Zijn in Ont-moeten

26/12/2024

Lang geleden dat ik van me heb laten horen.
Het leven vroeg/vraagt erom om de tijd te hebben om te zijn met wat er is om vervolgens weer in verbinding ‘nieuw’ verder te kunnen gaan.

In deze periode heb ik wel op een laag pitje gedaan wat voor mij een hulpbron vormde. Om naast alles wat pittig was, ook te zijn met dat wat een goed gevoel over mezelf teweeg bracht. Tactiel Stimulering is dan enorm helpend.

Een oud collega had een opdracht voor haar opleiding t.a.v. complementaire zorg. Samen kwamen we bij elkaar waarbij ik haar liet ervaren in het ontvangen van een handmassage vanuit de Tactiel Stimulering. Ik gaf haar achtergrond informatie bij de beleving in het moment. Vervolgens gaf zij mij een handmassage. Zo heerlijk wat het mij bracht. Samen in verbinding in een liefdevol samen zijn dat zelfs kippenvel teweeg bracht. Een soort van natuurtalent wat ik bij haar ervoer. Wat een simpele handmassage kan doen, liet zich in dat moment weer ervaren.
Weken later treffen we elkaar weer en sta ik verbaast met hoeveel zorgzame kundigheid ik opnieuw een handmassage ontvang. Het vraagt vrijwel niet om aanvullingen ter verbetering. Wow. Krijg uit wat berichtjes mee dat ze ook haar collega’s hiermee van dienst is geweest. Ze gaat deze handmassage ’s toepassen in haar werk voor mensen met dementie.

En dan komt het bericht dat ze is geslaagd.
Prachtig om dit samen vorm te geven.
Ontmoeten, delen, doen in verbindeng.
Dat waar het in essentie om gaat en waar enkel moois uit voortvloeit. ❣️

13/05/2023

Mijn intentie in gebed.

Ik ben voortdurend afgestemd op het Christuslicht.

Het zuiverste van het zuiverste licht in bewustzijn wat in en om dit lichaam, onuitputtelijk aanwezig is.
Dit zuiverste licht van bewustzijn blijft onbezoedeld en oorspronkelijk.
Het ís de oorsprong van alles. Het ís voor, in en na alles.

Dit zuivere licht dat de mogelijkheid in zich draagt te helen, door licht te schijnen op conditioneringen waardoor ik in staat ben, in onderscheidingsvermogen te kiezen voor wat goed is voor mij.

Licht schijnen waardoor ik in staat ben om aan licht volgzaam te zijn in plaats van aan conditioneringen, de beperkte denkgeest, duister.

Licht schijnen op geconditioneerde gedachten, waardoor ik ervan weg blijf het oude het universum in te zenden, maar scheppend ben vanuit het zuiverste bewustzijn, dat synoniem is aan dit helende licht.

Met elke inademing voed ik dit lichaam met dát licht, wat maakt dat dit systeem vrij blijft van duistere krachten en licht schijnt op duister in mij. Dit licht is intens sterk en daarmee ontoegankelijk voor het duister.

Met elke inademing voegt het toe aan licht. En elke uitademing verwijderd dat wat niet dienstbaar is.
Licht heeft vrij spel te worden ingeademd, of via de huid en slijmvliezen te worden opgenomen.
Elke cel verlicht meer en meer en is in verbinding met zijn opdracht. Het drukt zijn oorspronkelijke intentie uit en is heel en gezond.

Met dit licht kom ik in de vorm uit bij mijn oorspronkelijke intentie. Daarmee dienstbaar aan alles en iedereen hier op aarde.
Zijn, in de adempauze, zoals het in de oorsprong de bedoeling is om te zijn.

Eigen kleur erkennen, ontvouwen en Leven.
Leven.

Dit lichaam neemt de uitnodigingen in het leven Aan, om te komen tot helderheid, om te Zijn.

Dit gebed Leven, maakt dat het lichaam alles aan kan omdat het baad in dit intelligente licht van bewustzijn.

Helderheid zijn, licht Leven, in omarming zijn, onvoorwaardelijkheid Leven, past bij mijn zielenmissie.

Ik hecht geloof aan dit zuiverste licht van bewustzijn.

Dit licht ís
vertrouwen,
liefde,
onvoorwaardelijk, onbegrensd,
onuitputtelijk.

Dankjewel bewustzijn, mij te helpen dit mooie instrument gezond te houden en te helpen genezen van zielenpijn.

13/05/2023

Henk Fransen is zo inspirerend voor mij.

Maak je bij mij een afspraak voor een massage staat de ontmoeting met jou ook centraal.
We leren van elkaar.
Voel je welkom.

Wat is ziekte eigenlijk? Vaak proberen we iets te fixen wat geen fix nodig heeft. Dit was een van de diepste inzichten die Henk Fransen heeft opgedaan in zij...

09/03/2023

Ik ben een inspirerend boek aan het lezen. Ik werd erdoor geraakt door een post op Facebook. Bijzonder de psoas. De spier van de ziel.
Er is veel over te vinden zo ook dit inspirerende gesprek wat ik erbij deel.
Ernaar luisteren is voor mij al helend.

Esoterra Podcast
Psoas met Wilko Ledema.
https://open.spotify.com/episode/6fYMoTVd6IuDS6QyzyOyuR?si=AXGVNra0SeaBXEm-RO2ewQ&app_destination=copy-link

21/02/2023

Ik nodig je graag uit op reis te gaan in een behandeling Tactiel Stimulering. 🙏💖

Vanmorgen in gesprek met een oud collega over de mogelijkheid om een bewoner Tactiel Stimulering aan te bieden. 🙏
En deze woorden blijven hangen na ons gesprek waarin ze zegt:" ik zou iedereen wel onder jouw handen willen leggen." Dat voelt als een cadeautje. 😊

11/11/2022

Alles gereed voor een massagedag op mijn werk.
💖🙏

16/05/2022

Vandaag zijn we met meer collega’s waardoor ik mij kan toeleggen op een dagje Tactiel Stimulering met onze bewoners. Het begint deze dag in de huiskamer waar ik met een kopje koffie aanschuif bij mw. I

Ze was klaar met ontbijten en wilde juist gaan. Ik vroeg haar of ze het fijn zou vinden om een massage Tactiel Stimulering, van haar handen en voeten te krijgen. Wie weet zou het iets voor haar kunnen zijn. Ze wilde het proberen.

Toen we boven waren en ik haar sleutel vond met de key finder en zei dat ze haar sleutel op een goed plekje had opgeborgen, ontkende ze dat ze dat zelf had gedaan. Iemand was in haar beleving haar huis binnen gekomen. Dit idee maakte dat ze geen ruimte meer voelde voor de massage. "Laat me met rust," zei ze meerdere keren achter elkaar.

Ik zet een rustig muziekje op waar haar vogel direct op gaat reageren. Hij fluit uit volle borst.
Ik krijg haar zover om plaats te nemen in haar stoel. Als ik haar aanraak op haar schouder wordt ze geraakt in verdriet. Ik leg mijn handen op haar wangen. Ze huilt. Dan mag ik toch haar hand masseren maar omdat het haar zo raakt wil ze ook dat ik ermee stop. Eigenlijk wil ze haar verdriet niet laten zien.
Ik stop ermee.

Maar wanneer ik haar droge onderbenen opmerk en vraag of ik ze wat mag insmeren, is dat ook weer goed. Mw. begint er weer over dat ze niet kan begrijpen dat een enkeling in haar appartement komt om iets weg te halen. Ze heeft eigenlijk geen spullen van waarde maar blijkbaar komen ze toch. Ik beloof haar in ieder geval dat ik met mijn collega's zal bespreken dat we niet op haar appartement komen als mw. er zelf niet is. Ik geef aan dat ik het zelf ook niet fijn zou vinden als mensen ongevraagd bij mij in huis zouden komen. Daar is ze het mee eens en ze vindt het een geruststellend idee.

Ondertussen mag ik ook haar voeten masseren en als ik vraag hoe ze het ervaart zegt ze:" het is alleen maar genieten."
Als ik klaar ben en haar vraag of ik ook haar handen mag masseren is ze vergeten dat ze eerder aan gaf dat ze het niet meer wilde. wanneer ik over haar handen begin zegt ze meteen:" die hebben zes kinderen opgevoed." Naar die verbinding refereert ze direct. Daarmee is ze in haar hart verbonden.

Mw. geeft aan dat ze niet wist dat dit, Tactiel Stimulering, bestond. We zien samen dat het leven steeds nieuwe dingen in petto kan hebben als je maar wil meebewegen.

Wanneer ik heb afgerond zegt ze: "dankjewel!" We kijken elkaar in de ogen en wederom zegt ze dankjewel.
In de deuropening volgt ze me nog steeds en geef ik haar een handkus. Weer komt er een welgemeende dankjewel.

Dan ga ik naar een bewoner die veel in haar bed verblijft en weinig woorden ter beschikking heeft.
Ze geniet van haar ontbijt. Pap met honing en kaneel. Tijdens de zorg is ze ook ontspannen en na de zorg volgt er een massage Tactiel Stimulering. Ze lacht, voelt zichtbaar wanneer ik zie dat ze haar wenkbrauwen optilt, ze slaakt soms een diepe zucht en gaapt. Maar ook zegt ze:" ik vind het zakelijk." Wat geweldig om dit te horen. Ze verspreekt zich en bedoeld mogelijk zalig. Ik hoor de intentie in haar gesproken woorden. Nadien ligt ze heerlijk te slapen. Mijn collega vindt het jammer om de rust te verstoren die ze aantreft wanneer ze bij haar komt met de lunch.

Meerder bewoners krijgen een massage van de handen en de voeten. Geweldig om op deze manier met de bewoners verbonden te zijn.

https://www.facebook.com/dementie.mijnwerk

07/05/2022

Deze morgen vertoef ik in geluk maar tevens ben ik, met wat de beperkte denkgeest in mij voortbrengt. Daar volgzaam aan zijn schept donkerte. Ik hoor deze muziek en het zet mij aan om in beweging te komen. Een rustige dans. De gezongen woorden vinden zijn weg naar mij. Na een ochtend dit in herhaling te hebben gehoord, ervaar ik het als een gebed.
Waar het mij toe oproept, is de beperkte denkgeest te doorzien, er het licht van bewustzijn op schijnen en zien wat essentie is. Wat onvergankelijk en altijd aanwezig is. Verbonden in dat wat we liefde noemen. All related in love, verwant vanuit de onvoorwaardelijke wezenlijke bron.

Dan pak ik de fiets en ga richting Henk. Op de fiets wederom even in afstemming naar hem.

Aangekomen zie ik dat hij in bed ligt. Ik praat zacht tegen hem. We zijn er weer, weer samen. En bijna telkens worden mijn vragen beantwoord met een beweging in ja. Ik krijg niet steeds een antwoord. Echter een nee ondervind ik niet.
Ik vertel hem hoe blij ik ben hem weer te zien en dat ik lekker koffie ga halen.

Als ik naar de huiskamer loop en om koffie en thee vraag, wordt er gezegd het gebakje maar achterwegen te laten omdat Henk dat nu toch niet zal nemen. Ik geef aan dat het moment van het gebakje eten vaak een waardevol moment is. Dus liever toch maar meenemen en zien wat er gebeurt.

Uit bed komen lukt hem niet. Hij geeft de moed daarin vrijwel meteen op. Bewegen gaat moeizaam. Ik besluit zijn bedsteun omhoog te zetten en zo samen te zitten. Ik deel met hem welke muziek mij vandaag heeft geraakt en ik besluit het zachtjes op te zetten. Henk vind het ook mooi.

Heerlijk peuzelt hij het gebakje op. Eerst nippen van het lekkers en gaandeweg gaat zijn mond verder open zodat grotere happen worden binnen gelaten. Ook de koffie is welkom. Als we de thee en koffie op hebben ga ik nog met hem in gesprek. Ik vraag hem hoe het hem gaat. Er rolt een traan uit zijn linker oog. Als ik zeg dat het allemaal niet meevalt voor hem knikt hij ook van ja. Ook heeft hij pijn. Ik probeer hem te bereiken met woorden die gaan over het leven en heb het over de vergankelijkheid van een lichaam en de wereld maar wat we in essentie zijn niet vergankelijk is. Ik spreek mijn vertrouwen uit dat hij goed terecht zal komen en zeg het hem met de woorden::”want je bent zo´n lieverd”
Ik houd hem voor dat ik normaal één keer in de week bij hem kom en vraag of hij het fijn zou vinden als ik vaker kom. Een ja vindt wederom zijn weg. Hoe vaak zal ik nog bij hem kunnen komen borrelt als vraag in mij op. Vanuit de kwetsbaarheid die ik nu bij hem ervaar komt mijn voorstel naar boven.

In het nummer van Nessi Gomes wat op de achtergrond aan staat komt ook het woord medicina voor en dat maakt dat ik zeg dat ik hem het juiste medicijn kom brengen. Geen pillen maar nabij zijn en de zachte aanrakingen van Tactiel Stimulering.
Ik vraag Henk of hij deze muziek wil of de andere die we vaker gebruiken. Ik laat het hem horen. Hij tuit zijn lippen en schud van nee. “Wil je die van zojuist?” Deze vraag bevestigd hij met een ja.

Ik heb vandaag niet het idee dat ik aanwezig ben met een man met dementie. We verstaan elkaar volledig.

Als ik zijn hoofdsteun naar beneden heb laten zakken vraag ik hem of ik zijn lange broek uit mag doen zodat ik zijn benen fijn met olie kan masseren. Dat mag, maar wanneer ik aan zijn broek ga trekken zegt hij in een volzin: ”niet zo hard doen” Tot nog toe heeft hij het enkel gedaan met knikken en mimiek om iets aan mij duidelijk te maken. Ik beloof hem nog zachter te werk te zullen gaan. Als ik begin zegt hij dat het fijn is. Henk vindt zijn ontspanning in de aanrakingen. Zijn ogen gaan na een poosje dicht.

Tijdens het masseren ben ik ontroert. Ik vraag me af of het wel waar is wat ik nu allemaal met Henk beleef. Ik twijfel aan de diepte van dit moment. Misschien zegt hij gewoon wel overal ja op en verbeeld ik het mij maar. Daar heb je hem weer, de beperkende denkgeest die afbreuk wil doen aan het moment.
Verderop in de massage, als Henk met zijn hand naar aan zijn neus beweegt om er wat overheen te wrijven vraag ik of hij het nog prettig vindt. Ik krijg geen antwoord. “Wil je dat ik ermee stop Henk? Zijn hoofd aarzelt geen moment en hij schud van nee. In deze nee zie ik dat het een beperkende gedachten was.

Wanneer ik zijn hand na de massage nog stil tussen de mijne houd zing ik deze woorden in mezelf mee en wens dat ze in de betekenis bij hem aan mogen komen.

No more darkness
with this love
We are all related in love
give me strength in this love
we are all related in love
give me strength in this love
we are all related

Wat een intens mooi gebed of intentie ervaar ik hierin
voordat ik weg ga zeg zacht dat ik gauw weer bij hem kom en laat hem in alle rust achter.
er komt geen reactie. Er is rust.

Ik ben in dankbaarheid.

https://www.youtube.com/watch?v=y5iwAGOhwOs