Wat zijn de openingstijden?

Maandag 10:00 - 17:00 Dinsdag 10:00 - 17:00 Donderdag 10:00 - 17:00

http://www.2beloved.nl/, https://2beloved.nl/belangrijke-informatie/tarieven/, https://2beloved.nl/aanbod/

2BeLoved, morlodestraat 28, Krabbendijke (2025)

31/10/2025

‘Geef me, gun me…’

Rouwen is hard werken…

En dat begint al met wakker worden, opstaan, aankleden, mezelf verzorgen… Soms wil ik niet wakker worden, omdat de realiteit van het leven zoveel pijn doet💔En toch stap ik elke dag weer uit bed en verzorg ik mezelf, zoals ik altijd deed. Het helpt me om me toch wat beter te voelen en naar buiten te gaan.

Elke morgen als de dag zwaar voelt om te beginnen zeg ik: ”Ik gá het doen… voor God, voor Chris...” Want hoe je het ook wendt of keert, of ik nu wil of niet; ik moet wel degelijk verder met mijn leven… en daarbij wil ik graag een voorbeeld zijn voor onze kinderen.

Dat vraagt keuzes… en eerlijk is eerlijk, de ene keer gaat dit beter dan de andere…

Ik ben dankbaar dat de kids hun eigen leven leiden… Dat is gezond en goed en dat gun ik ze. Pubers zitten nu eenmaal graag op een eigen plek, vaak hun kamer en dat mag. Volwassen kinderen hebben hun eigen leven, eigen relaties, eigen werk, eigen plek en maken eigen keuzes. Ik ben trots op hoe ze, elk op hun manier, het leven weer vormgeven naast het gemis van hun papa. Ook voor hen is het leven nooit meer hetzelfde…

Zelf realiseer ik me ook steeds meer dat mijn leven zo definitief anders is geworden zonder Chris❤️… en vooral dat mijn toekomst, zoals we die samen voor ons zagen, volledig weg is…

Kinderen krijg je om op te voeden, te begeleiden op weg naar de volwassenheid, stap voor stap los te laten en uit te laten vliegen. Een partner is, over het algemeen, voor het leven… Voor een toekomst samen, om samen oud te worden…

En ineens is die toekomst volledig anders…

Niet meer mijn liefste maatje om te sparren, te delen, lol te maken, te knuffelen. Niet meer samen opstaan, samen naar bed gaan, samen lunchen, samen wandelen, samen uit eten. Niet meer samen oud worden…

En ‘s nachts… slaap ik vaak onrustig, word ik steeds wakker en droom ik de meest gekke dromen. Over tanden die spontaan uit mijn mond vallen, dat ik kanker heb en dat Chris uit de dood opstaat…🫣

En zo is rouwen hard werken… Overdag én zelfs ‘s nachts…

Dus geef me, gun me gewoon wat tijd om opnieuw te leren leven… met de leegte en de stilte…

Liefs Eline🤍

28/10/2025

Zoveel liefde…

Zoveel meeleven… het raakt en ontroerd me diep🥹 Ook nu weer. De geboortedag van Chris is niet vergeten…

Wat kreeg ik weer veel kaartjes, berichtjes en zelfs bloemen… wat een liefde! Ook van jullie, van jou!❤️

Dank je wel lieve jij, voor jouw meeleven, je liefde, je troostwoorden, je gebed! De moeite die je neemt om te reageren op mijn posts. Voor het delen van jouw verhaal, je vertrouwen🙏🏻

Ik dacht dat het wel zou ‘meevallen’ vrijdag, omdat ik Chris elke dag al zo mis… zijn verjaardag zou niet zoveel anders zijn… dacht ik…😌

Maar… alles is gewoon wel anders en dat begon de avond ervoor al… om 00:00, wanneer ik hem als eerste zou feliciteren. Om dan vervolgens nog snel slingers op te hangen als hij alvast ging slapen…🥰

Het voelde zo leeg… alsof ik niets om handen had. En zin om toch slingers op te hangen had ik niet want het voelde gewoon echt niet feestelijk. Ik voelde me alleen… en verdrietig…

En dan ‘s morgens… wat zeg je tegen elkaar? “Gefeliciteerd met papa” voelde raar en klopte in onze hoofden en harten niet… dus hielden we elkaar maar gewoon vast en haalden we herinneringen op… Vertelden we elkaar hoe vreemd het voelde. Hoe bizar het is dat papa er zo ineens niet meer is…

Niet dat ‘feestontbijtje’ voor hem kunnen maken… geen cadeautjes…

Wel een bezoekje aan zijn graf… met een zonnetje en bloemen… het oogde vredig…

Ik dacht aan hoe hij nu elke dag feest heeft. En daar kan ik dankbaar voor zijn… Voor hem!🤍

Maar zelf voel ik me vaak maar een ‘halve ik,’ zo incompleet… en juist als we allemaal samenzijn, wat ook echt heel fijn is, maar juist dan voel ik me nog meer alleen…💔en dat voelt weer zo gek dubbel…

Wat een rollercoaster aan gedachten en emoties… aan verstandelijk redeneren en gevoel dat alle kanten opgaat…

Ik probeer maar een beetje lief voor mezelf te zijn… en soms… wil ik gewoon even niets en dat mag…

Dan heb ik een ‘huis-pak-dag’ en kom ik even bij van dagen zoals vrijdag…

Dan ben ik stil… alleen met mezelf… en God…

Liefs Eline🤍

27/10/2025

‘Nooit meer samen’

Woorden die steeds meer binnendringen in ons bestaan… in mijn bestaan en leven…

‘Nooit meer jij…’

Het is zo ontzettend stil en leeg in huis, in mijn leven, in mijn hart…

“Ik mis je zo, zo intens…”🥹

Het besef dat het echt zo blijft en Chris gewoon echt niet meer terugkomt breekt mijn hart steeds een beetje meer💔

‘Nooit meer samen, nooit meer wij…’

Dan stromen soms ineens de tranen. Door een klein woord, gebaar, iets dat ik zie of hoor… en soms ook gewoon ineens… alsof het uit het niets komt.

En toch… ervaar ik daarnaast vaak ook vrede en rust aan het hart van God. In de leegte van mijn hart is steeds ook weer zoveel om dankbaar voor te zijn. Dan wordt mijn hart daarmee gevuld.

Het wisselt elkaar af en mag er naast elkaar zijn… missen en dankbaar-zijn…

En elke dag weer krijg ik de kracht om, hoe zwaar het ook voelt, op te staan en weer verder te gaan. Met nieuwe moed… Hij laat niet los!

“Hoe sterk ook de storm, ik vertrouw U”
- -

Liefs Eline🤍

24/10/2025

24-10-1976 ~ 24-10-2025

Allerliefste,

Wat moet ik zeggen… Nu je je eerste verjaardag niet meer bij ons bent…

Hoe kan ik je, zoals ik altijd deed, bedanken voor wie je was… Voor je oneindige trouw en liefde❤️Voor je geduld en je wijsheid. Voor de allermooiste jaren van mijn leven…

Hoe kan ik je nu mijn liefde geven🥹

Het enige dat ik kan doen is jouw naam blijven noemen. En delen wie jij was voor mij en onze kinderen.

Jouw voorbeeld volgen…
Jouw liefde koesteren…

Alle dierbare, grappige, mooie momenten met jou herbeleven. Dat is wat ik doe en zal blijven doen. En dan moet ik regelmatig ook lachen door een overvloed van tranen heen…

Mijn verlangen naar jou is zo groot dat het pijn doet.💔Ik voel het in elke cel van mijn lichaam…

En toch… ik zie je voor me… bedenkend hoe je het nu hebt. Volmaakt gelukkig. Zonder zorgen… Zo volmaakt gelukkig zou ik je hier nooit kunnen maken, omdat ik niet volmaakt ben. Omdat niets op deze aarde volmaakt is. Al voelde het tussen ons wel echt haast zo🥰

Onze relatie is vaak ‘uniek’ genoemd door mensen om ons heen… dat raakt me, want dat was het… dat was het door alles wat we meemaakten heen geworden… dat blijft het voor altijd…

En ook al zijn we nu niet meer samen en kan ik je vandaag niet verwennen, vasthouden, knuffelen en bedanken voor alles, je leeft voort in onze harten en onze gedachten. Voor altijd…

Mijn hart is, naast intens gemis, gevuld met dankbaarheid voor wie jij was…

Vandaag herinneren we jou. In liefde met elkaar, zoals jij leefde.

Vandaag eten we met elkaar Chinees en ijs😉waar jij zo van hield en kijken we een familiefilm, zoals jij zo graag deed… gewoon samen… met elkaar zijn… van elkaar genieten…

Vandaag denk ik met weemoed en verlangen terug aan elk moment met jou… en dan realiseer ik me des te meer hoe enorm ik geboft heb met een man als jij in mijn leven. En de kinderen met een papa als jij…

Vandaag vieren we jou en jouw innige liefde…

Vandaag vieren we dat jij nu je mooiste cadeau ooit al hebt gekregen in de hemel…

In liefde verbonden… voor eeuwig!

“Niets zal ons scheiden van de liefde van God…” Romeinen 8:39

Liefs Eline🤍

23/10/2025

23-10-1986 * 26-01-2008

Lieve sis

21 Was je
toen je ons verliet
Vandaag
is jouw verjaardag
Niet meer hier bij ons
maar in de hemel
vier jij feest
21 Was je
21 Zul je altijd blijven
Voor altijd in mijn❤️

In gedachten zie ik jou voor me, samen met Chris en met Marjanne en Else-Marie… en andere dierbaren… Zolang ik hier nog ben heb ik een taak, maar ik kan niet wachten om weer samen te zijn…

“Tot op die dag lieverds!”🥹

🤍23 Oktober, een dag die elk jaar opnieuw allerlei herinneringen oproept. Weemoed, een lach, een traan… De geboortedag van mijn lieve zus Willemijn. Ze overleed op 21-jarige leeftijd door suïcide.

🤍Alweer zoveel jaren geleden zo onverwachts uit ons midden en tegelijkertijd voelt het soms als de dag van gisteren. Herinneringen blijven, de mooie koesteren we.

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

🎗️Zelfdoding is momenteel doodsoorzaak nummer 1 onder jongeren en jongvolwassenen tot 30 jaar. Gemiddeld overlijden ruim 5 mensen per dag door suïcide (CBS, 2022).

🎗️Worstel jij met suïcidale gedachten? Schaam je alsjeblieft niet, maar spreek ze uit, deel ze met mensen om je heen, met iemand die je vertrouwt. Je hoeft er niet alleen doorheen!

🎗️Bel een hulplijn als je niemand in je omgeving in vertrouwen durft nemen of als je behoefte hebt aan een luisterend oor!

➡️bel 0800-0113 (113 zelfmoordpreventie)
➡️chat met Fier (anoniem je verhaal delen met een hulpverlener. Voor elke leeftijd)
➡️bel 088-0767000 (luisterlijn)

In gedachten houd ik je even vast🫂

Liefs Eline🤍

***deprevention ***de ***desquad

21/10/2025

“Als er zoveel pijn is diep van binnen…”

Dat kan om allerlei redenen zijn…

Verlies💔 verdriet om wat je allemaal meemaakt, oude pijn, trauma❤️‍🩹 lichamelijke pijn, uitputting…

Ken je het? Dat intens verlangen om ergens te kunnen schuilen? Verlangen naar warmte, liefde, geborgenheid en bescherming? Je geliefd voelen?

Sinds Chris🤍er niet meer is kan ik echt enorm verlangen naar stevige armen om me heen. Dan denk ik met mijn ogen dicht aan hoe het voelde als hij me vasthield… Hoe geliefd, veilig en beschermd ik me dan voelde… het is zo leeg nu… stil… koud…

En in die leegte, kou en stilte probeer ik me steeds vast te houden aan deze liefdevolle woorden die me dan toch weer verwarmen:

‘Bij de eeuwige God ben je altijd veilig. Zijn eeuwige armen dragen je.‘ (Deuteronomium 33‬:‭27‬ ‭BB‬‬)

Waar denk jij aan bij ‘kunnen schuilen?’

“Je❤️bent geliefd!”

Liefs Eline🤍

16/10/2025

Oktober, november, december…

Ik vond deze maanden altijd al zwaarder🍂Een tijd van naar binnen keren, donker en kou, maar vooral de gedenkdagen die er deze maanden ook zijn. Ze hebben elk jaar weer hun weerslag.

Op 23 oktober was mijn overleden zus Willemijn jarig, op 1 december mijn overleden zus Marjanne. En nu… is er nog een gedenkdag bij gekomen. Op 24 oktober is/was Chris🤍jarig…

2 Weken later zijn onze meiden jarig en ook op 1 december onze zoon… Wat krijgen al deze dagen nu weer een andere lading… Er was altijd al gemis, maar dat kreeg een andere plaats, omdat ik kon genieten van wat ik wél had. We hadden elkaar, ons gezin. We genoten van samen-zijn. En ook hierin is nu een diep g*t💔 geslagen…

Het voelt zwaar… Hoeveel gemis en pijn kunnen we als mens eigenlijk dragen? Hoeveel kunnen we aan?

Soms voelt het alsof ik haast bezwijk… Maar dan toch steeds weer kijk ik naar boven en houd ik me vast aan alle beloftes en troostwoorden die God geeft.

Het kan… echt… met God is alles mogelijk. Als ik terugkijk op mijn hele leven zie ik dit terug…”Hij geeft me niet boven wat ik kan dragen, omdat Hij mét wat ik moet dragen ook de kracht geeft om te doorstaan…”(1 Kor. 10:13)

Maar eerlijk is eerlijk, dat valt echt niet mee en zo voelt het niet altijd… zeker nu niet…

Het vraagt iets… van mij… Vertrouwen… en me steeds op Hem richten… ongeacht wat ik voel…

Soms overspoelt het verdriet, de wanhoop, het alleen-voelen me intens en zie ik niet goed hoe ik verder moet…

En náást dat gevoel dan toch steeds weer bewust mijn verstand ‘aanzetten,’ me vasthouden aan Zijn woord en mijn blik richten naar de hemel, kost strijd.

Toch geloof ik dat dit de enige manier is om verder te kunnen. Vasthoudend aan Gods beloften en het geluk dat Chris nu heeft. Wetend dat we elkaar gaan terugzien op de meest mooie plek die er is🥹En ondanks dat ik mezelf soms voel wankelen, weet ik dat ik met God door alles heen staande kan blijven…

“Ja, mijn hart keert zich naar God, mijn redding komt uit zijn hand. Hij is werkelijk mijn rots en mijn bevrijder, Hij is als een burcht voor mij, niets krijgt mij uit mijn evenwicht.” Psalm 62‬:‭2‬-‭3‬ ‭HTB‬‬

Liefs Eline🤍

14/10/2025

Ik mis je…

Bij elke ademhaling
In elke stap die ik zet

Bij alles wat ik doe
In alles wat ik denk

Bij elke beslissing die ik moet nemen
In alles wat ik wil delen

Bij alles wat ik hoor
Bij alles wat ik zie

In alles wat ik voel…

Het doet pijn… veel pijn…

Ik zie je, hoor je, denk je, leef je in alles met me mee💔

Ik koester alle mooie herinneringen, ik koester jou🥹

Ik mis je… zo intens… en ik zal je missen tot aan dié dag allerliefste!

Liefs Eline🤍

12/10/2025

“Fijne zondag”

Ik glimlach en groet… En niemand weet écht hoe mijn hart bloedt.

Hoeveel moeite het kost om te zijn. Om ‘normaal’ te doen. Wat is dat eigenlijk, normaal…

Niets is meer normaal… In alles is daar het grote g*t. De leegte…

Op zondag komt dat misschien wel sterker naar voren. Jij, niet meer een zorgvuldig uitgekozen stuk spelend tijdens de collecte. Ik had het vaak al tig keer gehoord🙉omdat je het graag zo mooi mogelijk wilde uitvoeren. Niet voor jezelf, maar om God de eer te geven met je talent.

Anderen die nu jouw taken op zich nemen…

En verstandelijk gezien is dat allemaal oké, maar wat is het pijnlijk confronterend, steeds weer🥹En liefst ren ik dan heel hard weg van alles wat me zo intens herinnert aan jou, waar anderen het zo makkelijk lijken over te nemen.

“Fijne zondag”

Hoe dan? Dat is makkelijk gezegd als je samen, als stel of gezin naar huis gaat. Als je elkaar nog hebt en niet weet hoe het is om je grote liefde in alles te missen. Ik gun het niemand om dit te moeten meemaken en gun natuurlijk iedereen alle liefde met elkaar❤️Alleen de pijn die het doet, omdat het missen juist in het ‘gewone’ zo extra raakt, is zo intens… Juist tussen de gezinnen en stellen die elkaar hebben…

De mooie woorden die ik hoor, waarvan ik verstandelijk weet dat ze waar zijn en waar ik me dagelijks aan vasthoud, verdwijnen dan even in de mist, omdat het zoveel pijn doet. Het klinkt soms ineens allemaal zo makkelijk, ‘vertrouwen op God,’ maar als je net je grote liefde verloren bent en het voelt alsof je leven aan alle kant wankelt, klinkt het opeens erg makkelijk uit de mond van anderen…

Het valt plotseling op me als er een voorbeeld wordt gebruikt van een relatie of hoe een vader voor zijn kinderen hoort te zorgen… Woorden die ik ‘normaal’ gesproken omarm, maar die nu anders binnenkomen en mijn hart een beetje verder breken💔

Dus vandaag is het me allemaal even teveel en huil ik… en dat mag en is oké. Want je grote liefde verliezen is iets verschrikkelijks waar je om mag huilen, net zoveel en lang als nodig is.

“Omdat de liefde zo intens en groot was, is het gemis, wat ook liefde is, net zo intens en groot...”

Liefs Eline🤍

09/10/2025

‘Weduwe’…

Soms kijk ik in de spiegel en denk ik: Wie ben ik eigenlijk? Nu, op dit moment… Wie ben ik nu zonder Chris, als moeder en als weduwe… ik moet daar echt over nadenken. Naar woord eigenlijk ‘weduwe’… het duurde even voor ik het kon zeggen.

De eerste keer dat iemand me weduwe noemde voelde ik een soort weerstand. Het kon niet zo zijn. Ik wilde het niet zijn. Maar het ís zo… of ik nu wil of niet.

Ik zeg tegen iedereen dat ik nog dezelfde persoon ben, gewoon Eline, en doe ook alsjeblieft gewoon zo tegen me. Toch voel ik me zeker ook anders. Wel dezelfde persoon, maar met weer nieuwe bagage in mijn rugzak. Een nieuw, zwaar pakket… dezelfde persoon, maar toch anders… dezelfde, maar met een half hart💔Chris was de andere helft en mét hem is een stuk van mijn hart mee begraven…

Er zijn momenten dat dankbaarheid voor alles wat we samen hadden en wat ik nog steeds heb overheerst en er zijn dagen dat ik me zo intens verdrietig en alleen voel dat ik haast niet vooruit kom…

Steeds met wakker worden is daar weer de harde realiteit van alleen wakker worden, alleen de dag beginnen en het diepe gemis. Geen armen om me heen en een ochtendkus. Niet meer die ‘Latte’ op mijn nachtkastje van jou, omdat je me graag een beetje verwende…

Steeds met de dag afsluiten en proberen te gaan slapen is daar de harde werkelijkheid… Alleen gaan slapen. Geen armen om me heen, geen nachtzoen en nooit meer jouw “slaap lekker schat”…
 En toch weet ik… ik ben nooit helemaal alleen en daar houd ik me aan vast…

“I will carry you
Through your darkest night
When you’re terrified
I will carry you
When the waters rise
When your hope runs dry
I will carry you”

Liefs Eline🤍

06/10/2025

Juist nu…

Ook ik heb mijn vragen en begrijp vaak helemaal niks van alle dingen die mij en ons overkomen. Ook ik begrijp er niets van dat juist mijn allerliefste zo onverwachts werd weggenomen…

Juist nu ons leven, na eerst jaren van zorg en pijn door mijn traumatische verleden, weer stabiel was…

Juist nu ons geluk op een hoogtepunt was, we alles op orde hadden, we de meest sterke verbinding ooit hadden en ik mezelf had gevonden na jaren van instabiliteit en onveiligheid...

Juist nu ik na jaren van studie therapeut mag zijn, mijn praktijk vol is en ik mijn kennis en ervaring in kan zetten bij het ondersteunen van anderen…

Juist nu…

Chris was mijn thuis, mijn veilige haven. Hij heeft me geleerd wat onvoorwaardelijke liefde, steun en veiligheid is🥹Bij hem kon ik helemaal mij zijn. Echt en puur, gewoon ik. Hij zette mij in mijn kracht. Vertelde me elke dag hoeveel hij van me hield en hoe trots hij op mij was…

Het kan zo oneerlijk lijken😔Al zoveel meegemaakt en dan ook nog dit… Hoe dan? Waarom?

Vanuit mijn (kerkelijke) opvoeding leerde ik dat ik geen waarom-vragen mocht stellen en niet boos mocht zijn. Zeker niet richting God…

Maar, naast dat ik weet dat het goed is om God te volgen, zelfs als ik er niets van begrijp, weet ik zeker dat we juist wél met onze waarom-vragen en elke emotie bij God mogen komen.

Dat we ook boos mogen zijn. Jezus kent zelf toch ook elke emotie? Hij huilde, was boos, bang, blij en stelde zelf ook Zijn waarom vragen,“Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?”Terwijl Hij wist dat Gods plan niet zou veranderen.

Ik geloof dat elke emotie en elke vraag er mag zijn, maar ook dat het belangrijk is wát we ermee doen. God kent ons door en door (ps. 139). Ook onze vragen en emoties kent Hij al lang… Waarom ze dan proberen te verstoppen en binnenhouden?

Uitspreken(schreeuwen mag ook😉) is juist goed! Eerlijk zijn naar God geeft mij dat ik midden in de storm van vragen, onbegrip en emoties rust en vertrouwen kan vinden aan Zijn hart.

In de psalmen komt ook elke vraag en emotie langs! En altijd weer komt na het vaak wanhopig uitroepen ervan een omkeer…

“Maar, ik prijs… ik geloof… ik hoop… ik vertrouw U!”

Liefs Eline🤍

2BeLoved

31/10/2025

28/10/2025

27/10/2025

24/10/2025

23/10/2025

21/10/2025

16/10/2025

14/10/2025

12/10/2025

09/10/2025

06/10/2025

Adres

Openingstijden

Telefoon

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type

Maandag	10:00 - 17:00
Dinsdag	10:00 - 17:00
Donderdag	10:00 - 17:00