10/12/2023
Voorbereidend op de komst van mijn tweede dochter kwam ik op het spoor van de doula. Met mijn wens om zo natuurlijk mogelijk te geboorte te geven sprak dit me meteen aan. Maar mijn innerlijke criticus maakte ook direct overuren: ‘Is dit niet veel te decadent?’ en ‘Al die andere vrouwen kunnen het toch ook gewoon zonder’?. Gelukkig maakte deze kritische dame snel plaats voor de krachige intuïtieve vrouw in mij. Die wist dat ik mag kiezen voor een bevalling zoals ik hem wil. Dat het meer dan de moeite waard is om op deze manier in mezelf en mijn kindje te investeren. Dat er weinig momenten betekenisvoller zijn dan deze in mijn en haar leven en ontwikkeling. Als ik ‘in het dagelijks leven’ kies voor een goede coach en opleiding, waarom dan niet voor deze belangrijke reis kiezen voor een doula?
Vanwege een vasa praevia (voorliggende bloedvaten) is mijn oudste dochter Kato in 2021 met een geplande keizersnede rond 36 weken geboren in het ziekenhuis. Dit terwijl ik het liefst thuis wilde bevallen. Vanwege deze keizersnede in de voorgeschiedenis werd ook de bevalling van mijn jongste dochter Lela ‘medisch’. Ik geloof in de kracht van de natuur en het lichaam en zie een voorbeeld in mijn moeder die positief terugkijkt op de geboorte van mij en mijn broertje. Ik wilde deze keer ‘zo natuurlijk mogelijk’ bevallen in het ziekenhuis en had een grote wens dat niet de procedures, maar mijn lichaam en wensen leidend zouden zijn. Daarnaast ben ik een extraverte, sensitieve, pleaser. Voorafgaand en na afloop van de bevalling van Kato heb ik ervaren hoe uitdagend het voor mij was om mijn wensen en behoeften te voelen in de ziekenhuisomgeving met ál zijn procedures en professionals (met wie ik allemaal lekker af kon stemmen). Wat helpt me om bij mezelf te blijven? Iets wat me zo belangrijk leek tijdens een geboorte. Met deze vraag ging ik op zoek in mijn omgeving en ontmoeUe ik via via Catharina.
Dankbaar en trots kijk ik terug op een bevalling die precies was zoals hij had moeten zijn. Omdat ik met mijn aandacht bij mezelf, Julian en Lela kon zijn. Omdat ik de regie had. Omdat ik me kon overgeven en omdat het zo natuurlijk mogelijk is gegaan. Catharina heeft daar een geweldige rol in gespeeld.
Catharina heeft me begeleid in gehoor geven aan mijn behoeftes. Zo was er een moment dat een gyneacoloog in opleiding voorstelde om me te toucheren na een aantal klunzige pogingen eerder die dag. Catharina signaleerde hoe mijn gezicht verstrakte waar ik dat zelf nog niet door had. Met de simpele zin ‘Anne wat gebeurt er bij je, misschien moeten we kijken of het ook anders kan?’ kreeg ik de kans om te voelen en aan te geven wat ik wel en niet wilde en bleek toucheren niet nodig.
Catharina heeft me begeleid in het loslaten van controle. Aan het begin van de ontsluitingsfase dwaalden mijn ogen steeds weer af naar de monitor met onze hartslag erop. Hoe vaak komen ze? Hoe hoog is die piek? Gaat het nog sneller? Worden ze hefiger? Na het spiegelende zinnetje van Catharina ‘Probeer je nou nog steeds de controle te houden, bevallen gebeurt in het tijdloze’ besloot ik mijn ogen dicht te doen, en ze dicht te houden ook in ontspanning tijdens de weeën door. Ik gaf me over en de rest ging vanzelf.
Catharina heeR ons laten zien waar de ruimte zit in de wereld van procedures en expertises in de geboortezorg. Bij inleiden hoeft niet binnen een half uur gestart te worden met oxytocine. Toucheren is niet altijd nodig om de voortgang van een bevalling te monitoren.
Verpleegkundigen hebben vaak meer aandacht voor de fysiologie dan een arts en er zijn heel vaak alternatieve opties tijdens een geboorteproces, als je er maar naar vraagt.
Catharina heeft me begeleid in écht ontspannen. Met dank aan haar acupressuur massages kwamen de weeën tijdens het inleiden vanzelf, en was extra medicaitie niet nodig. Met dank aan deze massage vlak voor de bevalling raakte ik in een andere dimensie. Ik zag mezelf, met Julian, Kato en Lela en voelde – misschien wel voor het eerst – dat er écht ruimte was in mijn hart voor nog een dochter. Ik was klaar om haar te verwelkomen.
