06/12/2023
Arme ouders... Ik heb het echt met jullie te doen. Als je dan eindelijk een hulpverlener hebt gevonden die meteen kan helpen, weet wat hij/zij moet doen en je puber vind het ook nog oké of wil zelf ook heel graag, dan moet je nog een hele toer uithalen als je de gemeente om een vergoeding wil vragen.
Zelfs als alles in orde is bij de zorgverlener, dan moet je kind alsnog de wachtlijst op van de gemeente, terwijl jij je kind ziet afglijden. Komt er dan eindelijk een gesprek, dan is de pijn alweer behoorlijk toegenomen. Dan komt het volgende; mensen binnen de gemeente gaan dan voor jou beslissen of dit wel de juiste zorg is voor jouw kind. En aan de hand daarvan wordt er besloten of er wel of geen vergoeding plaatsvindt. En de voorkeur gaat altijd uit naar de ingekochte partijen die vaak financieel geheel afhankelijk zijn van de gemeente.
Als je als ouder aangeeft dat je dat niet wil of dat al eens geprobeerd hebt en het niet gewerkt heeft of je niet weer een nieuwe wachtlijst van een bij de gemeente gecontracteerde zorgverlener op wil, helpt de gemeente je niet verder. Totdat je een klacht indient of een pgb wil aanvragen. En in dat laatste word je behoorlijk ontmoedigd en vrijwel onmogelijk gemaakt. (Dat heeft niets te maken met of een ouder wel of niet capabel is om budget houder te zijn)
Hier haken veel ouders af. Ze moeten door hoepels springen en voelen zich niet serieus genomen. Ze gaan nog liever geld lenen om de zorg zelf te betalen of nog veel erger... ze geven helemaal op. Dan heeft het kind geen hulp. Anderen gaan een klacht indienen, wat wel tot succes kan leiden, maar een slopende procedure is.
Dus als je niet akkoord bent met de beslissingen van de gemeente, volgt er een slopende procedure voor jou als ouder. Heftig... Dat zou echt anders mogen.
Wat een K bureaucratie die lang niet altijd in het belang is van het kind...