08/12/2025
• Een speld in de hooiberg
Dat bleek het zoeken maar passende hulp. Geen verwijzingen vanuit de oncoloog of welke specialist dan ook. Geen betrokken fysio of maatschappelijk werker.
Toen ik mijn laatste behandeling had gehad voor baarmoederhalskanker, viel ik in een zwart g*t. Losgelaten in een wereld die niet langer hetzelfde meer was.
Vanuit het team van specialisten die maanden met mij mee waren gelopen, gaf niemand informatie over hoe verder te gaan na alle behandelingen.
Ik moest leren zwemmen zonder bandjes, zoals ze dat zo mooi kunnen zeggen. Ik moest alles zelf uitzoeken, stond er helemaal alleen voor.
Na een paar weken fysio om mijn conditie op te bouwen, was ik daar klaar mee. Niet, omdat mijn conditie weer op peil was, nog langer niet zelfs! Maar, omdat het niet aansloot bij waar mijn behoefte lag.
Na enkele maanden zwemmen, besloot ik dat ik dan wel weer ging doen wat ik altijd had gedaan. Werken. Ik zag een leuke job, solliciteerde en kreeg de baan. Binnen 2 maanden na mijn laatste controle stond ik weer volop in het leven.
Als werken na een bevalling al wennen is... kwam bij mij daar ook die gehele behandeling nog bij op. Het was zo zwaar!
Achteraf gezien was dit echt niet ok! Maar ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Het thuis zitten was ik zat, ik wilde weer "gewoon" leven.
Gelukkig bestaat er nu meer zorg rondom nazorg, bijvoorbeeld door een platform als .nl. Een verzamelpunt van allemaal mogelijkheden tot (na)zorg rondom kanker.
En vergeet mijn eigen ontwikkelde traject niet! Waarmee ik nu vrouwen ondersteun die, net als ik toen, zoekende zijn naar hoe hun leven weer op te pakken na de behandelingen.
.nl