27/11/2025
๐๐ฐ๐ต๐๐๐ถ๐ฒ๐ป ๐ธ๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐๐ท๐ฒ๐ ๐
Gisteren heeft Desney haar moeder begraven. Vandaag blaast ze achttien kaarsjes uit. Wanneer ik dit schrijf, heb ik haar net een berichtje gestuurd ๐ฌ om haar te feliciteren.
Volgens de wet wordt ze vandaag volwassen, maar in het echt gebeurde dat bij haar al jaren geleden. Toen duidelijk werd dat haar moeder de ziekte van Huntington had, steeds minder kon doen en uiteindelijk zelfs niet meer thuis kon zijn. In die periode groeide zij uit tot een stille kracht binnen het gezin. Een meisje dat eigenlijk nog kind mocht zijn, maar dat langzaam een dragende rol kreeg naast haar vader en haar broer.
In de afgelopen dagen zag ik dat opnieuw.
Bij het bespreken van de uitvaart was zij degene die beslissingen nam. Zij die precies wist wat haar moeder mooi vond. Zij die haar moeder zelf heeft verzorgd en aangekleed, zoals ze dat vroeger ook al deed. En gisteren, op de uitvaart, sprak ze zรณ puur en dapper. Daar stond geen meisje maar een hele krachtige vrouw. Een VROUW van zeventien jaar. ๐๐ป
En vandaagโฆ vandaag wordt ze achttien.
Een verjaardag die anders voelt dan andere jaren. Geen moeder die haar wakker maakt, een liedje voor haar zingt en kaarsjes met haar uitblaast. Maar wรฉl een gezin dat het samen doet. Drie mensen die elkaar vasthouden, opvangen en verder dragen. ๐ฉท
Ik hoop dat zij in de komende jaren weer ruimte vindt om haar verjaardag echt te vieren. En ik weet zeker dat haar moeder, waar ze nu ook is, met trots naar haar kijkt. Vandaag, en op alle dagen die nog komen. โจ
