28/11/2025
Mijn bedrijf heet Frieda's Ranch Horsemanship.
Bewust geen Frieda's Ranch Natural Horsemanship omdat ik vind dat we echt teveel doorslaan daarin.
Net als in het opvoeden van kinderen tegenwoordig. Je ziet het misgaan; kinderen die met fluwelen handschoenen worden behandeld, op een voetstuk worden gezet. Ze mogen zich vooral niet rot, verdrietig, verveeld of boos voelen.
Terwijl je nou juist heel evenwichtige personen van ze maakt door ze zich WEL zo te laten voelen. Natuurlijk ben je er voor ze; zo leren ze, onder begeleiding, zichzelf reguleren en kalmeren.
'Wees maar boos, ik zit naast je'. In plaats van; 'Kom we gaan iets leuks doen, of; je krijgt een snoepje'.
Paarden mogen, net als kinderen, door hun eigen emoties leren gaan. Laat ze maar even zoeken.
En daarmee heb ik gelijk een bruggetje naar een trainer die ik laatst zag. Deze persoon werkte met voerbeloning. Ik doe dat bij voorkeur niet, maargoed, handig ingezet kan het werken in moeilijk situaties (ik moet trouwens altijd aan Buck denken, die zei altijd; 'Wat nou als dat paard geen honger heeft....😉).
Anyway, het paard in kwestie was erg gespannen. En het kreeg voer. Gedurende zeker een kwartier. Ik denk dat het dier minstens een kilo is aangekomen in die tijd, zoveel kreeg hij.
Toen kreeg ik echt even een error. Want waarom zou je hemelsnaam dat gedrag belonen?
Ik zal wel weer de nieuwste mode gemist hebben.....
Hoe zou jij het dan aanpakken, hoor ik je denken?
Wel, er zijn verschillende mogelijkheden, ik licht er een paar uit.
Een eerste mogelijkheid, is om de leiding te nemen en het paard te verplaatsen.
Bijvoorbeeld door zijn hoofd iets naar je toe te vragen, en zijn achterhand om te zetten op jouw lichaamstaal.
Deze techniek heeft 3 functies:
1. Zet het paard het binnenste achterbeen over het buitenste? Nee? Het paard voelt zich onveilig. Want, door de benen naast elkaar te zetten, kan hij nog steeds vluchten. Deze oefening is dus een graadmeter voor de mate van spanning.
2. Het paard moet zijn lichaam buigen. Daar is ontspanning voor nodig, en het geeft ook ontspanning. Denk aan yoga.
3. Wie beweegt, bepaalt. Dat is wel een natuurwet. Op deze manier realiseert het paard zich, dat jij op dit moment degene bent die het weet en overziet, en zich dus kan overgeven.
Deze functies gelden niet als het paard stiekem jou verplaatst, wat veel gebeurt. Dus controleer altijd; loop jij nog steeds vooruit, richting de achterbenen, of ga je achteruit, om je paard ruimte te geven (heel attent, alleen in deze oefening niet handig).
Zodra het paard de oefening een paar passen doet, loop je weer rechtuit, en geef hem een pauze. Rust is namelijk een eerste levensbehoefte van een paard, en daarmee de perfecte beloning.
Een andere mogelijkheid, welke ik veel toepas bij trage, flegmatieke paarden, is het paard laten bewegen. Ik zet het paard op een cirkel in draf, bijvoorbeeld voor de trailer.
Op de klep of in de trailer is het rustpunt, daar mag hij stilstaan.
Deze techniek kan je ook toepassen als je paard niet wil stilstaan bij het opstappen (en pijn of andere vormen van ongemak zijn uitgesloten); zet je paard in draf op de cirkel, het opstapkrukje is het rustpunt.
Op deze manier geef je het paard een keuze, en ook een consequentie voor de keuze.
Zomaar even wat tippies waar je wellicht morgen meteen al iets mee kan.
En ja, disclaimer, iedere situatie, paard, moment vraagt om een andere oplossing natuurlijk.