten zien voor de ziekte en voor het overlijden. Helaas is deze geliefde echt overleden en kan ik daar niets aan veranderen maar probeer er zo dicht mogelijk te komen en dit lukt heel vaak.

Een dag of 3 na de behandeling doe ik een nacontrole. Om dan weer bij de nabestaanden over de vloer te komen die hun dierbare opgebaard hebben liggen is nog moeilijker dan de dag zelf. Bij deze jonge moeder hebben de kinderen mooie tekeningen gemaakt. Een tekening van een kind en een moeder, hand in hand maar daar tussen een gebroken hart en met kinderhandschrift geschreven: Mama ik kan niet zonder je.....

Net een aantal dagen overleden en het verdriet bij jonge kinderen zien en een vader die radeloos achterblijft voelen is heftig. Niet wetende hoe hij het voor elkaar gaat krijgen om zonder de kracht van het gezin de jongens op te voeden. Het zal hem lukken! Deze vader zal zijn zonen de liefde van hun moeder altijd laten voelen, de opa’s en oma’s staan als een schild achter hem om hem bij te staan waar nodig. De ene deel zal hun vertellen hoe hun moeder was toen ze klein was, hoe ze opgroeide en welke dromen ze had en hun de gelukkigste momenten van haar leven weten te vertellen. Van hun kleine meid naar moeder van hun kleinkinderen.

Deze jonge moeder is tot de dag van de uitvaart thuis bij haar gezin geweest. De jongens hebben afscheid van haar kunnen nemen maar toch elke dag een beetje los moeten laten. Ze zullen nog een lange weg te gaan hebben en zullen het verdriet van het verlies van hun moeder altijd met zich meedragen.

Mama zal voor altijd in hun hart zitten. Veel te kort heeft ze in hun leven mogen zijn en veel te kort hebben zij hun moeder in hun leven gehad. Na haar laatste adem is er een liefde meegegaan die niet meer gezien en getoond kan worden maar alleen intens gevoeld.