05/12/2025
Ik sloeg mijn ogen naar boven
Geef kracht, geef moed, geef liefde.
Op het moment dat haar baby werd geboren kon ze alleen maar heel hard gillen 'Haal het weg, haar het weg, haal het weg!!
Ze trok het laken over haar gezicht zodat ze haar kindje niet zag.
Ze probeerde zichzelf te beschermen tegen de pijn van het afscheid.
En haar kindje?
Die krijste luidkeels 'ik ben er'!
Maar er was geen warm welkom.
Er waren geen warme armen.
Geen troostende woorden.
Geen geruststelling.
Geen 'kom maar bij mama'.
Haar baby werd overgeplaats naar de kinderafdeling.
Drie dagen bedenktijd had ze.
En daarna zou haar baby opgehaald worden.
Tot die tijd lag hij daar.
Alleen.
Te wachten
Tot het tijd was voor een voeding.
Zo werd hij in leven gehouden, zonder moederliefde.
Ze bedacht zich niet.
Ze ging zo snel mogelijk naar huis.
Ze zou haar leven weer oppakken.
Niemand wist iets.
Het was haar geheim.
Met enige regelmaat is zij nog in mijn gedachten.
En haar kindje ook.
Hoe zou het nu met ze gaan?
Met de kennis van nu zou ik deze casus op energetisch niveau anders hebben benaderd.
Want onder deze angst zat zoveel liefde.
Liefde voor haar baby die niet kon stromen.
Uit liefde had zij moeilijke keuzes te maken.
Juist deze liefde had ze mogen delen met haar baby.
Juist door haar baby te vertellen over de situatie en haar angsten.
Ze had het mogen laten voelen en uitspreken⤵️
'Ik gun jou een fijn thuis.
Een plek waar je geliefd bent.
Een plek waar je veilig bent.
En dat is niet bij mama.
Het spijt me, ik had het ons zo anders gegund.
Mama moet deze onmenselijke keuze maken, uit liefde voor jou.💔
In gedachten blijf ik heel dichtbij jou.
Tot later...💫'
