02/11/2020
In wat voor wereld groeien mijn kinderen op?
Een veel gehoorde vraag die de muren van mijn praktijkruimte horen de laatste weken.
Wat angst en afstand met de kinderen in onze samenleving doet, is zichtbaar voor iedere ouder en voor mij ook zichtbaar in mijn sessies. 'Mag jij mij wel aanraken?' Vraagt een 4 jarig meisje tijdens de sessie theraplay. Mijn hart voelt een steek... dat jij hier nu mee bezig bent, terwijl jij je juist mag laten verzorgen en liefhebben door de mensen om je heen. Je hebt het nodig je te ontwikkelen vanuit een veilig gevoel over je ouders, je juf, je opa en oma, de zwemmeester. Een veilige wereld, waarbij jij met je 4 jaar gewoon mag vertrouwen op de goedheid van de mens, op liefde door verzorging, troost en nabijheid. Maar wat je krijgt is een gevoel van twijfel. Jij begrijpt het ook allemaal niet, je voelt je behoeften, maar kunt ze niet gewoon vervullen vanuit je natuurlijke impulsen. Lief meisje, vraag de mensen dicht om je heen, die je liefhebben, om wat je nodig hebt.
-- En papa s, mama s, oma s, opa s, juffen en meesters en alle andere mensen die dichtbij een kind staan: help jouw kinderen in deze tijd door ze een extra aai over de bol te geven, veel oogcontact te maken, tijd voor ze te maken, ze te laten weten dat je aan ze denkt, en ze vooral veel te knuffelen en nabij te zijn. En vertel ze vooral dat waar we nu staan, tijdelijk is. Zij kunnen nog niet overzien hoe lang iets duurt. Voor hen is dit de wereld: help hen te begrijpen dat dit beeld niet de wereld ís. Vertel ze dat ze op een later moment weer met de hele familie bij elkaar zullen zijn, weer feestjes gaan vieren, weer gewoon een knuffel aan de buurvrouw kunnen geven. Blijf herhalen dat wat we nu moeten doen, niet is zoals mensen normaal gesproken met elkaar leven. Want zij zijn de toekomst. En zij maken de wereld van de toekomst.