03/03/2022
Revalidatiepaarden
Elk paard dat bokt en steigert als je er op wilt gaan zitten is een revalidatiepaard. Elk paard dat loopt te rillen als je hem longeert is een revalidatiepaard. Elk paard dat loopt te struikelen, onvast ter been is en soms valt, is een revalidatiepaard. Van elk paard dat een stofwisselingsziekte vertoont zou je je kunnen afvragen of het geen revalidatiepaard is. Hetzelfde geldt voor paarden die maar kreupelheden blijven vertonen. Maar ook elk paard dat zich afzondert in de wei of andere paarden wegjaagt kan zomaar een revalidatiepaard zijn.
Revalidatie. Een mooi woord. We denken dan aan een paard dat in de kreukels ligt en moet herstellen, en dat klopt vaak. Maar revalidatie is re-validatie: herstellen van de intrinsieke waarde van het dier.
Ooit heb ik mij laten vertellen dat de Westerse paardensport zijn wortels heeft in het leger. Het zou verklaren waarom er, met name in de (semi-)professionele paardenwereld zo’n strakke, bijna militaristische mores heerst, die nauwelijks te doorbreken is, maar zelf wel veel paarden breekt. Want in een strakke mores is geen ruimte voor intrinsieke waarde van dit dier. Devaluatie. En devaluatie wordt geheeld met re-validatie.
Je begrijpt het, ik neem het in dit blog op voor de paarden. Want ik werk niet mèt paarden maar vóór paarden. Dat is de enige positie van waaruit ik mijn werk kan doen. En soms is die positie op mijn knieën bij het dier in kwestie, het dier dat mag re-valideren. Al mijn kwestbaarheid tonen als mens ten opzichte van dit dier, zodat het vertrouwen in de mens mag worden hersteld. En dan hebben we geen andere keuze dan ons klein te maken, zodat het dier ons mag ervaren wat we werkelijk zijn: net zo kwetsbaar als hij zelf. Gelijken, want alleen vanuit die positie is er werkelijke samenwerking mogelijk.
Het paard, een dier met een oneindige blik en een bewustzijn dat voorbij de horizon en de jaargetijden reikt. Een dier dat niets anders vraagt dan geëerd te worden in zijn waarde als één van twee. Wijzelf mens naast het paard, met twee benen op de grond, de andere één van de twee.
Toen ik in de auto stapte keek het paard vanaf een grote afstand naar me en hinnikte.
UR Welcome, vriend.
