http://www.emmelinebennenbroek.nl/, http://www.optimaliseerjouwsessies.nl/

Emmeline Bennenbroek Hypnotherapie, Deurne (2025)

16/11/2025

“Mijn opvoedstijl? Ik ga voor liefdevolle verwaarlozing.”
We zitten te lunchen met vriendinnen en natuurlijk gaat het over de kinderen en de uitdagingen in de opvoeding. Mijn vriendin is serieus: “Liefdevolle verwaarlozing is het grootste cadeau voor jezelf en je kinderen.”

Ik moet wel een beetje lachen, ik begrijp wat ze bedoelt. Ook ik ben er inmiddels achter dat “er bovenop zitten” niet persé de meeste rust of het beste resultaat geeft. Geloof me, ik heb het geprobeerd. 😉

Ik hoor het ook vaak in mijn praktijk. Ouders willen het beste voor hun kinderen en dus halen ze alles uit de kast: materiële steun, emotionele zorg, tijd en energie en direct parate oplossingen. Het doel: problemen voorkomen.

Maar te veel geven kan onbedoeld negatieve effecten hebben op de ontwikkeling van het kind en de familiedynamiek, ondanks de beste bedoelingen waarmee je dit doet. Want elke ouder wil bescherming en liefde geven, het kind de beste kansen bieden en falen voorkomen. Vooral problemen waar ze zelf in hun jeugd over gestruikeld zijn worden vermeden...

De risico’s van teveel geven?
1. Kinderen leren niet om op eigen benen te staan en ontwikkelen geen probleemoplossend vermogen.
2. Kinderen die gewend zijn dat hun ouders alles oplossen, kunnen angst ontwikkelen om fouten te maken. Ze hebben weinig ervaring met mislukkingen en ontwikkelen onvoldoende veerkracht.
3. Als ouders alles faciliteren, leren kinderen niet zelf initiatief te nemen. Dit kan leiden tot passiviteit, uitstelgedrag en het vermijden van verantwoordelijkheden.

Hoe dan wel?
1. Stel grenzen aan wat je geeft: leer kinderen zelf verantwoordelijkheid te dragen. Laat ze zelf sparen voor iets wat ze graag willen en vraag welke oplossing ze zelf al bedacht hebben.
2. Stimuleer autonomie: laat kinderen uitdagingen aangaan die passen bij hun leeftijd.
3. Bied ruimte voor fouten, accepteer deze en bekijk samen wat je ervan kunt leren.

En vraag je als ouder vooral ook af: waarom is het voor MIJ belangrijk dat ik mijn kinderen alles kan geven en optimaal kan beschermen? Welke behoefte in mij wordt daarmee vervuld? Onderzoek die en ontdek dat opvoeden vaak vooral over jezelf gaat. 😊

09/11/2025

En ineens zat ik deze week weer 3 uur naar een zinkend schip te kijken. Wéér had ik op het hoofd van Leonardo DiCaprio geklikt om te kijken hoe het dit keer af zou lopen met de “Titanic”...

Je zou denken dat ik het ondertussen wel gezien heb, maar ineens hoorde ik het Rose zeggen: "I know, it doesn’t make sense, that’s why I trust it."
BAM!, alsof ik het voor het eerst hoorde.
Ze zegt het gewoon: “Het slaat nergens op, daarom vertrouw ik erop.”
Ze zegt dit nadat Jack stelt dat het idioot is dat ze na aankomst met hem van boord wil gaan en niet met haar verloofde.

Dit zinnetje is pure onbewuste magie, want dit is precies hoe het onbewuste brein werkt! Ik leg het mijn klanten ook altijd uit. En moedig ze aan te zeggen wat het eerste in hen opkomt. Want dat is je onbewuste aan het woord: het antwoordt sneller dan snel en vanuit diepere patronen en intuïties. Je herkent het ook aan de neiging het te herformuleren of af te zwakken. Omdat het niet logisch lijkt en niet kan kloppen. Toch?!
Maar je onbewuste kan je in een split second richting geven, vaak voordat je bewuste brein de kans heeft de boel te rationaliseren. Het is altijd eerlijk en bevat de kern van wat we werkelijk voelen of willen, ook al lijkt het niet logisch.

Ik hoor klanten vaak iets toevoegen aan hun eerste ingeving: “ik weet niet waarom ik dit nu vertel” of “nou ja, dat heeft iedereen wel, toch?” en "misschien is dit helemaal niet relevant, maar…"
Voor mij tekens dat het onbewuste vlak daarvoor aan het woord was. Perfect als we willen weten wat er áchter het probleem zit. Daar waar de verandering mogelijk is.

Het onbewuste brein zit boordevol wijsheid, oplossingen en inzichten die vaak buiten ons bewuste bereik liggen. Het weet vaak al wat je écht nodig hebt, nog voordat je er zelf bewust van bent.
In hypnose omzeil je die kritische stem in je hoofd, die zegt: “Dit slaat nergens op!” en kom je direct in contact met het deel dat weet wat goed voor je is en wat jou kan helpen.

Hypnotherapie helpt je dat innerlijke vertrouwen te vinden en te versterken, zodat je kunt handelen vanuit die diepere laag van weten, zelfs als het op het eerste gezicht nergens op lijkt te slaan.
Be like Rose… 💙

02/11/2025

Ouders komen vaak met de vraag of wens om het gedrag van hun kind te veranderen.
“Hij moet echt beter gaan luisteren.”
“Het interesseert haar niks, welke straf ik ook uitdeel.”
“Ik wil ook wel eens een avond voor mezelf, waarom kan ze niet gewoon gaan slapen?”

Ik luister in zo’n geval niet alleen naar de (opvoed)vraag, maar ook breder naar de onderliggende systemische laag. Zoals je weet kan het familiesysteem (onbegrepen) gedrag beïnvloeden en mogelijk verklaren. Aan de hand van een aantal vragen komen we vaak al snel bij patronen die spelen in het leven van de ouder.

Voor de sessie is het essentieel dat de ouder een duidelijke vraag formuleert vanuit haar eigen behoefte. Dus even los van het gedrag van het kind:
“Wat gebeurt er met mij als mijn kind dit gedrag laat zien?”
“Wat heb ik nodig?”
“Hoe komt het dat ik niet beschikbaar ben als mijn kind dit gedrag laat zien, maar dat ik terecht kom in mijn eigen trigger?” Denk daarbij aan gevoelens van onmacht, wanhoop, moeite met grenzen aangeven, etc.

Vervolgens ontrafelen we de “strategie” van de ouder: hóe doet je deze reactie? Het antwoord op die vraagt geeft vaak een prachtige kapstok met aanknopingspunten voor de oplossing.

Ik werk altijd met één ouder tegelijk, omdat elke ouder vanuit zijn eigen perceptie reageert op het gedrag van het kind. In de intake bepalen we samen bij wie de vraag het meeste leeft. Wie reageert er op dit moment emotioneel het sterkst op de situatie? Wie wordt er het meest geraakt? Meestal schuift de moeder aan.

Dat na een paar sessies niet alleen de ouder zich meer in balans voelt, maar ook het kind ander gedrag laat zien is elke keer weer magisch!

Waarmee kan ik jou(w kind) helpen?

26/10/2025

Samen met zijn moeder zit hij bij mij aan tafel. Moeder kijkt me vol verwachting aan. Ze had aan de telefoon uitgebreid verteld over de faalangst, de paniek en de onzekerheid van haar zoon.
“Waar kan ik je mee helpen?” vraag ik deze 15-jarige. Hij haalt zijn schouders op.
“Ben je hier wel vrijwillig?” grap ik. Een voorzichtig lachje en weer zijn schouders omhoog.
“Wat zou je anders willen?” “Weet ik niet.”
Die drie woorden hoor ik in het verloop van de sessie nog veel vaker. Hij weet het niet.

En dan zegt hij het: “Als het verandert, wordt het erger.” Aha.
“Hoe weet je dat?” “Eh.”
“Heb je dat wel eens meegemaakt? “Ja.”

Helder. Deze jongen weet het gewoon: als iets verandert, wordt het erger. En dan vraag ik hem wat hij anders wil. Nou eh, niks dus. Ook al voelt hij zich slecht en is de faalangst en paniek er dagelijks. Liever houdt hij vast aan wat bekend is dan dat hij het risico loopt dat het verandert en het (dus) erger wordt.

Deze overtuiging dient als bescherming, als geruststelling misschien wel. Hij houdt vast aan deze gedachte omdat hij zich daar veilig bij voelt. Door deze overtuiging staat hij echter nu nog niet open voor hulp.

We doen het eigenlijk allemaal. Onszelf verhalen vertellen en vasthouden aan overtuigingen die ooit helpend waren, die ons houvast gaven in lastige tijden.
Maar zodra die overtuiging ons gaat belemmeren, is het tijd om ze eens onder de loep te nemen.
Het veranderen van onze overtuigingen kan eng zijn. Wat als alles waar we op vertrouwen ineens niet meer klopt?

Denk eens na over jouw eigen overtuigingen. Wat neem jij voor waar aan, wat je eigenlijk tegenhoudt? En als je dat kunt zien, vraag jezelf dan af “Wat zou er gebeuren als het tegenovergestelde waar is?” Dit kan je helpen om losser om te gaan met de overtuiging. Je hoeft er niet direct afstand van te doen; het doel is om te ervaren hoe je leven eruitziet als je even zonder die gedachte bent.

Vind je het fijn als ik met je mee denk? Je bent van harte welkom.

Nb. Hoe het verder gaat met deze jongen? Ik ga eerst met moeder aan de slag. 🙏

19/10/2025

“Als ik het niet doe, blijft het liggen.” Begin dertig, verantwoordelijke functie. Maar nu haar zoon veel ziek is en haar man afwezig kost het steeds meer moeite. Toch zit ze ’s avonds laat nog achter haar laptop, checkt ze doorlopend haar mail en voelt zich schuldig als ze voor haar zoon zorgt.
Ze belt me nadat de 3de collega in korte tijd haar vraagt of ze niet even rustig aan moet doen. “Ik weet even niet hoe ik het rond moet breien,” zegt ze. “Ik wil ontspannen, misschien ook wat delegeren, maar het lukt gewoon niet. Er is altijd nog iets wat beter kan en nu moet. Ondertussen voel ik hoe ik steeds meer uitgeput raak.”

We praten wat en langzaam wordt het onderliggende verhaal duidelijker. Haar vader werkte altijd. Ziek worden was geen optie, rust nemen evenmin. Als kind voelde ze weinig emotionele nabijheid, maar aandacht voor inzet en prestatie was er wel.
En dus koppelt ze waardering en verbinding aan doorzettingsvermogen en herhaalt het patroon zich.
Ze kan het ook voelen als ik haar vraag: “wat zou er volgens jou mis gaan als je nu naar je lichaam zou luisteren?” “Dan ben ik bang dat ik niet meer op gang kom.” Ze koppelt rust onbewust niet aan herstel, maar aan iets dat afstand schept. In haar systeem betekent stilvallen niet meer meetellen, niet meer gezien worden.

Dat ze al vroeg leerde om sterk te zijn en om door te gaan, heeft haar veel gebracht. Maar de link tussen hard werken en het krijgen van liefde en waardering, maakt dat ze langzaam opbrandt. Haar lichaam protesteert, maar haar systeem zegt: “Kom op, laat je zien.” Ze draagt een oude loyaliteit, niet aan haar baas, maar aan haar vader.

Wanneer we naar dit patroon kijken, herkent ze het meer en meer. Het kind in haar werkt hard om gezien te worden, om veiligheid te voelen. Alleen houdt datzelfde patroon haar nu gevangen.
Ik breng haar terug naar dat jonge meisje dat haar vader aanbidt én zijn aandacht en liefde wenst. We erkennen haar inzet, haar liefde, haar trouw. En we vertellen haar dat het niet meer hoeft. Dat ze die verantwoordelijkheid daar en toen mag laten, daar waar het logisch was.
Ze mag voor zichzelf zorgen nu. Langzaam ervaart ze wat rust is, de rust van genoeg zijn.

12/10/2025

Moeders, je kent ze wel. Die wezens die alle ballen in de lucht proberen te houden: huishouden, werk, kinderen... misschien ben jij er ook wel één. Niet zelden vergeten zij daarbij dat ze zelf ook aandacht en zorg verdienen.

Sommige moeders hebben het ‘geluk’ dat hun kind op een bepaald moment zóveel aandacht vraagt of zó “uit de bocht vliegt” met bepaald gedrag dat ze wel gedwongen worden te stoppen, stil te staan en te kijken. Wat gebéurt hier?

Ik help moeders te kijken naar waar het gedrag van het kind misschien óók wel wortelt in hun eigen triggers. Want wat jij als moeder niet aanpakt, komt bij je kind terecht.
Zodra je dat kunt zien, ligt ook de oplossing voor het grijpen.

Steeds vaker spreek ik moeders die het zelf al gezien hebben. Die het gedrag van hun kind herkennen. Die (soms pijnlijk) geraakt worden door wat er gespiegeld wordt door hun kind. En die de dappere stap naar hulp zetten.

Want heeft je kind moeite met afscheid nemen, slaapproblemen, overmatige boosheid, claimgedrag, eenkennigheid, angst voor het donker, vreemden…? Vaak proberen kinderen hiermee onbewust te laten weten dat er iets aan de hand is in hun omgeving. Gevoelens uiten door gedrag gaat als kind makkelijker dan met woorden.

Ik help je bij het aankijken en oplossen van onbewuste spanningen en emotionele blokkades bij zowel jou als je kind. Vaak is werken met moeder voldoende en verandert het kind als vanzelf mee.

Laat je kind niet de last dragen van jouw onopgeloste kwesties. Wat jij aanpakt, heeft direct invloed op het welzijn van je kind. Neem vandaag nog contact op voor meer informatie en om een afspraak te maken. Samen zorgen we voor meer rust en harmonie in het gezin, zowel voor jou als voor je kind(eren).

Waarmee kan ik jou(w kind) helpen?

05/10/2025

Je hebt het vast al eens gehoord of zelf gemerkt: kinderen zijn spiegelaars.
Nadoen of spiegelen is een natuurlijke manier van leren en onderdeel van de ontwikkeling van kinderen. Er zijn verschillende redenen waarom kinderen het gedrag van hun ouders spiegelen.

Kinderen hebben een aangeboren vermogen om te leren, door anderen na te doen. Ouders zijn vaak de eerste en belangrijkste voorbeelden in het leven van een kind. Ook broertjes, zusjes en andere leeftijdsgenoten dienen als voorbeeld om te imiteren.

Het spiegelen van de ouders heeft ook als doel om zich verbonden te voelen. Als je hetzelfde gedrag vertoont als je vader of moeder, voel je eerder verbinding. Ouders zullen het gedrag veelal herkennen en belonen. Dit biedt bevestiging en acceptatie, wat belangrijk is voor de emotionele ontwikkeling.

Behalve spiegelen om te leren, spiegelen kinderen onbewust ook de nog op te lossen thema’s en triggers van hun ouders. Overtuigingen en triggers die in jou als ouder zitten, worden moeiteloos door hen aangevoeld en opgepikt. Dit zie en hoor je terug in gedrag of dingen die gezegd worden.

Ongeheelde triggers worden als vanzelf van generatie op generatie doorgegeven. Eigenlijk helpen kinderen je door te spiegelen weer herinneren en opnieuw te kijken, waardoor je jezelf kunt helen op oude stukken.
Wanneer je je hier als ouder bewust van kunt zijn en begrijpt wat er speelt in jóu, kun je je aandacht richten op dat wat dáár opgelost en achter je gelaten mag worden. Zo los je het op voor jezelf én je kind (die het dan niet meer hoeft te spiegelen).

De combinatie van systemisch werken en hypnotherapie kan je hierbij ondersteunen. Doorgaans volstaan 3 sessies om de overtuiging die op dit moment in de weg zit op te lossen. Hierdoor zul je niet alleen bij jezelf, maar ook bij je kind ander gedrag ervaren. Waarmee kan ik jou helpen?

28/09/2025

Meer dan eens laat ik klanten in sessies hun kleine ik vinden die nog trouw vasthoudt aan een (belemmerende) overtuiging. Want inmiddels is duidelijk dat de oplossing van toen niet meer werkt en zelfs tot klachten of ongewenst gedrag leidt.
Soms lijkt dat oude gedrag niet echt van die kleine ik te zijn, maar lijkt hij het te dragen of spiegelen van een familielid, vaak van een paar generaties eerder. Vooral wanneer er sprake is van herhaaldelijk terugvallen in oud gedrag, ook na eerdere sessies, ben ik hier extra alert op.

We zijn als zoon of dochter allemaal verweven met ons familiesysteem. Soms kan jouw gedrag (of dat van je kind!) je sterk doen denken aan iemand anders in je familie. Het kan zijn jij je (of dus je kind zich) onbewust identificeert met deze persoon uit je familiesysteem. Dit kan leiden tot gevoelens van afwijzing en oud gedrag dat zich steeds herhaalt.

Voor coaches en therapeuten is het waardevol om dit te herkennen én je klant te helpen er woorden aan te geven. Juist daar komt systemisch werken tot leven: het helpt de verborgen dynamiek zichtbaar te maken. Herkennen en erkennen is essentieel om daarna te kunnen transformeren.

In de systemische contentkluis zijn de thema’s die jij en ik tegenkomen in de praktijk uitgewerkt met systemische duiding, taal en passende vragen. Zodat jij in je sessies sneller de diepte kunt pakken, klanten beter begrijpt en met meer vertrouwen werkt.

Herken je dat je klant soms blijft hangen in herhalend gedrag ondanks jouw interventies? Voel je hoe het jouw taak als coach is om te helpen die bredere blik of nieuwe woorden te vinden? Dan is de systemische contentkluis er om jou te ondersteunen.

21/09/2025

Het is zover: de herfst begint deze week. Het seizoen van die prachtige kleuren, vallende bladeren… en ja, ook wind en regen. 🍂😏
Voor de één voelt het alsof de zomer echt voorbij is, voor de ander is het juist het begin van knusse avonden binnen.

Ik moedig mijn klanten vaak aan om los te laten wat hen tegenhoudt: oude overtuigingen, belemmerende gedachten, emoties die vastzitten. De herfst laat ons zien hoe dat werkt. De bomen laten hun bladeren los om zich klaar te maken voor de winter. Alleen als ze dat loslaten, kunnen ze in het voorjaar weer helemaal opnieuw groeien.

Net als de natuur dragen wij vaak emotionele bagage met ons mee: overtuigingen van vroeger, lasten van ouders of angsten die we hebben meegenomen. Die bagage kan ons stilhouden.
Loslaten betekent niet dat je negeert wat je hebt meegemaakt. Het betekent dat je het erkent én besluit dat het je niet langer in de weg hoeft te staan.

Dat deel van jou dat nog vasthoudt aan oude overtuigingen mag nu horen:
"Dankjewel. Ik vergeef je dat je dit gevoel zo lang hebt vastgehouden. Het was een goede oplossing toen, maar het hoeft niet meer. Laat maar los. Ik heb het al geleerd."
In hypnose kun je dat deel van jezelf echt herkennen en aanspreken, zodat het eindelijk losgelaten kan worden.

Laat de herfst dus een reminder zijn: je mag loslaten wat je niet meer dient. Maak ruimte voor groei, voor nieuwe ervaringen. Wat laat jij deze herfst los? 🍁

14/09/2025

Deze 13-jarige weet het zeker: “als het geen 10 is, is het niet goed.” Hij zegt het alsof het een wet is. Ik kijk hem aan en vraag: “Dus als je iets probeert en het lukt niet helemaal?”
Zijn ogen worden groot. “Dan… eh, dan, dan is het niet goed,” zegt hij.
Duidelijk. “En dan?”
“Dan is er gedoe.”
“Hoe weet je dat?”
Daar denkt hij even over na. Zoals zo vaak is ook dit gedrag ontstaan uit een poging te overleven als klein ventje. Zijn vader kan ogenschijnlijk niet veel goed doen thuis. Tenminste, zijn moeder heeft veel ideeën over wat er beter kan…
En dus leerde hij al vroeg: het moet beter, want anders is mama teleurgesteld.

Een tijdje hielp deze overtuiging om een stap extra te zetten op school en ook op voetbal. Maar nu hij op de middelbare school is gestart, blokkeert het hem. Er is geen ruimte om te ontdekken, te ervaren of fouten te maken. Alles is ineens teveel en zo zit hij bij mij.

We richten ons op het gevoel van iemand of jezelf teleurstellen. Hij snapt dat er goede bedoelingen achter zijn “nooit goed genoeg” zaten en hoe het best logisch is dat hij dit daar en toen is gaan doen.
Het belangrijkste inzicht is wanneer hij snapt: het hoeft niet meer. Want wat gebeurt er eigenlijk écht als iets geen 10 is? Stort de wereld dan in of blijf je staan en ga je weer door? Eigenlijk kan hij best wat dingen bedenken die niet perfect gingen (gelukkig 😊). Want hoe kun je nieuwe dingen leren zonder fouten te maken?
We lachen samen over ‘mislukkingen’ en fantaseren over hoe het zou zijn als een dag lang echt álles mis gaat. Net als in zo’n lachfilm. Hij vindt het hilarisch.

Het kleine ventje troosten we en we vertellen hem dat het oké is, dat hij zich niet meer zo hoeft te voelen, dat hij het al geleerd heeft. Na de lachbui van net, kost dit nul moeite.

Wanneer het je als coach lukt het systemisch patroon te ontrafelen, een loyaliteit die ooit hielp om spanning of afwijzing te vermijden, dan heb je beet. Herkennen, erkennen en dan bevrijden waar het ooit begon, maakt ruimte voor groei, plezier en zelfvertrouwen. En de slappe lach. 🤣

07/09/2025

“Soms zeg ik maar ja.”
Veertien jaar is ze en op het eerste gezicht klinkt het als ‘gewoon’ gedrag van een onzeker kind. Ik vraag haar: “Wat zou er gebeuren als je nee zou zeggen?” Daar denkt ze even over na en antwoordt dan: “Dan denk ik dat mensen boos worden.” We praten hier wat op door en ontrafelen de achterliggende overtuiging. Ze voelt zich vaak verantwoordelijk voor de emoties van anderen. Als we terugkijken, herinnert ze zich dat ze mama vaak verdrietig zag. Om de harmonie in het gezin te bewaken, wordt ze een meebewegend, wat pleasend kind.

We onderzoeken andere momenten: bij vriendinnen, op school, op de hockeyclub. Het patroon komt steeds terug: niet opvallen, meebewegen, “ja” zeggen. Ze stelt daarmee veiligheid boven haar eigen gevoel. Al pratende herkent ze het meer en meer én snapt ze waarom dit vroeger eigenlijk een heel slimme keus was. Waarom die kleine het inzette als overlevingsmechanisme om te voorkomen dat mama nog verdrietiger werd.

En hoe is dat nu? Is het nu nog nodig om altijd “ja” te zeggen? Hoe veilig is het om ook “nee” te zeggen? Ze denkt dat dat eigenlijk best zou moeten kunnen.
En dus help ik haar dit gevoel daar te laten waar het ooit helpend was: op die hele jonge leeftijd. En bevrijden we dat kleine meisje van het nog steeds dragen van deze overtuiging, omdat er geen enkele reden is om zich nog zo te voelen.

Steeds meer coaches en therapeuten snappen dat het zinvol is om de systemische wetmatigheden achter gedrag en woorden te onderzoeken en erkennen. Waar gaat het niet over, terwijl je dat wel verwacht? Voor wie of wat was dit ooit een prima oplossing? Bij wie of wat hoort dit gedrag wél?

Herkennen, erkennen en dan transformeren daar waar het ooit ontstond leidt tot prachtige resultaten. Dit meisje lukte het al snel mooie stappen te zetten naar meer zelfvertrouwen. Eerst nog onwennig, want paste dit wel bij haar? Maar zodra ze merkte dat er niemand gillend op haar afstormde of afgewezen reageerde, groeide de overtuiging dat het echt oké is om haar gevoel te volgen én te uiten. 🙏

31/08/2025

Rare vraag misschien, maar ik stel hem vaak. Want als je je voorstelt dat je ouders “een bedrijf” begonnen toen ze hun gezin startten, op welke vacature ben jij dan aangenomen? De vacature van jongste dochter? Oudste dochter na twee miskramen?

En wat stond er dan in de vacatureomschrijving? Wat is jouw functie in het gezin? Ben je de vrolijke noot? De bewaarder van de lieve vrede? Bliksemafleider? Of was het jouw taak om zo onzichtbaar mogelijk te zijn?

Wat heeft deze functie je opgeleverd? Wat doe je nu als vanzelf, omdat je het al zo vaak deed? En hoe bepaalt jouw plek en rol in je gezin van herkomst je leven vandaag de dag?

Ik onderzoek dit graag met een klant, omdat het eigenlijk altijd mooie inzichten geeft in het gedrag van nu. Van jou als ouder of juist van je kind. Met de systemische principes in het achterhoofd is het een prachtige puzzel om te leggen. Sta je wel op je eigen plek? Draag je enkel je eigen last? Is er een logische balans in geven en nemen?

Door deze principes te onderzoeken en nieuwe balans te verkennen, is vaak snel duidelijk waar de ‘pijn’ zit. Als ik mijn klant vraag haar moeder te zien voor “de grote” die zij systemisch is, terwijl zij zichzelf plaatst op de plek van “alleen maar jouw dochter, de kleine”, stuit ik vaak op weerstand. Als ik dan vraag de last die zij draagt terug te geven, hoor ik vaak “ja, maar ik mag haar toch wel hélpen!”

En natuurlijk mag je je moeder helpen. Met het invullen van formulieren of een pannetje soep als ze ziek is. Maar je mag niet haar last helpen dragen. De last die zij draagt uit háár opvoeding of misschien wel van háár moeder. Haar last is van haar en die kan zij dragen. Goed bedoeld de last van een ander helpen dragen verzwakt niet alleen jezelf, maar ook de ander.

Als mijn klant zelf kinderen heeft, is dit laten voelen eenvoudig. Want zou jij willen dat jóuw dochter jóuw last mee draagt? Daar komt altijd een volmondig “nee” op. Duidelijk. Dat wil jouw moeder ook niet. Je bent alleen maar haar dochter.

Wil je meer weten over systemische wetmatigheden en hoe je deze toepast? Dan is mijn online cursus voor jou. Check www.optimaliseerjouwsessies.nl voor meer informatie of directe toegang.

Emmeline Bennenbroek Hypnotherapie

16/11/2025

09/11/2025

02/11/2025

26/10/2025

19/10/2025

12/10/2025

05/10/2025

28/09/2025

21/09/2025

14/09/2025

07/09/2025

31/08/2025

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type