04/12/2025
Mensen vragen vaak hoe je het verleden loslaat. Voor mij klopt dat woord niet. Je laat niets los. Het valt weg zodra je ziet en voelt wat er nu gebeurt.
Het begint op het moment dat je merkt dat je reactie niet klopt bij wat er op dat moment gebeurt. Je lijf spant aan, je adem verandert, je gedrag schiet in een oud patroon. Dat signaal is belangrijk. Daar ontstaat ruimte.
Alles wat niet doorleefd is blijft invloed hebben op hoe je nu kijkt. Je reageert dan vanuit iets dat ooit bescherming bood. Je denkt dat het normaal is, simpelweg omdat je het al zo lang zo doet.
Hoe beter je je patronen leert kennen, hoe duidelijker het wordt. Soms is dat confronterend. Je ziet dingen waarvan je jarenlang hebt gedacht, ik ben nou eenmaal zo. En zodra iemand daar aan morrelt voel je weerstand. Je lijf beschermt wat vertrouwd is.
En precies daar ligt de beweging. Niet in forceren. Niet in analyseren. Maar in zien en voelen. Zodra je doorhebt dat het een oud mechanisme is verliest het kracht. Je zakt iets. Je adem wordt rustiger. Je kunt weer kijken naar wat er werkelijk gebeurt.
Veel patronen zijn ontstaan uit pijn en hebben zich vastgezet. Je bent ze gaan aanzien voor wie jij bent. Totdat je ze begint te herkennen. Dan voel je hoe diep ze in je lijf zitten en zie je wat ze met je leven doen.
Door jezelf ruimte te geven, krijgt alles wat opkomt ook ruimte. De weerstand, de spanning, de emotie. Je hoeft er niets mee, behalve het opmerken en te doorvoelen.
En dan verschuift er iets. Je verdwijnt minder snel in het oude verhaal. Je ziet wat er gebeurt. Je voelt wat er gebeurt. En daar ontstaat vrijheid.
Liefs XX Son
