25/09/2023
Ik was vandaag in de winkel om mijn bestelling op te halen. Na even rond gesnuffeld te hebben, begaf ik me naar de kassa. Er stond niemand achter de balie, de dame was druk bezig in de winkel. Ondanks het bordje waarop stond dat je kon bellen, besloot ik even te wachten. Ik had de tijd en had gezien hoe haar werk voortdurend onderbroken werd door klanten met vragen.
De vrouw keek op en zag me staan. “Je had toch kunnen bellen. Dat bordje staat er niet voor niets. Ik heb geen ogen in mijn rug!” reageerde ze. Deze reactie maakte me innerlijk boos, gedachten over een chagrijnige vrouw schoten door me heen, en ik voelde de neiging om mezelf te verdedigen.
Een aantal jaren geleden zou zo’n situatie me van streek hebben gebracht. Ik bleef er uren mee in mijn hoofd zitten en kwam hoogstwaarschijnlijk thuis met een klaagzang over die vervelende dame in de winkel. Maar nu, terwijl ik daar in de winkel stond, kan ik inzien wat er gebeurde. Ik besefte dat deze vrouw waarschijnlijk handelde vanuit de verwachting van een kritische reactie, iets wat ze ongetwijfeld vaak van klanten had meegemaakt.
Ik realiseerde me dat haar reactie me op een dieper niveau raakte. Ik herkende het gevoel dat ik het weer niet goed had gedaan en dat mijn goede bedoelingen niet werden gezien. Het moment dat ik inzag wat het met mij deed, kon ik dit gevoel loslaten. Ik kon weer helder zien wat er gebeurde en vervolgens een positiever contact aangaan met de dame die mijn bestelling ging halen. Ik bedankte voor haar hulp en wenste haar vrolijk een fijne dag.
Vaak zijn we geneigd om met de vinger naar anderen te wijzen. We vinden het gemakkelijker om de schuld bij anderen te leggen dan te onderzoeken wat er in onszelf wordt geraakt. Eigenlijk doen we de hele dag door opstellingen met mensen die we tegenkomen. Dagelijkse interacties kunnen een fijn en prettig gevoel geven. Maar ze kunnen ook verwarrend of zelfs frustrerend zijn, doordat ze je onbewust confronteren met oude wonden en automatische reactiepatronen. Dit kan ons behoorlijk in de weg zitten, totdat we het gaan doorvoelen en deze patronen herkennen.
Met opstellingen onderzoek ik vaak alledaagse situaties die herhaaldelijke triggers veroorzaken. Dit kunnen collega's zijn die steeds kritiek uiten, managers die niet zien hoe jij je inzet of een partner of vriendin die er niet voor je is. En ja, zelfs winkelmedewerkers of bijvoorbeeld automobilisten die je lijken te dwarsbomen. Situaties die je raken bieden op deze manier verrassend veel inzicht in de thema’s waar je nog aandacht aan mag besteden en onverwerkte emoties die je mag loslaten.
Wanneer je dit begint te zien, biedt het leven je de hele dag door een krachtige spiegel met kansen voor heling en bevrijding!
Liefs, Ingrid