CarlaBruins

CarlaBruins Leef vanuit je hart en intuïtie in plaats vanuit verwachtingen en illusies ❤️. Durf eigenwijs te zijn. Coach voor (hoog) sensitieve vrouwen.

Daar lig ik dan…Afgelopen dinsdag werd ik van mn paard gelanceerd. Daarbij mn bekken gebroken op 3 plekken 😬 Gelukkig bl...
09/11/2025

Daar lig ik dan…
Afgelopen dinsdag werd ik van mn paard gelanceerd. Daarbij mn bekken gebroken op 3 plekken 😬

Gelukkig bleek uit de foto’s en een scan dat een operatie niet nodig is omdat de breuken goed tegen elkaar aan liggen.

Het herstel zal alleen wel flink wat tijd in beslag nemen… Met een rollator, bed in de huiskamer en hulp mocht ik gister gelukkig naar huis.

Wat een rare gewaarwording is dat…’s morgens de deur uitlopen met allerlei plannen en dan bijna een week later pas weer binnen stappen. Gelukkig heel veel lieve mensen om me heen die willen helpen 🙏🏼

Nu nog een pittig ‘lesje’ in afhankelijkheid, onzekerheid en met name ook geduld…maar vooral heel blij met alle lieve berichtjes en aangeboden hulp ❤️

De wereld is tegenwoordig zó gericht op ‘positief’ dat t haast beschamend lijkt wanneer je je kwetsbaar voelt. Of verdri...
03/11/2025

De wereld is tegenwoordig zó gericht op ‘positief’ dat t haast beschamend lijkt wanneer je je kwetsbaar voelt. Of verdrietig, machteloos, teleurgesteld, onzeker. Laat staan BOOS omdat het je allemaal té veel is geworden…

Dus zet je een masker op en ontken je wat we wérkelijk voelt. Niet alleen naar de buitenwereld maar t liefst ook naar jezelf.

Zo houden we onderling de illusie in stand dat t leven ‘leuk’ MOET zijn. En wat minder ‘mooi’ is duwen we weg, alsof t niet bestaat.

Een ideale voedingsbodem voor eenzaamheid, diepe teleurstelling in het leven en zelfs depressie.

Wat zou er gebeuren als je jezelf toestaat ook de ‘mindere’ kanten te voelen? Te erkennen naar jezelf, misschien zelfs uit te spreken naar iemand die je vertrouwt.

"What you resist persists".

Alles wat je ontkent is niet weg…
Je verstopt t állemaal in jezelf, met alle gevolgen van dien.

'Uiteindelijk is alles liefde'…hoor je tegenwoordig regelmatig.Ik word er eerlijk gezegd een beetje kriegel van. Omdat h...
20/10/2025

'Uiteindelijk is alles liefde'…hoor je tegenwoordig regelmatig.
Ik word er eerlijk gezegd een beetje kriegel van. Omdat het vaak wordt gebruikt als een spirituele uitvlucht.

Door dit (tegen jezelf) te zeggen kijk je niet naar je schaduwkanten, die op de achtergrond enorm sturend zijn. Dus wanneer iets of iemand je raakt, jij vervolgens diep ademhaalt en verzucht “uiteindelijk is alles liefde” duw je belangrijke emoties weg alsof ze onzin zijn, niet de moeite waard om gevoeld te worden.
Het grote probleem is: ze zijn daardoor NIET weg…

Sterker; alles wat omhoog komt en weer teruggeduwd, verzamelt zich in jouw onbewuste tot een ‘bom’ die een keer gáát ontploffen. Of dit nu in de vorm is van een woedeaanval waarin je álles ongecontroleerd naar buiten gooit of in een andere uiterste vorm, zoals een depressie. Wat in feite óók een ‘ontploffing’ is maar dan naar binnen gericht.

De wereld waarin we leven bestaat uit dualiteiten. Kijk naar de natuur: eb en vloed, dag en nacht, man en vrouw. Daar kun je van alles over verzinnen, proberen er tegenin te gaan, maar de waarheid haalt je al snel in. Hoe harder het gevecht, des te heftiger de gevolgen.

Dus waarschijnlijk hebben tegenstellingen een reden…

Stel je zou je omgeving als een spiegel zien, waarin anderen jou tonen wat je bijvoorbeeld nog te veel vasthoudt, wanneer je te weinig grenzen stelt of waar diepe overtuigingen (vaak nooit werkelijk kritisch onderzocht) de overhand nemen. Stel wanneer de ander jou raakt, jij jezelf afvraagt ‘wat is het in mij wat er nu geraakt wordt”. Dán ontstaat er een ongelooflijk mooi proces, waarin je jezelf steeds meer gaat ontdekken.

Iedereen heeft namelijk deelpersoonlijkheden in zich, gevormd door ervaringen in het huidige leven maar ook door diepe overtuigingen en overlevingsmechanismen die zijn doorgegeven door (voor)ouders.
Die ‘innerlijke autoriteiten’ maken vaak de dienst uit zónder dat je je dat realiseert. Zelfs als je denkt ‘dit voelt goed’ is dit meestal gebaseerd op een oud en daardoor vertrouwd gevoel, dat helaas lang niet altijd veilig is, laat staan het beste. Dat interne regime houdt zich zorgvuldig vast aan overlevingsmechanismes gebaseerd op onderdrukte angsten.

Wanneer je die los kunt laten, geeft dat zóveel vrijheid…
Maar dat kan alleen door ze éérst te erkennen, te onderzoeken en te doorvoelen. Het mooie van dat proces is dat jij ze dan niet loslaat, nee…ze laten jou los.

Jezelf leren kennen is het mooiste dat je voor jezelf kunt doen. Trouwens óók voor je omgeving, want je wordt er immers een leuker, stabieler, blijer mens door.

Uiteindelijk geloof ik ook dat alles liefde is. Maar dan bekeken vanuit een véél groter geheel!
Een mooi boek om hier iets over te lezen is ‘Het sprookje van de dood’ van Marie-Claire van der Bruggen.

Ben jij er aan toe jouw ‘innerlijke autoriteiten’ te onderzoeken zodat ze minder, zelfs géén grip meer op je hebben?
Wil je meer vrijheid ervaren? Betere keuzes maken voor jezelf…?! Neem dan contact op. Omdat je dat waard bent.

‘Ik laat t bij jou’ was t antwoord. Ze was er zó verdrietig van. ‘Ik voel me zo niét gehoord!!’ zegt ze. ‘Spreek ik me é...
02/10/2025

‘Ik laat t bij jou’ was t antwoord.
Ze was er zó verdrietig van.
‘Ik voel me zo niét gehoord!!’ zegt ze. ‘Spreek ik me éindelijk eens uit, is dát de reactie!’

Dat is natuurlijk ook pijnlijk…

Op zich is het prima om wat de ander over jou vindt ook ‘daar’ te laten. Maar als de relatie belangrijk is, dan is het toch echt nodig dat er over gesproken wordt.

Want er zit duidelijk pijn, verdriet, teleurstelling in degene die zich uitspreekt. Maar ook angst in de reactie van de ander…

Dit antwoord sloot direct t gesprek. Bijna altijd gebeurt dit vanuit angst voor kritiek: ‘ohhh dus ik doe t (weer eens) niet goed?!’

Soms is t doodeng om je uit te spreken. Maar doe je het niet, dan vormt dit een enorme ‘bom’ onder een relatie, in welke vorm die ook is.

Durf jij ‘imperfect’ te zijn? Een hele uitdaging maar zó bevrijdend…Onderzoek de verwachtingen eens die je hebt over jez...
22/09/2025

Durf jij ‘imperfect’ te zijn?
Een hele uitdaging maar zó bevrijdend…

Onderzoek de verwachtingen eens die je hebt over jezelf. Voelen deze niet vaker als flinke eisen (die jij jezelf stelt)?

Zijn ze wel reëel?!
Want je kúnt nou eenmaal niet alles ‘goed’ doen, er zál heel vaak iemand teleurgesteld zijn in wat je doet of zegt en soms héb je nou eenmaal geen tijd of energie.
En dat is ok…

Waarom is t toch zo lastig om dat toe te geven aan jezelf?

Ja Frits, ik heb jou ook gemist…😉Afgelopen weekend was ik weer bij de training van  over voorouderlijk trauma. Hóeveel i...
15/09/2025

Ja Frits, ik heb jou ook gemist…😉

Afgelopen weekend was ik weer bij de training van over voorouderlijk trauma. Hóeveel invloed dat nog kan hebben in ons huidige leven.

Mits t ongezien blijft…

Ongelofelijk zoveel inzichten dit geeft. Wat een voorrecht deze training te kunnen volgen en hiermee aan t werk te gaan in mn praktijk.

Frits heeft me gemist, dat is duidelijk😊 Waar ik ga, is hij 🥰
Ik vertel ‘m nog maar niet dat dit vaker gaat gebeuren…😉

“Ik vraag écht niet om hulp!” zegt ze boos “ik red mezelf prima, altijd gedaan, dus nu ook!” Maar feit is; ze redt het o...
11/09/2025

“Ik vraag écht niet om hulp!” zegt ze boos “ik red mezelf prima, altijd gedaan, dus nu ook!” Maar feit is; ze redt het op dit moment niet écht…

Op haar gezicht tekent zich behalve boosheid, ook teleurstelling en frustratie af. Maar vooral…angst.

Wanneer je als kind ooit bent afgewezen in je hulpvraag, kun je diep van binnen besluiten dit nóóit meer te doen. Dus regel je alles zelf, al moet je je in duizend bochten wringen om de pijn die deze afwijzing veroorzaakte nimmer meer te hoeven voelen.

Dit kan een tijd goed gaan, maar dan kom je ineens in een situatie terecht waarin je het in je eentje niet meer redt. Het enige dat je nog kunt doen is uitreiken naar je omgeving.

Maar diep van binnen zit nog steeds dat gekwetste kind, dat jou maar al te graag herinnert aan die oude pijn door je niet mis te verstane emoties voor te spiegelen om jou zo te overtuigen dat je zeker wéér gekwetst gaat worden. De onzekerheid, soms zelfs paniek, slaat toe…

We kennen het allemaal: de angst om gekwetst, afgewezen te worden. Soms resulteert dat in een soort van ongenaakbaarheid; ‘ik red het zelf wel’. Maar je kúnt nu eenmaal niet alles…

Het is belangrijk je te realiseren dat het antwoord op jouw hulpvraag ‘nee’ kan zijn en dat dit niets te maken heeft met jou als persoon, maar met je vraag op dat moment.
Dus niet jij, maar je vraag krijgt een ‘nee’.

Besef je dit niet, dan kunnen zich oude emoties aandienen die te maken hebben met (kleine) trauma’s uit je jeugd en je kunt wel blijven wijzen naar je verleden, maar zo blijf je hangen in een slachtofferrol, waarmee je als het ware de macht uit handen geeft. De invloed die je wel degelijk hebt, op jezelf, op dít moment, laat je op die manier door je handen glijden.

Je kunt blijven hopen op een beter verleden, maar dat verandert natuurlijk nooit. Hoe je daar in het ‘nu’ mee omgaat, is volledig aan jou.

08/09/2025

Vandaag mocht ik een workshop geven voor een grote groep vrijwilligers van t hospice over familie lijnen. Hoe belangrijk het is deze te onderzoeken omdat traumatische ervaringen van voorouders nog zóveel invloed kunnen hebben in huidige levens en wat een familie opstelling daarin kan betekenen.T waren 2 geweldige groepen, er ontstonden kwetsbare uitwisselingen en mooie gesprekken… Dankbaar dat ik dit heb mogen doen 🙏🏼 In t filmpje was t nog even ‘stilte voor de storm’, want heel eerlijk? Ik vond t ook best spannend. Maar je kompas volgen is niet alleen maar doen wat gemakkelijk voelt ❤️

Het wordt je vaak verteld: ‘denk positief’, ‘tel je zegeningen’, ‘het is nu toch wel eens klaar?!’, ‘rug recht hoor!’, o...
04/09/2025

Het wordt je vaak verteld: ‘denk positief’, ‘tel je zegeningen’, ‘het is nu toch wel eens klaar?!’, ‘rug recht hoor!’, of ‘gelukkig ben jij zo sterk!’.

Ook zo’n bizarre: ‘echte mannen huilen niet’ (inmiddels ‘echte vrouwen’ ook niet meer).

Ondertussen ben je gaan geloven dat het zo werkt en bedenk je allerlei strategieën om met pijn, verdriet, teleurstelling om te kunnen gaan. Waarbij de meest gebruikte tactiek is: zoveel mogelijk negeren en wegduwen. Meestal door afleiding te zoeken.

Hoewel deze aanpak op dát moment verzachtend lijkt te zijn, is het op den duur schadelijk.

Volgens een wet die de oude Grieken al hadden ontdekt (met de mooie naam Enantiodromia), zal een kracht die het hoogtepunt heeft bereikt in het tegendeel veranderen.
Met andere woorden: in de kern van het ‘gif’ ligt de remedie.
Want door de weg te vinden naar het centrum van je pijn transformeert het, waardoor je het uiteindelijk kunt loslaten.
Maar dat vraagt er wel om álles toe te laten wat erbij hoort.

Wanneer je dat niet doet en je emoties probeert te negeren, het keer op keer terug duwt, sluit je de pijn als het ware op in je systeem, waar het zich vastzet.

Zo zal het uiteindelijk een etterende bron worden die zich keer op keer zal roeren zodra er ook maar iéts van emotie in de buurt komt. Steeds duidelijker, steeds scherper, op den duur knetterhard.
Net zolang tot je het niet langer kunt negeren.
Dit kost óngelooflijk veel energie…
En op den duur kan het zelfs leiden tot allerlei mentale en zelfs lichamelijke klachten.

Waarom zijn we toch zo bang voor emoties…?
Waarschijnlijk omdat ze je zo enorm kunnen overvallen.
Je er op dát moment weinig invloed op lijkt te hebben.
Ze zich meestal op de meest ongelegen momenten aandienen.
Ergens in je achterhoofd de angst speelt wat je omgeving ervan vindt?! Want heel eerlijk: iedereen zégt vaak wel dat je je emoties mag laten zien, maar niemand geeft het goede voorbeeld…

Toch bevatten emoties héle belangrijke boodschappen, die steeds hardnekkiger worden als je ze negeert. De uitdaging is álles omhoog te laten komen en te doorvoelen, zónder oordeel.
Vooral dat laatste is lastig, want de hardnekkigste overtuigingen nemen op die momenten bezit van je en daarbij ben je zélf je allergrootste criticus.

`Pas na het verteren van het ‘gif’ komt de bevrijding´ las ik laatst in een boek.
Práchtige metafoor en zó waar…

Durf je angsten te omarmen, dat werkt enorm bevrijdend. Door het weg te duwen blijft het aan je ‘hangen’. Maar door de e...
02/09/2025

Durf je angsten te omarmen, dat werkt enorm bevrijdend.
Door het weg te duwen blijft het aan je ‘hangen’. Maar door de emoties en álles wat daarbij hoort te laten zijn, krijgt het uiteindelijk ruimte om weer te stromen.

Zo wordt je diepste angst vaak je allergrootste kracht.

Onderzoek met aandacht gevoelens en emoties zónder ze te veroordelen: adem rustig door en voel…wat vertellen ze je? Het ...
26/08/2025

Onderzoek met aandacht gevoelens en emoties zónder ze te veroordelen: adem rustig door en voel…wat vertellen ze je? Het gaat namelijk áltijd over jezelf.

Bezie regelmatig je woorden en je daden; wát maakt dat je dit zegt en/of doet?

Luister naar je gedachtes; zijn ze werkelijk waar? En zo ja; hoe weet je dat zo zeker?! Wat brengt t je door ze te geloven?
Iets positiefs… of juist niet.

Zo ontdek je jouw onbewuste patronen. Dienen ze jou niet langer: stap eruit. Ze zijn ergens, óóit ontstaan uit zelfbescherming. Maar tis tijd om ze los te laten zodra je merkt dat ze in de weg staan. Soms heb je zelfs wat dieper te graven omdat ze al doorgegeven zijn vanuit je familie systeem. Maar ook dát is mogelijk.

Door je antenne naar binnen te richten en eerlijk te onderzoeken in jezelf ontstaat er ruimte voor iets nieuws. Wat beter bij jou past.

Adres

Stroomwal 25
Heemskerk
1967JK

Openingstijden

Maandag 09:00 - 17:00
19:00 - 21:00
Dinsdag 09:00 - 17:00
19:00 - 21:00
Woensdag 09:00 - 17:00
19:00 - 21:00
Donderdag 09:00 - 17:00
19:00 - 21:00
Vrijdag 09:00 - 17:00

Telefoon

+31620198865

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer CarlaBruins nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact De Praktijk

Stuur een bericht naar CarlaBruins:

Delen

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Levenscoach voor vrouwen.

Op welk moment in je leven ben jij jezelf voorbij gelopen? Heb je jouw eigen wensen en doelen ergens onderweg verloren, omdat je vanuit liefde en verantwoording altijd éérst zorgt voor de mensen van wie je houdt. Pas wanneer iedereen gelukkig zou zijn en in volle harmonie met elkaar, dán zou het tijd zijn voor jouw verlangens: wat jij verder nog wilt in het leven. Alleen realiseer je je zo langzaam aan dat er altijd wel iemand of iets is wat niet helemaal in harmonie lijkt te zijn en voel je van binnen een soort ‘onrust'. Want het lijkt wel heel normaal voor je omgeving dat jij altijd zo ontzettend je best doet. Soms voel je je net een soort ‘vuilnisvat’ waar iedereen z'n narigheid in gooit en vervolgens weer vrolijk verder gaat, terwijl jij nog tijd nodig hebt om het te verwerken. Je voelt je totaal niet gezien. Je zou graag vaker en sneller je grenzen willen stellen maar er lijkt wel een ‘automatische piloot’ in je te zitten die al ‘ja’ heeft gezegd voordat je jezelf eerst hebt afgevraagd of je misschien liever iets anders had willen doen. Je probéért het wel, maar merkt dat je het best nog lastig vindt om voor jezelf die ruimte in te nemen... en te voelen waar jouw verlangen nog ligt. Vraag jezelf eens af hoe lang je dit nog denkt vol te kunnen houden?! Wil je weer voelen wat jij wérkelijk nodig hebt, met zelfvertrouwen betere keuzes maken, rust en ruimte ervaren zowel in je hoofd als in je agenda? Leven vanuit jouw eigen-wijsheid?! Lijkt het je fijn om hier een aantal praktische tips voor te ontvangen waar je direct al mee aan de slag kunt? Spreek af voor een gratis sessie van 20 minuten, waarin ik je al direct 1-2 bewezen tips geef! Stuur een mailtje naar: contact@carlabruins.nl