05/09/2022
Gedachten na een vastenkuur en happy people op de laatste dag tijdens het vastenbreken
Bij het vasten heeft iedereen recht op zijn eigen crisis. :-) Die kan groot of piepklein zijn, met een zee aan tranen, nachtmerries, angsten in de nacht die groot worden als monsters en je uit je slaap houden, agressieve gevoelens waarbij je opeens alles en iedereen stom vindt of dat je gewoon wat stilletjes wordt en de behoefte hebt om je terug te trekken.
Het vasten doet zijn werk, legt de dingen bloot die niet gezien wilden of mochten worden. Een beetje zoals in de talloze meren en rivieren waar de laatste tijd door weinig water scheepswrakken, zelfs lichamen of hele dorpen inclusief kerktorens ter voorschijn komen. Zo is het ook bij het vasten. Door schaarste, in dit geval aan voedsel, komen dingen aan het licht voor die we – meestal onbewust – ons best hebben gedaan ze onder het wateroppervlak verborgen te houden. En nu, opeens wil ‘het’ gewoon gezien en gevoeld worden, het laat je niet met rust als een kat die lang alleen was en er nu alles aan doet om je aandacht te krijgen. Het is dan ook bijna onmogelijk om het te ignoreren. (Kattenkenners weten wat ik bedoel ;-)
Dit blootleggen en doorvoeld willen worden duurt tijdens een vastenkuur meestal 1 tot 3 dagen om dan plaats te maken voor een grote ontspanning, vaak vreugde en nieuwe creatieve ideeën. Alsof de dingen op de bodem van het water nadat ze te voorschijn kwamen en het zonlicht hebben gezien vergaan tot stof en oplossen in het niets. Dan komt er nieuwe ruimte, een leegte, die heerlijk voelt en weer met nieuwe dingen gevuld mag worden. Mensen vertellen dan bijvoorbeeld over het gevoel van ‘herboren’ zijn, ‘nieuwe inspiratie hebben’, ‘dichter bij zich zelf kunnen komen’, dat ze ‘beter in het moment kunnen zijn’, 'helderder', ook 'veel meer energie hebben' en hoe waardevol dit voor hun voelt.
Voor mij, die gekozen heeft om mensen hierin te begeleiden is naast de drukte van het dagelijkse programma, de individuele begeleiding ook zoiets als een onderstroom de hele tijd aanwezig: het wordt mij steeds meer duidelijk dat ik niets verder hoef te doen dan te Zijn. Aanwezig te Zijn, present te Zijn, een luisterend oor en een open hart te hebben, mij aan de stilte van een groot vertrouwen over te geven zodat dit vertrouwen ook de mensen kan omhullen als een fijne mantel waardoor – in wat voor een crisis dan ook - een veilig gevoel ontstaat. Wetende, dat elke crisis tijdens het vasten een grote kans in zich draagt…. omdat elke crisis een genezingscrisis is.
