04/12/2025
De trommelaar…
Hij had, als zoon van twee zwakbegaafde ouders, zelf ook een verstandelijke beperking wat maakte dat hij, al was hij 36, het denkvermogen had van een kind van een jaar of vijf, zes. Hij woonde, net als zijn moeder, in een woongroep gelukkig slechts op 300 meter afstand van elkaar. Ze hadden, op hun eigen manier, een liefdevolle en warme band samen. Twee avonden per week waren ze samen en ondernamen dan leuke dingen. Toen de gezondheid van zijn moeder afnam kwam hij die twee avonden per week naar haar toe om samen te eten en tv te kijken. Zijn grote hobby was trommelen waarvoor hij elke week repetitie had en bij elke uitvoering kwam zijn moeder kijken als zijn grootste fan. Ze overleed toen hij voor het eerst met zijn woongroep op vakantie was. Aan de vriendin van zijn vader vroeg hij of zij dan niet zijn moeder kon worden. De dag van de uitvaart was hij gekleed om door een ringetje te halen, een echte gentleman. Tijdens de kerkdienst antwoordde hij instemmend op alles wat de voorganger vertelde, er werd samen gezongen en na elke spreker werd er geapplaudisseerd. En natuurlijk trommelde hij met alle muziekstukken mee als het ultieme eerbetoon aan zijn moeder. Ik weet zeker dat ze vanaf haar wolk trots toekeek. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…
