http://www.uitvaartzorgmiranda.nl/

Miranda Uitvaartzorg, Keizerskroon 10, Losser (2025)

06/11/2025

Herinneringsavond

Ook volgend jaar organiseren Susette, Judith en ik weer een herinneringsavond. De voorgaande avonden waren bijzonder mooi en ontroerend. We kregen zoveel warme, positieve reacties en regelmatig de vraag: “Wanneer is er weer een herinneringsavond?” Daarom nodigen we je graag uit op zaterdag 31 januari 2026 om 19.00 uur in de Maria Geboortekerk. We zijn dankbaar dat we daar opnieuw welkom zijn om samen stil te staan bij wie we missen, te luisteren naar troostende woorden en naar de klanken van prachtige muziek.

Dit jaar wordt de avond muzikaal begeleid door het koor ‘Dynamiek,’ dat met hun mooie liederen. Tijdens de bijeenkomst lezen we gedichten voor die zorgen voor een warme sfeer vol herkenning. We noemen de namen van degenen die zo gemist worden en steken we voor ieder van hen een kaars aan. Een klein, maar betekenisvol gebaar van herinnering en liefde.

Na afloop is er gelegenheid om nog even samen te zijn, met een kop koffie of thee van Missie Koffie in de kerk. Een moment om gedachten en herinneringen te delen, of gewoon even in stilte samen te zijn. Wees van harte welkom, ongeacht hoe lang geleden je iemand verloren bent, of wie de uitvaart heeft begeleid. Iedereen die behoefte voelt om te herdenken, is welkom.

Noteer de datum alvast:
Zaterdag 31 januari 2026 – 19.00 uur
Maria Geboortekerk

Een kaarsje aansteken, een eenvoudig
gebaar, maar het kan een warm gevoel
geven aan iedereen die in verdriet en rouw is achtergebleven. Het leven valt soms zwaar…

02/11/2025

🕯 Allerzielen 2025 🕯
❤️ Voor wie steek jij een kaarsje aan? ❤️

15/10/2025

Denk op tijd na over het afscheid

Wat me de laatste tijd steeds vaker opvalt, is dat veel mensen in hun laatste levensfase het moeilijk vinden om over hun afscheid te praten. Soms uit angst, soms om hun dierbaren te beschermen tegen verdriet. Het gesprek wordt uitgesteld, of helemaal niet gevoerd. En dan haalt de tijd hen in.

Wanneer het moment van overlijden daar is en ik door nabestaanden gebeld word, merk ik vaak dat er nog zoveel onduidelijk is. Er moeten keuzes gemaakt worden zonder dat iemand weet wat de overledene zelf gewild zou hebben. Nabestaanden hopen dan dat ze het juiste doen. Regelmatig hoor ik: “Doe maar zo goedkoop mogelijk.” Maar wat is goedkoop? Een afscheid is geen standaardpakket, het is een persoonlijke gebeurtenis, afgestemd op wie iemand was en op wat bij de familie past. En bijna iedere keuze brengt kosten met zich mee.

Juist daarom is het waardevol om, zolang het kan, samen over het afscheid te praten. Zeker in de laatste levensfase kan dat veel rust brengen. Als wensen al duidelijk zijn, weet de familie waar ze aan toe is en kan ik op het moment van overlijden sneller schakelen. Soms kunnen er zelfs al voorbereidingen worden getroffen, juist in de momenten dat je nog samen bent.

Een goede voorbereiding geeft ruimte. Ruimte om echt afscheid te nemen, terwijl je dierbare er nog is.

Mijn advies is daarom: probeer bij leven het afscheid zo veel mogelijk te bespreken en, waar mogelijk, te regelen. Het geeft niet alleen jezelf, maar ook je nabestaanden rust en ruimte.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

14/09/2025

Vanochtend was onze 3de wandeling van dit jaar voor de alleenstaanden. Deze keer waren we te gast bij Zorgboerderij " Het Voswinkel ".Met Annet gingen we samen met Simone Pots wandelen, onderweg vertelde Simone ons van alles wat eetbaar is in de natuur en waarom sommigen planten daar staan en groeien. Het was een leerzame ochtend in een heerlijk zonnetje. Samen sloten we de ochtend af met koffie en thee met eigengemaakte cake en koekjes door Simone met allemaal lekkere natuurlijke ingrediënten erin verwerkt, van viooltjes tot vlierbloesem.
Het was een ochtend met een "gouden " randje!

10/09/2025

OLDTIMER
Aan het einde van de ochtend werd ik gebeld door een dochter. Haar stem trilde een beetje toen ze vertelde: “Mijn vader is in een terminale fase beland. Kunnen wij alvast een voorgesprek hebben, zodat we de tijd die we nog hebben kunnen gebruiken om zijn afscheid voor te bereiden?”

Natuurlijk kon dat. Het is altijd waardevol om samen stil te staan bij wat iemand belangrijk vindt. Tijdens ons gesprek voelde ik meteen de liefde die haar vader had voor oldtimers. Hij bezat er zelf één, net als zijn broer en nichtjes. Het stond vast: ook zijn laatste rit moest in een oldtimer plaatsvinden.

Toen het moment van afscheid eenmaal daar was, waren veel van zijn wensen al duidelijk. En steeds opnieuw kwam zijn passie voor oldtimers naar voren. Ze sierden de rouwkaart en de advertentie, en de dochter bedacht hoe bijzonder het zou zijn om de auto van haar vader en die van zijn broer bij de condoleance neer te zetten. Zo kon iedereen de trots van hun vader zien, glimmend in de zon. Ook de vraag of de familie mocht meerijden in de stoet kwam langs. “Natuurlijk, wat prachtig!” antwoordde ik. Eén detail gaf wat zorgen: één van de oldtimers haalde maar 50 kilometer per uur. Maar gelukkig, wij rijden altijd in gepaste snelheid.

Zo gingen we samen op weg naar het crematorium. Ik voorop, gevolgd door de statige oldtimerrouwauto. Daarachter reed zijn eigen geliefde auto, bestuurd door zijn schoonzoon en dochter. En als afsluiter reed zijn kleinzoon in opa’s trots, met zijn vrouw naast hem. Voordat we de weg vervolgden, reden we nog één keer een rondje rotonde door zijn eigen dorp, een laatste groet, vol liefde. De zon scheen.

Bij het crematorium kregen de oldtimers een ereplek bij de ingang. Het was een prachtig gezicht: de auto’s waarin hij zoveel plezier had gehad, nu glanzend opgesteld als stille getuigen van zijn leven. En omdat je hem altijd wakker kon maken voor een ijsje, was er na afloop een ouderwetse ijskar geregeld. Zo kreeg iedereen een ijsje mee, in de geest van meneer. De ijskar stond tussen de oldtimers, stralend in de zon, alsof alles klopte. Het werd een afscheid dat helemaal bij hem paste. Warm, persoonlijk, vol herkenning en liefde. Ik ben dankbaar dat ik de familie mocht begeleiden en mee mocht denken om dit afscheid vorm te geven.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

18/08/2025

Uitvaartkosten

U heeft het vast wel gehoord of gelezen: de uitvaartkosten zijn gestegen. En ja, dat klopt. Maar dat geldt helaas niet alleen voor een uitvaart. De prijzen zijn op veel plekken omhooggegaan, bij de bakker, de bloemist, de supermarkt en die stijging merken we dus ook bij een afscheid.

Toch wil ik graag benadrukken: een uitvaart hoeft niet per se heel duur te zijn. En bovendien: wat is eigenlijk ‘duur’? Het hangt er maar net vanaf wat je ervoor krijgt, en wat de wensen zijn van de overledene en de nabestaanden. Elk afscheid is maatwerk.

Daarom vraag ik altijd: “Wil je dat ik rekening houd met een bepaald budget?” Samen kijken we dan wat er mogelijk is. Ik maak een duidelijk kostenoverzicht en ben altijd open en transparant over wat alles kost. Geen verrassingen achteraf. Eigen ideeën en inbreng zijn ook altijd welkom. Sterker nog, dat is vaak juist het begin van het rouwproces. Samen iets moois en passends bedenken en vormgeven… het helpt echt bij het verwerken van verlies.

Soms is er ook een uitvaartverzekering die een deel van de kosten dekt. Dat kan helpen, maar ook zonder verzekering zijn er altijd keuzes te maken die passen bij wat iemand wil of wat mogelijk is. Een afscheid hoeft niet standaard te zijn. Het gaat erom dat het past bij de persoon die is overleden, bij hoe hij of zij in het leven stond, en op welk moment in het leven het afscheid komt.

Natuurlijk zijn er uitgaven waar je niet omheen kunt. Maar er is altijd iets te kiezen, en een kleiner budget betekent echt niet automatisch een minder mooi afscheid. Ook met weinig middelen kun je iets heel liefdevols en waardevols neerzetten.

Kijk dus vooral naar wat bij jóu past. Want hoe groot of klein ook, elk afscheid verdient het om bijzonder te zijn.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

16/07/2025

Vakantie

De vakantieperiode is weer begonnen. Of je nu de zon opzoekt, de bergen intrekt of lekker dichtbij huis blijft: de grote vraag is toch vaak weer, heb je alles goed geregeld? En dan bedoel ik niet of je slippers in je koffer zitten, maar je reis- en zorgverzekering. We staan er niet altijd bij stil, maar wat als er op vakantie iets gebeurt? Een ongeluk, ziekte of iets wat je simpelweg niet zelf in de hand hebt. Je kunt op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. Het is geen prettig onderwerp, maar wel belangrijk: wat als je komt te overlijden tijdens je vakantie? Een overlijden in het buitenland is niet alleen onverwacht en verdrietig, het brengt ook veel geregel met zich mee. Denk aan een andere taal, cultuur en wetgeving. Elk land heeft z’n eigen regels en procedures. Wat is de oorzaak van overlijden? Hoe snel kan iemand gerepatrieerd worden, dus naar huis komen?

We willen dat de overledene zo snel mogelijk weer thuiskomt, maar daar gaat veel aan vooraf: formulieren, overleg met instanties, vervoer per vliegtuig of over de weg. En dat kost tijd. Soms een paar dagen, soms meer dan een week. De kosten kunnen dan flink oplopen. Daarom mijn advies: check voor vertrek goed hoe je verzekerd bent. Zit repatriëring inbegrepen in je polis? Is er ook dekking bij overlijden? Veel mensen denken dat een standaard reisverzekering alles dekt, maar helaas blijkt in de praktijk vaak van niet. En als je dan ineens alles zelf moet betalen, terwijl je daar financieel niet op bent voorbereid, komt er nóg een klap bovenop het verdriet. Dus mijn tip: kijk het na voordat je op reis gaat. Gewoon, voor de zekerheid. Dan kun je met een gerust hart op vakantie. Ik wens je een mooie, ontspannen én veilige vakantie toe!

Op reis
Mensen gaan op reis,
met de auto, vliegtuig of de trein.
Ik zou jarenlang reizen,
om nog even bij jou te kunnen zijn.
Maar ik weet dat dat niet kan,
dus neem ik je mee in mijn hart.
Ik maak er weer het beste van,
een reis met een randje zwart.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

18/06/2025

De cirkel weer rond

Een paar maanden geleden begeleidde ik een uitvaart. Kort daarna had ik een nazorggesprek met de echtgenote. We blikten samen terug op het onverwachte afscheid en namen ook de tijd om de factuur door te nemen.

Tot ik enkele weken geleden een appje van haar ontving, met de vraag of ik nog eens langs wilde komen. Dat verraste me, alles was immers al netjes afgerond. Toen ik vroeg of ik me ergens op moest voorbereiden, kreeg ik een eenvoudig antwoord: “Nee hoor.” We planden een afspraak, en rond koffietijd reed ik naar hun huis. Daar werd ik warm ontvangen, met een kop koffie en een heerlijke beschuit met aardbeien.

Al snel werd duidelijk waarom ze me opnieuw hadden uitgenodigd. De echtgenote vertelde dat ze me graag wilde meenemen wat er na ons contact was gebeurd. Ze vertelden hoe ze de urn van haar man hadden opgehaald bij het crematorium. Ieder had een kleine, persoonlijke urn uitgekozen, zo had ieder nog een klein stukje van hun man en vader thuis. Enige tijd later, tijdens een weekend weg samen met haar kinderen en kleinkinderen, hadden ze haar man, vader en opa verstrooid op hun geliefde en mooie plek.

Ik mocht meekijken naar foto’s van dat mooie moment. Zo liefdevol… De kleinkinderen waren erbij betrokken, op een manier die helemaal bij hen paste. Het raakte me om te horen dat mijn benadering tijdens de uitvaart, waarbij ik de
kinderen ruimte gaf om het op hun eigen manier te beleven, zoveel had betekend. De ouders wisten vooraf niet goed hoe ze hun kinderen erbij konden betrekken. Ze vertelden dat ik hen had geholpen die ruimte te zien en te geven. Alles gebeurde in overleg, met aandacht voor wat
ieder kind nodig had.

Het gemis is er nog steeds, dat blijft. En ik kan het verdriet niet wegnemen. Maar ik heb het, zo zeiden ze zelf, een beetje zachter gemaakt. Zodat iedereen op zijn of haar manier verder kan. Als blijk van hun dank kreeg ik een prachtige, kleurrijke vaas vol bloemen. En van de kleinkinderen een liefdevolle tekening, vol mooie woorden. Dat raakte me diep. Zo was de cirkel voor het gezin, maar ook voor mij weer rond.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

21/05/2025

BIJZONDERE ONTMOETING

Aan het begin van de avond werd ik gebeld door een dame die graag een afspraak met mij wilde maken. Nee, ze was niet ziek en ging ook niet overlijden, maar, zo zei ze zelf, ze had inmiddels wel een mooie leeftijd bereikt. Omdat ik op dat moment niet genoeg tijd had, belde ik haar de volgende dag terug. Toen ze haar verhaal en haar gedachten met me had gedeeld, spraken we af dat ik bij haar thuis langs zou komen.

Op een koude, maar zonnige ochtend reed ik naar haar toe. Ze opende de deur met een warme glimlach en complimenteerde me meteen: hoe netjes ik eruitzag in mijn jurk en jasje, met die riem erbij. De koffie werd gezet en we begonnen ons gesprek. Ze vertelde waarom ze contact met me had gezocht en gaf eerlijk toe dat ze ook gewoon benieuwd was naar wie er nu eigenlijk achter de vrouw zat die al die columns in de krant schreef.

Wat volgde was een openhartig en mooi gesprek, waarin ze haar levensverhaal met me deelde en vertelde hoe ze haar afscheid voor zich zag. Maar ze vroeg zich af: Is dat eigenlijk nog wel mogelijk?

Ik kon haar gelukkig wat duidelijkheid geven, waarna we afscheid namen. Ze had nu genoeg informatie om er rustig over na te denken. Toen ik haar mijn visitekaartje overhandigde, keek ze aandachtig naar de foto en zei: “Maar... die riem op jouw kaartje, die draag je nu ook!” Wat was ze scherp en opmerkzaam, ik glimlachte en zei dat ze er écht oog voor had. Ze glimlachte terug.

Of ik even wilde wachten, vroeg ze toen. Ze moest even naar boven. Een paar minuten later kwam ze terug met een prachtige riem in haar handen. “Deze zou jou mooi staan,” zei ze. Ze droeg hem zelf niet meer, en vond hem te mooi om zomaar naar de kringloop te brengen. Of ze mij er misschien blij mee kon maken.

Ontroerd en dankbaar nam ik de riem aan. Wat bijzonder dat zoiets liefs en onverwachts op mijn pad mocht komen. Een klein gebaar, maar met zoveel warmte gegeven. Het werd een ochtend om te koesteren. Een ontmoeting die me bijblijft.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

18/05/2025

Vanochtend samen met Annet Boin-Nijenhuis een samenzijn met onze wandelgroep. Deze keer waren wij te gast bij Twentse Trots , van Marije Elderink.
Om 10.00 uur werden we verwelkomt met een kop koffie en een broodje eigengemaakte kaas.
Tijdens de koffie vertelde Marije over het ontstaan van haar kaasmakerij en over de geschiedenis van hun familie boerderij.
De koffie was op, we kregen een rondleiding over de boerderij en Marije liet haar kaasmakerij zien. Het was ontzettend mooi om te horen en zien, en natuurlijk te proeven 😋 hoe een biologische boer te werk gaat, wanneer ben je een biologische boer en wat moet je ervoor doen, waar werk je mee.
Wat een mooie maar ook arbeidsintensieve processen zijn dat.
Na de proeverij konden we nog even napraten voordat we onze weg naar huis konden vervolgen.
Deze ochtend was anders, omdat we niet gingen wandelen, maar ook leuk om een x iets anders te mogen organiseren!
Met dank aan Marije voor haar gastvrijheid!

Miranda Uitvaartzorg

06/11/2025

02/11/2025

15/10/2025

14/09/2025

10/09/2025

18/08/2025

16/07/2025

18/06/2025

21/05/2025

18/05/2025

Adres

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen

Type