https://www.facebook.com/480005062060970/

Christa Del Grosso, Leeuwarden (2025)

17/02/2024

Zandvoort Light Walk samen met mijn vriendin Debbie wat een pittige wandeling. Het dorp ging goed totdat we het strand op liepen. Heel veel rullend zand wat zwaar was om in te lopen. Wel bijzonder om langs de kustlijn te lopen waar bloemen aanspoelden. Waarschijnlijk van een afscheid van een geliefde. Na de zware tocht over het strand moesten we nog een ronde over het circuit, scheef lopen over de baan. Daarna nog door de duinen om uiteindelijk in het dorp naar de finish te lopen. Super super trots om mezelf en op Debbie. Voor nu lekker slapen, morgen nog even het strand bezoeken en een cache bezoeken in een museum. Heel fijn weekend iedereen..

08/05/2021

Moederdag, de 2de zondag van mei. Elk jaar weer staan we erbij stil. Elk kind heeft een moeder. Of ze van je houden, kunnen houden of niet, ieder kind heeft een moeder.

Moeder zijn is niet altijd makkelijk, de gebruiksaanwijzing is er nog steeds niet geschreven en zal er denk ik ook niet komen. Moeder wordt je, als je het wilt, als het lukt, als je er het vermogen voor hebt, hoe je het zelf vorm geeft dat is hoe het leven loopt.

Ik mocht 24 jaar terug moeder worden van een vechter, en 18 jaar terug van nog een bikkel. Ondanks dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, hou ik enorm van mijn kanjers. Volwassen mannen worden het. Mannen waar is zo trots op ben en waar ik vaak mee pronk. Vechters, liefdevol, sociaal, ik zie ze groeien in hun eigen ik.

Ik ben zo blij dat deze mannen mij ooit moeder hebben gemaakt. En wat mis ik soms de tijd dat ze nog mooie cadeautjes maakten op de lagere school. Ik heb nog vele knutselwerkjes bewaard in een grote kist, van allebei. Wat koester ik dat, dat ik dat heb gekregen en nog steeds bewaard heb. Blijven mooie herinneringen...de hartjes, de gedichtjes, recht uit het hart ❤

Voor jullie allemaal, geniet van deze dag, of je er wat mee doet of niet, in voor en tegenspoed een hele fijne moederdag ❤

02/05/2021

Vaccinatie 2e ronde in Friesland

De laatste vaccinatieronde in Friesland is zo goed als klaar. En wat ging het allemaal gemoedelijk. Geen stress in de verzorgingshuizen, gehandicaptencentra en zorgboerderijen. De meeste mensen zijn zo blij dat ze eindelijk mogen. De vrijheid lonkt.

De gehandicapten zaten er ook weer klaar voor. Het was een feest om dit mee te mogen maken. Met opgestroopte mouwen zaten de meeste op een rij klaar om een prik te krijgen. De vaccins werden klaar gemaakt door de assistente zodat de mensen zo snel mogelijk van hun spanning af waren. Sommige vonden het nog steeds eng, maar ook deze mensen werden met respect en geduld gevaccineerd.

Mijn laatste rit was aan een zorgboerderij in Friesland, waar de bewoners met smart zaten te wachten op ons. De spanning was te voelen bij binnenkomst. De één had een knuffel bij zich, de ander zat rustig aan de tafel met drinken en wat lekkers dat ze erbij hadden gekregen. Verschillende bewoners waren onderweg naar het huis, van hun werk of met hun ouder om de laatste prik te mogen krijgen. Voor de één is het wat moeilijker om een prik te krijgen en de ander gaat er voor staan en is zo happy. Ze voelen zich dan vaak een grote kerel, een bink.

Na de vaccinaties kregen we nog een rondleiding van één van de bewoners. Zo enthousiast was hij over zijn woonplek. Hij vertelde veel over de varkens, kippen, geiten, paard, konijnen en de vogelverschrikker. Bij de buitenwerker werd stil gestaan. Timmeren, schuren, hout hakken van alles geb***t er buiten. Ook binnen zijn er werkzaamheden. Knutselen in de warmte en alle andere verschillende bezigheden. Een prachtige plek voor deze groep bewoners. En begeleiders.

Ook het goede doel heb ik kunnen helpen. Alle dopjes van de injectienaalden heb ik opgespaard voor de hulphond. Deze dopjes worden verzameld en gerecycled. Voor elke kilo harde plastic doppen krijgt de stichting hulphond een bedrag wat ze kunnen gebruiken om een hond op te leiden voor diegene die hulp nodig heeft. Zoals voor blinde mensen, mensen met epilepsie, autistische mensen en nog veel meer hulpbehoevenden.

Alle zorgmedewerkers, huisartsen, assistentes en uiteraard alle chauffeurs die meegewerkt hebben tijdens de vaccinatieronde geef ik een dikke pluim. Zonder de gezamenlijke teams had dit project niet uitgevoerd kunnen worden. Het was een groot succes voor iedereen. Nu maar hopen dat alle andere mensen die nog niet zijn gevaccineerd snel aan de b***t zijn. Zodat een ieder ook zijn vrijheid krijgt en een beetje meer mag gaan genieten van het leven zonder op je tenen te lopen over het virus.

Ik als chauffeur en verzorgende in het dagelijks leven heb genoten van de mooie tijd tijdens het vaccineren. De blije gezichten, de last die je van de mensen hun schouders zag afvallen na een prik. De zorg er omheen, de aandacht die je de mensen kan geven. Zo bijzonder om het te mogen aanschouwen.

De gastvrijheid bij de plekken waar we zijn geweest, maakt het ook zo bijzonder. De soep die klaarstond, de snacks, het gebak, koeken, het drinken, de cadeautjes, de liefde en dankbaarheid. Zo geweldig! En wie weet komt er nog een ronde…. Ik denk dat ik spreek namens al mijn collega’s, huisartsen en assistentes die aan dit project hebben mee gewerkt, dat we dan weer staan te popelen om mee te mogen werken.

Christa Del Grosso
Hap-chauffeur Friesland

24/03/2021

Vaccinatie team 2021

In Friesland rijden we met een heleboel maximaal 8 teams door de provincie om die mensen te vaccineren die niet naar een GGD post kunnen komen. Dan heb ik het over o.a. ouderen die in aanleunwoningen verblijven, verpleeghuizen, instellingen voor gehandicapten en huizen die niet het vermogen hebben om naar de GGD posten te kunnen komen.

Hoe begint onze dag zul je denken. We zorgen eerst dat alle instructies zijn doorgenomen, waar gaan we heen, wie gaan we prikken en met wie ga ik op pad. Dan wordt de auto in beladen. Er gaat heel wat mee, een grote koelbox met ampullen voor de vaccinaties, een bak met materialen, handschoenen, overjassen, alcohol, een doos vol naalden en spuitjes, medicatie en epi pennen. Bepakt en bezakt gaan we met zijn drieën op pad, een huisarts, een assistente en een chauffeur, een prachtig mooi dream team.

En wat maak je een hoop mee op zo’n dag. De ouderen die met smart op je zitten te wachten, zo blij dat ze gevaccineerd worden. Sommige vinden het heel spannend de ander vind het de gewoonste zaak van het leven.

Eerst wordt de gezondheidsverklaring gecheckt, het toestemmingsformulier gecheckt, ID kaart check en dan zijn ze er klaar voor. Achter elkaar word elke oudere geprikt. In het ene huis zitten we in 1 ruimte en komen de ouderen bij ons langs, in het ander huis zitten alle ouderen bij de voordeur te wachten en lopen we bij ze langs. Sommige prikken we in huis omdat het niet anders kan maar er zit een goede wacht op. Want ja ze moeten allemaal 15 minuten in de gaten gehouden worden op eventuele bijwerkingen.

Ook onder de gehandicapten, oh wat zijn ze enthousiast dat we komen, een pluim voor de begeleiding die ze goed heeft voorbereid over wat er gaat gebeuren, ze zitten er allemaal klaar voor. De 1 kan niet wachten om als eerste geprikt te mogen worden een ander vind het toch wel een beetje spannend want ja doet het zeer? Wat zijn de bijwerkingen? En bloed het niet? Maar we zijn op alles voor bereid, pleisters bij de hand en iedereen krijgt zijn vaccinatie.

En wat een mooie beloningen die ze mogen krijgen als ze de prik krijgen, de 1 geeft een pen in de vorm van een spuit, bij de andere instelling hebben ze taart gebakken of is er gebak besteld. Nou daar doen ze het wel voor hoor. En wat genieten we van die blije koppies, zo trots dat een ieder is, blij dat ze niet zoveel last ervan hebben, zo puur, zo eerlijk. Af en toe krijg je nog een knuffel omdat ze vergeten dat het niet mag maar dat maken wij ons niet zo druk om. Ook wij genieten van elk mooi moment. Het maakte voor ons echt een geweldige dag.

Als we klaar zijn met iedereen te prikken rijden we tevreden terug met een gevoel van trots dat we weer zoveel mensen hebben mogen vaccineren. We leveren er onze spullen in en brengen de koelbox terug naar de apotheek van het ziekenhuis. We praten de dag nog door, geven alle papieren af die ingevuld moesten worden en zo ronden we de vaccinatie dag af. Op naar de volgende ronde want dan rijd er weer een nieuw team, daar naar waar het nodig is.

Voor nu geniet ik van het moment dat ik heb mogen beleven net als vele collega's met mij.

20/03/2021

2021

4 jaar geleden mocht ik mijn functie als dokterswacht chauffeur weer oppakken. Daar ik al eerder in het verleden bij de dokterswacht had gewerkt voor een andere werkgever.

Samen met een geweldig team gingen we van start, voornamelijk vele mannen en een enkele dame waarvan ik er ook was begonnen we het avontuur met onze nieuwe werkgever. En wat was het weer mooi om deze functie te mogen uitvoeren, assisteren, meedenken, rijden, lachen, soms een traan wegslikken omdat het soms toch wel emotionele visites zijn die voorbij komen. Want ja leven en dood ligt toch wel heel dicht bij elkaar met mijn werk.

En nu in deze tijd vooral. Met Corona, een dik jaar zijn we verder en wat hebben we met zijn allen een hoop moeten verwerken. In het begin was het nog aftastend, wel pak aan, geen pak aan, dan weer een blauw pak, dan weer een geel pak, goed opletten dat je alle spullen virus vrij schoonmaakte. Goed ervoor zorgen dat de huisarts op zijn eigen gezondheid ging letten en niet zomaar zijn gezondheid riskeerde en de mijne dan ook niet. Er kwam wel wat bij kijken als het om dit virus ging.

Nu is het bijna al gewoonte geworden voor iedereen. Koorts, verkouden, benauwd, noem het maar op, er gaat een pak aan bij de huisarts, een masker op, handschoenen aan , extra scherm voor het gezicht, klein bakje met medische instrumenten mee en ik, ja ik blijf in de auto. Want risico nemen om mee te gaan doen we niet. Hoe graag ik ook mee zou willen met de visites het kan nu niet. Eigen veiligheid gaat altijd voor.

We zien er allemaal naar uit, dat Corona verleden tijd is, dat zal nog wel even duren helaas. Met zijn allen gaan we er nog steeds voor. En ik? Ik blijf genieten van mijn werk, zorgen en verzorgen, ik kan er niet zonder. En ik denk vele collega's met mij ook niet.

Werkze iedereen en wees voorzichtig maar blijf wel genieten van elk mooi moment dat op je pad komt. Zonder mijn collega's zou ik het niet hebben volgehouden met alles wat er bij mij de afgelopen 4 jaar op mijn pad is gekomen. Kanjers zijn het! Dank jullie wel.

10/02/2021

Schrijvende moeder…

Zo lees ik de column van de schrijvende verpleegkundige, wat kan ze toch mooi vertellen over haar leven als verpleegkundige, hoe ze zover is gekomen, haar opleiding, stages, haar leermomenten, haar dagen die ze werkte in het ziekenhuis bij de kinderen. Met heel veel liefde heb ik haar gevolgd. Qua dat heb ik al heel wat columns gevolgd. Roelien die in scheiding lag en uiteindelijk is overleden aan kanker. En zo mooi en open hoe ze schreef. Goh wat mis ik haar columns nog steeds.

Ook ik vind het geweldig om te delen wat ik in mijn leventje mee maak. Als alleenstaande moeder van 2 jongens is geen enkele dag hetzelfde. Zorgen, verzorgen, werken, studeren, genieten van alles wat er op mijn pad komt. Maar ook verdriet, boosheid, teleurstellingen ja ze komen allemaal op mijn pad en dat heb ik maar te verwerken wat bij mij wel redelijk goed gaat. Ik denk dat dat ook wel hoort bij een mensenleven. Met al die emoties die je mee maakt, maakt wel de persoon die je bent en nog steeds verder groeit in zijn leerproces.

Neem nu de alledaagse dingen, boodschappen doen, huishouden, koken, wassen ja die komen elke dag wel voorbij. Dan heb ik nog niet eens over afwassen en de zooi opruimen die een ieder achter zijn kont laat slingeren en ja ik kan er ook wel wat van hoor.

Eind vorig jaar ben ik begonnen met ontspullen, deel 1 noem ik het. Binnenkort begin ik met deel 2, weer alles uit de kasten, weer door de handen, dozen klaar en hop hop weg met de spullen die ik al jaren niet meer gebruik, Dat geeft zo’n goed gevoel, een opgeruimd gevoel. Tenslotte wordt er gezegd een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Gewoon rigoureus opruimen, even bedenken gebruik ik het? Heb ik het nodig? Is allebeide het antwoord Nee, dan gewoon weg doen. En natuurlijk zul je soms spijt hebben gehad dat je iets weg hebt gedaan maar ja, ik zeg altijd de winkel is vlakbij, dan koop ik het nieuw, het is niet anders. Zie het van de positieve kant, je kasten worden leger, minder prularia, zo kun je je spullen ook sneller terug vinden.

Waarom bewaart een mens eigenlijk zoveel? Ik kom in vele huizen met mijn werk en daar kijk ik graag in de rondte, wat mensen voor spullen hebben, wat voor foto’s er aan de wand hangt, zo kun je snel evalueren hoe iemand een klein beetje leeft in een kort moment. Soms is het te vies om te zitten en soms is het zo schoon en netjes. Is toch geweldig verschillende soorten mensen, waarbij je vaak na de tijd evalueert hoe erg het soms kan zijn hoe mensen hun leven leiden of is het lijden.

Met mijn werk kan ik alleen maar een moment aandacht geven wat ik met heel veel liefde doe. Zo kan ik mijn eigen sores op dat moment loslaten, dat voelt goed, even geen moeder zijn, geen probleem oplosser maar gewoon verzorger/assistente op het moment dat nodig is.

Ik zal aan de studie, voor mijn toekomst heb ik dat nodig. Nog 3 maanden dan mag ik examen doen. Blijft spannend maar ook erg leuk!

06/02/2021

Corona 2021

Al een jaar zit de wereld in angst. Angst van ziek worden, angst om dood te gaan. Niemand durft meer wat, geen kus of knuffel te geven, niet meer afspreken met elkaar, alles op afstand of gewoon helemaal geen contact.

En hoe gaat het met je sociale contacten, is het contact nu alleen nog maar via social media, worden we met zijn allen nog meer verplicht om via het internet met elkaar in contact te komen, of telefonisch? Pfff ik word echt corona moe, wanneer houdt deze boze droom op en mogen we weer vrij zijn in ons doen en laten.

Wanneer mag je je leven weer oppakken zoals je deze leefde. Wat voor levensles zit er aan vast wat we met zijn allen dit moeten mee maken?

En hoe ga je met elkaar om?
De 1 vereenzaamd, de ander draait helemaal door omdat zijn vrijheid is afgenomen en dan zijn er ook groepen die het nemen zoals het gaat. Winkels die dicht zijn, bedrijven die dicht zijn, hoeveel mensen komen er straks werkloos thuis te zitten, hoeveel bedrijven gaan er failliet, hoeveel mensen doen zichzelf wat aan omdat ze niet meer met de situatie om kunnen gaan.

Dan heb ik nog niet eens over de groepen die demonstreren. Helemaal prima om je stem te laten horen maar laat andermans eigendommen heel, ga niet een ander te lijf omdat je vindt dat je gehoord moet worden. Doe een ander geen pijn en verdriet omdat je boos bent op de regering, op de keuzes die ze moeten maken en soms de verkeerde maken. Ik zou niet in hun schoenen willen staan op dit moment.

De hulpverlening loopt over van de aanvragen. De jongeren zitten verplicht thuis, anderen moeten thuis werken, de ouderen krijgen geen bezoek meer en ik?

Ja ik heb gelukkig werk waar ik verplicht van naar buiten moet. Ik mag nog onder de mensen werken. Maar ja wel in verpakking want ja, veiligheid voor alles, het ellendige mondkapje wat constant wordt vol geblazen met vochtige lucht en snotneuzen omdat je van buiten naar binnen gaat en andersom. Warme huizen in, koude buitenlucht in, koude auto in, warme auto uit en ga zo maar door.

En wat een ellende hoor je om je heen, de 1 na de ander wordt getroffen. Moet ik nu angstig worden? Ik wordt het niet, ik ben niet bang gelukkig maar ik kan me echt indenken dat anderen die angst wel voelen. Probeer te voelen waarom je bang bent en hoe je deze angst kunt dragen. Wat heb je nodig, wie heb je nodig, hoe kun je het gevoel draagbaar maken?

Iedereen is gefocust om de vaccinatie maar ook dat geeft geen garantie of dat je het wel of niet krijgt. Je kunt het in mildere mate krijgen of helemaal niet maar ondertussen kun je wel het virus overdragen aan een ander terwijl je niet eens hoeft te weten dat je het bij je draagt. De toekomst zal het aantonen.

Mijn persoonlijke advies:
wees lief voor jezelf, wees lief voor een ander, probeer er te zijn voor elkaar, probeer niet geïsoleerd te leven, ga naar buiten, neem een moment frisse lucht tot je, laat je gedachtes los. Geniet van het moment. Zoek af en toe elkaar op omdat je dat nodig hebt.

Natuurlijk mag dit op afstand, een gesprek, een bakje koffie, samen eten, al is het 1 op 1. Zo komen we er met elkaar wel doorheen. Wees er voor elkaar, als iemand er doorheen zit vraag dan hoe het met degene gaat, vraag of je wat kunt doen of wees gewoon dat luisterende oor. Zo belangrijk in deze tijd van Corona.

Op naar betere tijden want daar zijn we toch echt wel aan toe… Ik denk aan jullie

05/01/2021

Ik wil zo graag weer gaan schrijven maar ja waar moet ik het over hebben. Er geb***t zoveel in mijn leventje op dit moment waar ik over na denk. Thuis situatie, werk, liefde, rust, vakantie, corona, vaccineren, studeren, vriendschappen, lijnen, conditie, opruimen, ontspullen, opknappen van mijn huis ach ik kan zo wel nog wel even door gaan.

Waar ga je dan beginnen denk ik dan bij mezelf, eerst maar eens orde maken in de chaos.
Lijstjes maken wat nu het belangrijkste is om keuzes in te maken.

Nr 1 de thuissituatie,
nr 2 werk,
nr 3 rust,
nr 4 gezondheid,
nr 5 vriendschappen waar misschien liefde uit kan komen,

zo heb ik al een aardig mapje bijelkaar.
Nu nog bedenken wat elk mapje nodig heeft.

Nr 1 geduld, liefde, ruimte en een luisterend oor
Nr 2 Heb ik nog genoeg uitdaging, wat wil ik nog bereiken? Ga ik
nog verder studeren en zo ja wat dan? Is het haalbaar?
Nr 3 Neem meer vrije tijd voor mezelf, niet meer dan 5 dagen in de
week werken, vakantie nemen, genieten van de vrije
weekenden.
Nr 4 Goed eten en drinken goed op mij zelf passen dan kan ik ook
beter voor een ander zorgen
Nr 5 Aandacht geven aan mijn familie, vrienden en vriendinnen,
vaker een appje, bezoekje, belletje, mailtje etc....
Dan hoop ik dat er liefde op mijn pad komt want alleen is ook
maar alleen. Wel met kanttekening niet te snel te gaan want
dat is toch een enorm valkuil van mij. Mooi leerpunt :)

Nr. 6 is het allerbelangrijkste,
Doe wat ik kan, met wat ik heb waar ik ook maar ben.
Geniet van elk moment dat op mijn pad komt.
Emoties mag je laten zien, ga ze voelen,
Wat heb ik nodig om er mee om te gaan,
Oh wat een mooi proces.
Mooie doelen voor het komende jaar....

Doe je met me mee?
Heb je ook een lijstje?
Deel je deze met mij?
Samen staan we sterk....

10/03/2020

Corona, iedereen is er mee bezig. Je wordt er onderhand gek van. Tis niet wie het krijgt maar wanneer je het krijgt. Gaan we nu met zijn allen allerlei gekke dingen doen?

Flink paracetamol inslaan, keukenkasten vol met voorraden? Extra zakdoeken, keukenrol, neusspray's, hoestdrankjes en ga zo maar door. Het is een naar virus en mensen komen er helaas aan te overlijden. Maar niemand verteld hoeveel mensen er al beter van zijn geworden. Iedereen wordt bang gemaakt. En waarom? Wat moet je doen om het tegen te gaan? Je kunt niets doen dan met de hygiene om gaan. Maar ja ook daar is wat van te zeggen!

Niezen en hoesten in je elleboog? Maar wat doe je als je benauwd bent? Dan hijg je ook extra. Wat als je sport? Dan hijg en spuug je ook in het rond! Wat te doen met de mensen die met consumptie praten, ja ga zo maar door. Misschien maak ik het nu wel erger dan dat het is maar het is zoals het is.

Hoeveel mensen wassen hun handen niet na het toiletbezoek of aanraken van dingen zoals de kattenbak of de snotneus afvegen van je kind of ouder of van jezelf. Mensen worden gek hiervan maar het is wel nodig.Wat als je het wel krijgt? Kun je het aan? Moet je worden opgenomen? Ben je sterk genoeg. Ja ben je sterk genoeg om deze ziekte aan te gaan! Ik hoop het wel, ik wens iedereen heel veel kracht en sterkte de komende tijd. Op naar een Corana vrije tijd.

Christa Del Grosso

17/02/2024

08/05/2021

02/05/2021

24/03/2021

20/03/2021

10/02/2021

06/02/2021

05/01/2021

10/03/2020

Adres

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen

Type

Our Story