22/09/2025
Grenzen aangeven: liefde met lef
Als naaste van iemand met een verslaving kan grenzen stellen moeilijk zijn.
Je wilt de ander helpen of voor meer problemen behoeden.
Je wilt in contact blijven en de ander niet afwijzen.
Je wilt een grens stellen, maar de ander houdt zich er niet aan.
Verslaving vervaagt de rollen: je raakt verstrikt in zorgen, regelen en hopen.
Door steeds je eigen behoeften en grenzen ondergeschikt te maken, raak je uitgeput en gefrustreerd.
Grenzen zijn geen straf, maar een manier om jezelf én de ander te beschermen.
Waarom is het zo lastig? Angst en schuldgevoel spelen mee. Je wilt niet de situatie verergeren of de relatie beschadigen. Toch zijn grenzen essentieel. Ze geven duidelijkheid, rust en ruimte.
Het helpt jou om staande te blijven en de ander om verantwoordelijkheid te nemen.
Het is als een hek om je huis. Het laat aan anderen zien waar jouw persoonlijke ruimte begint en eindigt, welk gedrag je accepteert en welke behandeling je verwacht.
En omdat jouw ‘hek’ niet zichtbaar is, moet je het instellen met daden, lichaamstaal en gesproken woorden.
Een eerste stap?
Kies één concrete situatie die je moeilijk vindt.
Bijvoorbeeld: “Als je onder invloed bent, wil ik geen contact.”
Zeg dit rustig en duidelijk, zonder discussie. Houd vast aan wat jij nodig hebt.
Grenzen stellen is niet egoïstisch. Het is een daad van zelfrespect én liefde.
Door voor jezelf te zorgen, geef je ook de ander de kans om te groeien.
Dat is geen afstand nemen, maar kiezen voor gezonde nabijheid.