10/11/2025
Uitreiken
Misschien herken je het welโฆ
Dat moment waarop je iets voelt in jezelf verdriet, spanning, vermoeidheid maar de woorden blijven steken.
Je zou willen dat iemand het ziet.
Dat iemand gewoon bij je zit.
Van de week gebeurde het.
Ik zag het.
Ze had het moeilijk.
Maar ze kon niet uitreiken.
Ik ging bij haar zitten,
pakยญte haar hand
en zei zacht: โIk ben er.โ
Meer hoefde niet.
Er kwam wat lucht.
Een kleine zucht van verlichting en een traan.
Uitreiken kan zo moeilijk zijn.
Voor iemand anders er zijn dat kunnen we meestal wel.
Maar zelf uitreiken, zeggen โik heb je even nodigโ, of โik weet het niet meerโ
dat voelt vaak als een sprong in het diepe.
Toch is dat waar echte verbinding ontstaat.
Niet in het perfecte maar in het eerlijke.
In de trilling van kwetsbaarheid.
In het moment dat je hart zegt:
ik durf gezien te worden, precies zoals ik ben.
We hebben geleerd om sterk te zijn,
om niet te veel te vragen, om het zelf te doen.
Maar weet je uitreiken is ook kracht.
Echte kracht!!
Dus misschien mag dit een kleine herinnering zijn, dat je niet alles alleen hoeft te dragen.
Voel maarโฆ
Wanneer durf jij uit te reiken? ๐ค
Liefs Tessa๐