05/11/2025
Boezemvrienden
“Ik ga er weer vandoor hoor!” Het is een bezoeker die zich netjes afmeldt. “Ik ben vorige week niet geweest, ik moest naar de huisarts, ik had steeds zo een hoofdpijn”, zegt hij.
Ik vraag de bezoeker hoe het nu met hem gaat e meneer gaat er even bij zitten, zichtbaar blij dat hij er even over kan praten.
Meneer vervolgt zijn verhaal: “Mijn huisarts heeft mij goed onderzocht en bloed afgenomen. Hij nam mijn hoofdpijn serieus. Niets gevonden, kerngezond verklaart. Toen stelde de huisarts mij de volgende vraag : “Wat houdt u zo bezig?”
Ik vertel hem dat ik momenteel een vriend in het hospice heb liggen en dit voorjaar van een vriend afscheid heb genomen. Wat vage klachten in het begin, voordat ik het wist was hij overleden.
Mijn huisarts adviseerde mij om mijn huidige vriend nog eens te vertellen wat ik zo bijzonder vindt in deze vriendschap.
“Dat heb k dus net gedaan” verteld meneer. Er staan tranen in zijn ogen. “Job …. is mijn boezemvriend. We weten alles van elkaar. Veel fietsvakanties door heel Nederland gemaakt en hebben samen veel beleefd. Ik kom snel weer en zal dan zijn favoriete chocolaatjes meenemen” zegt meneer en voordat ik het weet is hij vertrokken.
Ik denk nog even na over de rol van de huisarts en zijn advies aan deze meneer. Het heeft ervoor gezorgd dat deze boezemvrienden woorden hebben gegeven aan hun vriendschap. Deze woorden hebben betekenis gekregen in het naderende afscheid.
Ik ben er even stil van. – Marieke Zwart-Dijkhuis
Marieke werkt als hoofd coördinator in het Hospice. Regelmatig schrijft zij recht vanuit haar hart verhalen.
