28/08/2025
Mijn column van augustus:
De as van zijn vrouw
Het was zijn grote wens dat de as van zijn jaren eerder overleden vrouw met hem mee in de kist zou gaan. De wet op de lijkbezorging staat alleen niet toe dat er twee stoffelijke resten in één kist begraven of gecremeerd worden. We kwamen tot een oplossing die eigenlijk veel mooier was: haar urn zou los bovenop zijn kist mee begraven worden.
Tijdens het afscheid op de natuurbegraafplaats stond haar urn vooraan bij de katheder, samen met haar foto en een kaars. Zo was de liefde van zijn leven zichtbaar aanwezig. Bij het graf, op een weidse open vlakte omringd door bos, plaatsten de zoons en kleinkinderen de kist op de balkjes. Een kleindochter zette de urn van oma op de kist van opa en we maakten met alle aanwezigen een grote kring om hen heen.
Ooit hadden de middelste zoon en zijn vader in Thailand in een tempel een ritueel meegemaakt dat grote indruk had gemaakt. Touwtjes uit het plafond werden als een haarband om de hoofden van de bezoekers gedraaid om hen zo symbolisch te verbinden met het hogere. Iets soortgelijks deden we nu. De zoon bond een touwtje aan een handvat van de kist, wikkelde het een paar slagen om de urn van zijn moeder en liep naar achteren de kring in, waar iedereen elkaar ondertussen vasthield. Zo waren ze allemaal met elkaar en met hen verbonden. Een vriend speelde op zijn duduk terwijl ze de kist en urn met touwen in het graf lieten dalen. Een magisch en verstild moment. De gasten namen afscheid. En toen, als laatste ‘loslaten’, gooide hij het touwtje - dat hij al die tijd vast had gehouden - bij zijn ouders in het graf.
