22/11/2020
Weer eens iemand in de praktijk, met liesklachten. De differentiaal diagnose geeft, een liesbreuk, heupslijtage, cam leasie, surménage etc. Patiënt was daardoor bang voor blijvende klachten.....
Wat opvalt in deze opsomming is dat de hele visie, maar ook de verwijzing op het verwijsbriefje van de verwijzende arts, alleen gefocust zijn op regionale afwijkingen. Maar het lichaam is een keten van structuren. Als er ergens in deze keten, iets fout gaat, kan dat ergens anders in de keten gevoeld worden. Dit heet reverse pain. Van die ruimere invulling komt door de verwijsbriefjes cultuur niets terecht doordat er dan beperkt op de plaats van de pijn naar oplossingen en oorzaken gezocht wordt en derhalve verkeerde diagnoses gesteld worden gezien de omschrijving van de locatie van de pijn leidend is, en niet de mogelijke oorzaak ergens in de keten.
Nu terug op die lies klacht. Vlak tegen het schaambeen aan in de lies loopt de musculus iliopsoas naar de aanhechting op de binnenkant van het bovenbeen naar de Trochantor minor, de insertie, de aanhechting. Maar een spier heeft meestal 2 aanhechting punten. De andere kant zit bij lendenwervel nr. 2, L2. Veel liesproblemen ontstaan vanuit hier. Afwijkingen bij L2 geven verkramping van die spier, wiens functie het heffen en het naar binnen draaien, endorotatie, van het been als functie heeft. Bij deze functies treden dan ook functionele beperkingen op. Na correctie door de arts MSK is de verkramping meestal ter plekke weg en is de patiënt acuut weer vol belastbaar.
