09/12/2025
Wat hebben de rechtszaken rond Marco Borsato, het Sinterklaasjournaal en de campagne rondom het noodpakket met elkaar gemeen?
Ogenschijnlijk lijken het wellicht drie verschillende kwesties, maar zoom even uit en je ziet heel duidelijk dat het één grote poppenkast is. Een theater bedoeld om ons af te leiden, te entertainen, in emoties te trekken, en te verdelen.
Alles om maar niet naar binnen te hoeven keren en verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen emoties, gedachten en gevoelens. Met als ultiem voorbeeld de doodsbedreiging aan de hoofdpiet.
Ergens kunnen we er niets aan doen. Projecteren is ons aangeleerd, reflecteren niet. Laat staan reguleren, ventileren en balanceren. We leven in een samenleving waarbij we als kleine kinderen worden vermaakt, in plaats van geleerd om emotioneel volwassen te worden.
We hebben daarbij liever de quick fix, het platte entertainment, de snelle route naar succes en ontlading dan dat we die weg naar binnen nemen. Dus blijven we in het systeem dat ons zo klein houdt meespelen. Tenzij we de nooduitgang kiezen.
Het is dezelfde 'quick fix' die we nu ook terugzien in het schrijversvak: mensen die AI hun teksten en zelfs boeken laten schrijven. De meesten weten niet hoe magisch het schrijversleven is. Hoe bizar en wonderlijk. Hoeveel mooie inzichten en persoonlijke shifts je krijgt als je wel zelf schrijft.
Jouw verhaal wordt niet geschreven als je achter je laptop zit. Je boek vormt zich wanneer je leeft. Zo krijgt het geur, kleur, dynamiek, vorm. Zo komt je ziel en zaligheid in een boek terecht. Niet doordat je snel de short cut neemt, wel doordat je leeft.
Dat kan inderdaad wel eens een worsteling zijn, een zoektocht, een wachten. Je kan het idee hebben dat je vast bent gelopen, je op een doodlopende weg zit, of in rondjes blijft dwalen. Maar is dat niet precies wat het leven is?
Schrijven is magisch en wat mij betreft en reflectie van het leven. Het is creatie in zijn meest pure vorm, omdat het voortkomt uit wie jij bent, jouw weg, jouw leven, jouw levenslessen. Natuurlijk kun je je er snel en makkelijk vanaf maken. Maar als je de snelkoppeling kiest, mis je dan niet de essentie van wat het leven echt waardevol maakt?
Vraag jezelf eens af, is het een gemiste kans als je niet die weg naar binnen neemt? Als je niet de lange route neemt, die vol prachtige ontdekkingen, intense processen, magische wendingen en diepe modderpoelen zit.
Is dit ook niet de symboliek van de lotus, die uit de modder naar het licht groeit? Met de heilige nachten in het vooruitzicht, de kanteling van het donker en licht, en een nieuwe wereld die voor ons ligt, geldt nog steeds: the only way out is in.
Dus laat je niet langer afleiden, maar reis mee met de natuur naar de stilte in jou en ontdek eens welk verhaal echt door jou geschreven wil worden.
Liefs Eveline van Dongen
