Essential Waves

08/12/2025

Ik kan mijn ogen niet (meer) geloven!

Een week na mijn fantastische fotoreis naar het Müllerthal, heen en weer bijna dezelfde ‘epische’ autorit afleggend als tien jaar geleden toen ik de ingeving kreeg die mijn professionele leven op zijn kop zette, werd mijn leven opnieuw overhoop gehaald.

Dat gebeurde op de dag vóór ik met mijn vrienden van het Ouwe Meuk Genootschap naar het Belgische Mons (Bergen) vertrok voor een lang weekend ‘meuken’. Dat lange weekend begon daarmee een stuk minder opgetogen dan anders – en tegelijk was ik ook opgelucht.

Ik had namelijk die donderdag de diagnose ‘glaucoom’ gekregen. Dat verklaarde waarom ik links al slechter was gaan zien – en de opticien dat niet meer kon corrigeren. Nu bleek: er is onherstelbare schade aan die oogzenuw en druppels moeten helpen om verdere schade (en ook schade rechts) te voorkomen. Anders ligt blindheid in het verschiet.

Je begrijpt dat ik gigantisch geschrokken was. Sindsdien herinnert iedere oogopslag van mij nu daaraan, test ik mijzelf, mijn ogen, hoe het nu is. En nu is, en nu is …

Hoe is het dan nu? Mijn linkeroog geeft bij elke oogopslag gratis en voor niets ‘het beste’ van NIK Color Efex Pro meegeleverd: een beetje glamour glow en een toefje smear. Een Orton effect dus, of als je wil, een licht David Hamilton filter over alles, met wat beweging erbij. Klinkt romantisch, maar ermee lezen gaat niet meer. Fu***ng vermoeiend.

Hoezo dan opluchting? Nou ja, rechts is alles nog als vanouds. Zoals het nu is kan ik er wel mee leven. Dus houden zo! Wel bidden dat de druppels hun werk doen (en dat lijken ze te doen).

Het een en ander gaf mij wel het laatste zetje om een punt te gaan zu**en aan mijn praktijk – gefaseerd, in de loop van 2026. Dat was nu in één klap helder. Praktisch gezien sluit ik mijn praktijk voor nieuwe cliënten per 1 februari. Lopende trajecten maak ik met alle liefde af.

Een moeilijke beslissing die ik eens een keer moest nemen, en die nu – diezelfde dag – ‘makkelijk’ is gemaakt. Ik mag mijn ‘gouden jaren’ niet langer uitstellen, ik moet mijn eindigheid en leeftijd accepteren, en ik wil de vrijheid om van het licht en de scherpte in mijn ogen (oog) te genieten zoveel ik kan, nu het nog kan. Zoals met fotograferen. Bovendien is dat grotendeels met één oog kijken best vermoeiend, om van de kwellende onzekerheid en rouw omtrent mijn zichtvermogen nog maar te zwijgen.

Wat dat met mij doet is misschien óók te zien in mijn nieuwe series Ontziend (zie o.a. deze foto), Ontkoppeld en Ontdaan die ik dat weekend gemaakt heb. Met oog voor wat er overblijft als alle oude vorm vervallen is. Toch ook weer schoonheid, maar wel één die melancholisch maakt. Binnenkort op mijn (fotografie)website https://www.geja-vu.nl.

29/10/2025

Onlangs heb ik mijn nieuwste artikel "Onrust tot bedaren brengen" live gezet. Ik kon niet langer wachten ...

Een gevoel van onrust is mijn (ADD) cliënten niet vreemd, verre van dat. Zelf heb ik er ook regelmatig last van, maar dan weet ik er gelukkig mee om te gaan. Nu wel. In dit artikel vertel ik hoe het samenhangt met een verhoogde basisspanning in je lijf en met onverwerkte emoties. En hoe je via 'de voelende staat' je onrust kunt ontrafelen tot kalmte.

Zelf ga ik komende week een aantal dagen heerlijk op fotoreis. Compleet zen achter mijn statief, met de voeten in een beekje, mijn natuurbeleving 'vastleggen'. Ik ga het aan als een retraite, daar kijk ik naar uit.

En als ik daarna iets voor jou kan doen om je onrust hanteerbaar te maken, dan hoor ik graag van je - via de contactpagina op de site. Maar misschien eerst even mijn artikel lezen.

Onrust – het bekruipt ons maar al te makkelijk. Als je er even bij stilstaat is het altijd op de achtergrond aanwezig. Zeker bij ADD, ADHD of chronische stress kan het je leven flink ontregelen. Liefst wil je er dan ook zo snel mogelijk vanaf, en juist dat zet de onrust extra aan. Hoe doe je

22/10/2025

Steengoede presentatie over wat burn-out eigenlijk is, en hoe burn-out en stress samenhangen met hoe we met emoties (niet) omgaan. Helder verteld door neurobiologe én ervaringsdeskundige Brankele Frank.

Ik zou het echt niet beter kunnen - en het zou een heel verhaal worden (al heb ik dat natuurlijk wel gedaan). Kijken dus, juist ook als je (nog niet) burn-out bent (geweest)!

Waarom krijgen sommige mensen geen burn-out en kreeg ik er twee? Dat vroeg neurobioloog Brankele Frank zich af. Ze onderzocht wat er gebeurt in je hersenen a...

15/09/2025

Positieve en activerende spanning, opwinding!, ook daar gaat mijn artikel “Onrust tot bedaren brengen” over dat ik nu aan het schrijven ben.

Voor mensen met AD(H)D kan ook die gauw even teveel, en daardoor weer tamelijk hinderend zijn. Om dingen af te maken bijvoorbeeld. Onze basisspanning, in ons lijf bijvoorbeeld, is nu eenmaal hoger dan ‘normaal’. Dat is een ervaringsfeit, dat ook wetenschappelijk aangetoond is. Daar komt zo’n vlaag van opwinding dan bovenop, die, zelfs al is die in principe activerend en plezierig, het omzetten ervan in actie danig kan verstoren.

En ja, alsof de duivel ermee speelt, daar had ik ook last van toen ik aan het schrijven ging. Ik zat zó vol met ideeën en gedrevenheid om te schrijven, dat ik zeer regelmatig mijn werk even moest onderbreken door op te staan en te ijsberen. Handen wringen ook, gekke bewegingen maken, of gewoon even lummelen en uit het raam staren na het een en ander aan gezucht. Of door ‘hersenloze’ afleiding te zoeken om even uit de greep van die onrust te komen. Of door mijn vriendin lastig te vallen voor zo maar een knuffel, want dat werkt bij mij ook altijd goed. Van mij mag het allemaal – zolang ik tegelijk maar ook mijn oog losjes op de bal hou, wat dan óók lukt.

Ik moet dan denken aan kinderen met ADHD in de klas, vooral als ze de vrijheid niet krijgen om hun spanning en onrust even af te voeren. Die toestroom aan energie niet mogen kanaliseren om de druk behapbaar te maken, maar moeten oppotten als in een stuwmeer, zodat de opgebouwde spanning pijn gaat doen. Ik moet ook denken aan de man die dagelijks van zijn vrouw op de kop krijgt omdat hij ‘spastisch’ doet en haar op de zenuwen werkt. Met alle gevolgen ook voor hun relatie. Net als een makkelijk overspannen stroomnet hebben wij nu eenmaal ook een aardlekschakelaar nodig.

Mij helpt dat in ieder geval om te ontspannen en weer grip te krijgen op mijn energie, op de stroom aan ideeën, woorden, etc.. Ook om, juist door afstand te nemen, weer nieuwe ideeën en woorden toe te laten. Unfocus noem ik dat, een noodzakelijk element in mijn aandachtmix, náást hyperfocus. Daarvoor moet ik ook soms tussendoor even totaal iets anders doen, zoals een huishoudelijk klusje, iets (half) lezen of gaan wandelen. Of beter nog: even mediteren. Ik kan dan weer door – en het werk afmaken.

Dat is me dus gelukt – al bevindt het artikel zich nu nog in de fase dat ik dagelijks hier en daar nog een woord of zin verander. Vaak ’s ochtends vroeg, want ’s nachts ben ik er blijkbaar nog mee bezig en popt het bij het wakker worden op. Want in mijn achterhoofd blijft het nog langere tijd ‘in memory’ en ‘in proces’ – maar dan is het voor mijn doen prima rustig.

Herken je dat? De moeite die je kunt hebben om ook met positieve spanning en onrust om te gaan? Wat zijn jouw manieren om daarmee te dealen? En helpt het? En krijg je daarvoor de ruimte – óók van jezelf?

P.S.: Hou het in de gaten op https://www.essentialwaves.nl !

03/09/2025

Inmiddels staat mijn nieuwste artikel - Mind Wandering: perspectief voor ADD? - online. Kijk maar op www.essentialwaves.nl/mind-wandering-perspectief-op-add-heling/. Echt interessant, al zeg ik het zelf.

En zoals lezers van mijn nieuwsbrief maandag al konden lezen, ben ik ook alweer bezig met mijn volgende. Dit keer over onrust, de voortdurende en ook donkerbruine spanning en onrust die veel mensen met ADD tegenkomen, zodra ze de blik naar binnen richten. Vaak is zelfs dat niet nodig, het dringt zich op.

Die ken ik natuurlijk ook. Soms ook in de vorm van toch ook positieve opwinding. Zoals als ik (nu ik) aan het schrijven ben. Regelmatig sta ik dan even op, ga ijsberen, koffie zetten.

Mij helpt het bij het schrijven om te beginnen met het kiezen van een passende foto en een citaat. Dan vloeit het voor mij zoveel gemakkelijker. In dit geval is het niet deze foto (mijn keus hou ik nog even voor mijzelf), maar hij ligt wel in het verlengde van het citaat dat ik gekozen heb: "Boven de wateren van je ziel vliegt voortdurend een donkere vogel: onrust.”
van de absurdistische Duitse dichter Christian Morgenstern.

En zo vertrouw ik weer op mijn Default Mode Network (zie dat artikel over Mind Wandering) terwijl ik aan het werk ben. En maak ik van mijn zwakte mijn kracht. Dat gun ik jou ook.

04/08/2025

Twee weken terug schreef ik dat ik de avond ervoor ‘pardoes’ begonnen was aan een nieuw artikel. Een onderzoek naar hoe het verder gelopen is met het Mind Wandering Perspectief op ADHD. Dat is een wetenschappelijke denk- en onderzoeksrichting die mij verschillende belangrijke puzzelstukjes voor de ontwikkeling van mijn visie op en benadering van ADD heeft gebracht.

Meestal begin ik met schrijven door eerst een (werk)titel en een plaatje erbij te kiezen. Ter illustratie gebruikte ik voor dit artikel een foto van een fresco met getralied raam. Je vindt dat naast de toegang tot de kerk van het Klooster van de Heilige Transfiguratie van God in Bulgarije. De foto hierboven toont je andere kant hiervan, nu met zicht op de nog niet gerestaureerde achterkant van het gebouw. Ook best wel symbolisch eigenlijk: altijd benieuwd naar de ruwe achterkant.

Vaak leidt zo’n gekozen foto mijn geest onbewust ook wel een beetje naar een diepere laag in het onderwerp. Eén die ik pas later leer begrijpen. Zo ook hier – blijkt, nu het artikel zelf zo’n beetje af is.

Mind Wandering en breinschakeling

Op die foto zou je de fresco zelf kunnen zien als het ‘verbeeldings- en lummelnetwerk’ in ons hoofd, het De3fault Mode Netwerk (DMN). Het getraliede raam staat dan weer voor het ‘werkbrein’ (ECN) dat onze aandacht helpt richten op de buitenwereld, op wat ons te doen staat. Normaal staat óf het één, óf het andere aan. Maar niet bij mensen met ADD: bij ‘ons’ staat het DMN altijd min of meer aan, en dat kan ons danig hinderen om ons hoofd bij de dingen buiten ons te houden.
Transfiguratie

Ook “Transfiguratie” zette mij onbewust aan het denken. Het woord boeide me al meteen. Transfiguratie verwijst in dit verband naar de gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor, zoals waargenomen door de apostelen Petrus, Johannes en Jacobus. Zij zagen hoe Jezus veranderde in een hemelse gestalte, vergezeld door de profeten Mozes en Elia. Eigenlijk: zijn goddelijke wezen – zijn ‘Zijn’ – toonde. Voor mij is dat een metafoor voor de gaafheid en zuiverheid van ons aller diepste Zijn, het Kostbare in ons dat in de wereld wil zijn. Vrij van de beperkingen en verwrongenheden die nodig waren om te overleven, maar die ons ook hinderen. Zoals de lastige kanten van ADD.

Transfiguratie betekent in de context van ADD dan: het blootleggen en alsnog in de wereld brengen van de Zijnskwaliteiten die mede door de lastigheden van ADD beperkt zijn geraakt. In de context van het Mind Wandering Perspectief zou je kunnen zeggen: herstel van het onvermogen om het DMN helemaal uit te schakelen als je je wil focussen. Maar mijns inziens beter: het her-inneren en beleven van je speelsheid en creatief vermogen dat vrijkomt als je beide netwerken tegelijk ‘aan’ kunt hebben en kunt laten samenwerken met elkaar. Daarover dus meer in dit aanstaande artikel.

Associatief vermogen

Hoe dan ook, je zou zo’n proces van ontdekken en uitschrijven van een artikel als dit, met behulp van associaties en beelden, óók een voorbeeld kunnen noemen van hoe je het creatieve vermogen dat in ADD verscholen gaat, kunt aanspreken.

Zo staan in de foto, op die muur, het getraliede raam en de fantasievolle fresco ook naast elkaar. Het raam (CEN) laat je óók werkzaam naar binnen kijken. De muurschildering (DMN) laat je omgekeerd ook op een fantasievolle en associatieve manier in de wereld komen. Waarmee maar weer eens aanschouwelijk wordt gemaakt, dat ADD niet iets is wat genezen of genormaliseerd hoeft te worden, maar vraagt om bevrijding.

Zo’n vrije versie van ADD maakt ieder weer AnDDers. Hoe kan dat voor jou eruit zien?

21/07/2025

Ben ik me daar gisteravond alsnog pardoes begonnen aan een nieuw artikel. Hierin wil ik onderzoeken wat er, zeven jaar na publicatie, geworden is van het Mind Wandering Perspectief (of: Theorie). Belangrijk, want het artikel waarin dit onderzoek werd gepubliceerd, is deel van het fundament geworden onder en belangrijk verbindend element in mijn visie en benadering van ADD geworden. Zie ook mijn Webinar/Online cursus.

Ik gebruik voor dit onderzoek Perplexity Pro. Dat is een AI omgeving die me helpt om de 50 vervolgstudies en discussies over het onderwerp boven water te halen en door te werken. Erg interessant. Niet alleen voor het begrip of en in hoeverre het perspectief zich heeft kunnen bewijzen en welke nieuwe inzichten het heeft voortgebracht, maar ook voor de praktische uitwerking: hoe je je jezelf (en ik mijn cliënten) beter kunt (kan) ondersteunen in het omgaan met de lasten (èn de lusten: creativiteit bijvoorbeeld) waarmee ADD gepaard kan gaan.

Zei ik ‘pardoes’? Jazeker, ik was helemaal niet meer van plan om artikelen te schrijven. Die worden toch alleen maar gejat en verhaspeld door AI, had ik mij bedacht - of het nu komt van Google of chatGPT. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dit is gewoon leuk want boeiend (en erg zinvol) om te doen, zelfs gedurende mijn ‘soort van sabbatical’ die ik mezelf deze zomer (en wellicht langer) gun.

Ik geniet van de vrijheid, de tijd die ik nu voor mezelf heb en de ruimte die ik mezelf gun om uit te vinden wat ik nu wil, met de hopelijk vele jaren die mij nog gegund zijn.

En ja, nu weet ik, ik wil blijven schrijven. Maar alleen als ik het zelf boeiend vind hoor.

Als jij het ook interessant vindt, dan draagt dat zeker bij aan mijn plezier. Dus hou mijn website https:/www.essentialwaves.nl in de gaten of abonneer je op mijn nieuwsbrief. En anders evengoede vrienden.

16/06/2025

We zijn weer terug van vakantie! Hoe heerlijk was het om zo vrij rond te reizen door een land (Bulgarije) dat je nog niet kent. En toch is het ook weer goed om thuis te komen en de draad weer op te pakken.

Vandaag dus weer aan de slag. Maar anders: nu breekt mijn ‘soort van sabbatical’ pas echt aan – met om de week even echt vrij zijn, ook om te voelen hoe het is om niet te werken, niet mijn gebruikelijke structuur te hebben. Wat wil er dán in mij?

Zoals ik in mijn laatste artikel (ADD op leeftijd: de ‘gouden jaren’) al aankondigde, is het belangrijk voor mij, nu, om stil te staan bij hoe ik ouder wil worden nu ik binnenkort 67 word. Persoonlijk, qua privé leven en hoe ik voor mijzelf wil (blijven) zorgen. Maar ook professioneel.

Wat dat betreft: tijdens de vakantie las ik met groeiend enthousiasme het mooie laatste (?) boek van de Amerikaanse psychotherapeut en schrijver Irvin Yalom, "Het uur van het hart". Hoe deze man, nota bene tegen de 90, zijn manier van mensen begeleiden aanpast aan wat hij dan nog kan en wil. En hoe! Met een visie en een menselijkheid die ook mij uit het hart gegrepen is.

In het boek wordt nog maar eens benadrukt dat 40-50% van het succes van de therapie gelegen is in de motivatie van de cliënt – en 30-50% van dat succes hangt af van de kwaliteit van de relatie tussen therapeut en cliënt. Het vermogen en de vrijheid om echt open te zijn naar elkaar, jezelf te kunnen en willen laten zien. Erg inspirerend hoe hij zich daarvoor inzet, en hoe ik daaraan nog meer kan bijdragen. Dus ik kan niet wachten tot mijn eerste sessie nu.

Voor jouw gemak nog maar eens de link naar mijn laatste artikel: https://www.essentialwaves.nl/add-op-leeftijd-de-gouden-jaren/

07/05/2025

Hoe kijk je later terug op je leven en hoe je geworden bent wie je bent, als je ouder (en oud) wordt? Maar ook dan nog vooruit? Want vergeet niet, als je met pensioen gaat kan er nog een heel leven van zo’n 20 à 30 jaar vóór je liggen. Dat worden er, dankzij de nog steeds stijgende levensverwachting, door de bank genomen alleen maar méér.

Worden dat dan nog hopelijk vele jaren van genieten en je wijsheid delen, van steeds weer uitkijken naar een nieuwe dag, nieuwe uitdagingen? Zelfs als je geleidelijk gehinderd wordt door lichamelijke en geestelijke beperkingen? Jaren waarin je nog steeds trots op en blij met jezelf kunt zijn – en met vervulling terug kunt kijken of je leven?

Kortom: hoe maak je die ‘gouden jaren’ mogelijk? Zeker als je ADD hebt? Daar gaat mijn laatste artikel (leestijd 10 minuten) over: https://www.essentialwaves.nl/add-op-leeftijd-de-gouden-jaren/

28/04/2025

Vorige week brak ik, over het bedriegerssyndroom gesproken, al een lans voor diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit. Dat heeft óók repercussies voor diegenen die daarvoor plaats mogen inruimen. Zoals Maartje Laterveer al schreef in haar artikel “Diversiteit leidt tot succes – betrek wel de mannen erbij” in het NRC van 8 februari.

Want helaas zien we maar al te zeer dat mannen zich door het feminisme onterecht in een hoek laten drukken die niemand écht wil, met alle gevolgen van dien. Een deel van mijn seksegenoten reageert daar totaal de verkeerde – ‘ultramannelijke’/vrouwvijandige kant – op. Reageert zich af. Een ander deel, juist de meer zachtmoedige en gevoelige mannen onder ons, wordt heimelijk onzeker over zichzelf (al ligt dat ook aan die ‘ultramannelijkheid’ ten grondslag) en lijdt daaronder.

Ook niet gek trouwens, want aan de vrouwelijke kant ontstaat er ook iets vreemds. Mannen krijgen er allemaal nieuwe verwachtingen bij op het vlak van gevoeligheid, inlevingsvermogen en zachtmoedigheid, terwijl ze ook nog ‘gewoon ouderwets echt man’ moeten blijven, willen ze nog een beetje sexy zijn. Ga er maar tegenaan staan.

Terwijl de reflex juist zou moeten zijn: hoe meer je gewoon echt jezelf bent, bij jezelf blijft, hoe fijner het is voor jezelf. En hoe meer er écht contact, ook tussen de seksen en tussen partners, mogelijk is.

In een recent artikel (leestijd: 10 minuten) neem ik Maartjes handschoen aan. Hierin onderzoek ik het onderwerp ‘Mannelijkheid’ juist vanuit het perspectief van een doorsnee moderne man in Nederland. Eén die inmiddels doorgaans best zachtmoedig en vrouwvriendelijk is.

Gezien mijn doelgroep (en mijn eigen hebbelijkheid) kom ik dan uit op de ADD-man als onderzoeksobject. Hoe gender-onzekerheid bij hen uit kan pakken en hoe bevrijdend het kan zijn als je je van stereotypen los kan maken. Al snel zal blijken dat dat héél illustratief en verhelderend kan zijn ook voor niet-ADD-mannen. En dat ruimte maken voor vrouwen (en LHBTQ-mensen!) juist ook kan betekenen: meer ruimte in/van jezelf krijgen om simpelweg mens, jezelf te zijn.

https://www.essentialwaves.nl/add-man-hoezo-zou-je-niet-mannelijk-genoeg-zijn/

23/04/2025

Er is de laatste tijd veel te doen over diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit. Terecht, en gelukkig gaan volwassen samenlevingen en organisaties daar gestaag verder mee, ondanks het verzet vanuit conservatieve hoek.

Voor al die groepen die moeite moeten doen om hun plaats te veroveren en hun bijzondere talenten en kijk op de wereld in te zetten, te delen, zijn er immers helaas nog hobbels te over. Ook innerlijk.

Dat geldt voor vrouwen, voor mensen van kleur of die zich opwerken vanuit een kansarmere sociale achtergrond. Zo ook voor mensen met een neurodiverse manier van informatieverwerking in hun brein: met AD(H)D bijvoorbeeld.

Een belangrijke innerlijke hobbel is het bedriegerssyndroom, ook wel imposter syndrome genoemd. Daarover gaat mijn recente artikel. Deze bijzondere vorm van zelfafwijzing behelst de vrees niet goed genoeg te zijn, door de mand te vallen. Bedriegerssyndroom kom je vooral tegen bij mensen die naar hun gevoel harder moeten werken om geaccepteerd en gewaardeerd te worden.

Waarom is het belangrijk hier aandacht aan te besteden? Omdat als je voortdurend vecht tegen deze vorm van zelftwijfel, van jezelf negatief vergelijken met anderen, de kans groot is dat je jezelf voorbij holt en burn-out raakt. Het maakt je overspannen en geneigd om je overmatig aan te passen. Waardoor je juist niet je unieke achtergrond en ‘zijn’ inbrengt. Want om jezelf echt in te zetten vanuit jouw bijzondere inbreng, is een zekere mate van OK-zijn-met-jezelf nodig. Denk maar aan de creativiteit van mensen met ADHD – die is allerminst gebaat bij stress. Die is gebaat bij zelfrespect.

Dus: hoe help je jezelf daarbij – en hoe help je als organisatie en leidinggevende je diverse workforce daarbij? Daar gaat dit artikel (leestijd: 10 minuten) over.

https://www.essentialwaves.nl/bedriegerssyndroom-van-imposter-naar-zelfrespect/

14/04/2025

Eind 2015 raakte ik burn-out. Het was een belangrijk kantelpunt in mijn leven, dat ik meteen als zodanig herkende en aanging. Parallel begon ik aan mijn opleiding tot Zijnsgeoriënteerd therapeut. Het aangaan van wat mijn burn-out bij mij omhoog bracht werd richtinggevend voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Later kwam daar de herkenning van ADD bij. Beide, burn-out en ADD, vormden ingangen tot mijzelf en tot wat de mens nodig heeft om te kunnen groeien.

Zo ontwikkelde ik eind 2017, begin 2018 mijn Zijnsgeoriënteerde visie op en benadering van burn-out. Deze noemde ik aanvankelijk Branding. Het beeld van de branding is een knipoog naar uitgebrand zijn, maar verwoordt ook het gevoel van machteloos zwemmen/overleven in de branding dan je hebt als je goed de weg kwijt bent. Maar wel met als perspectief: uiteindelijk te kunnen landen bij jeZelf. Daar gaat het om.

Ik schreef daar indertijd een korte reeks artikelen over om mensen in deze visie mee te nemen. Alles gebaseerd op twee jaar persoonlijke ervaring met mijn eigen burn-out, uitvoerige research en praktijkervaring met de begeleiding van mensen die het overkomen is.

Inmiddels zijn we jaren verder, dus werd het tijd voor een update. De hele reeks van 5 artikelen heb ik flink onder handen genomen – èn teruggebracht tot 4.

Nog steeds staat overeind dat Zijnsgeoriënteerd je burn-out aangaan betekent: deze aangaan als spirituele ramp, die vraagt om een radicale weg naar binnen. Ook al voel je je onrecht aangedaan, verongelijkt, boos – de enige weg voor jezelf om door deze ramp heen te komen op een manier die je écht sterker maakt is (door zachter te worden naar jezelf), om te onderzoeken wat er in jou wil worden bevrijd. Beleefd. Tot uitdrukking wil worden gebracht in de wereld.

Dat gaat véél verder dan herhaaldelijk je verhaal kunnen doen, troost en begrip krijgen en handvatten voor ontspannen en beter voor jezelf zorgen de volgende keer. Dat is Hard Werken: die branding door, landen bij jeZelf, met hoofdletter Z.

Hoe is/was dat voor jou?

De oorspronkelijke serie stamt uit 2017-2018. Inmiddels hebben we de benaming voor deze benadering "Branding" laten varen en is er veel meer ervaring met de toepassing ervan. Vandaar een 'make-over'. Lezen van onderen naar boven.