11/08/2025
De witte papiertjes route.
Ik ben een fervent wandelaar. Ik heb menig bos doorkruist, variërend in afstand, ondergrond en weersomstandigheid. Heuvels of vlak, het is allemaal goed zolang ik mijn ene voet maar voor de andere kan zetten.
Dit jaar was ik in Luxemburg. Een prachtig land vol wonderschone natuur. Er wonen daar hele propere mensen. Of ze zijn anders opgevoed, want overal is het schoon. Al het afval wordt netjes verzameld in de daarvoor bestemde vuilniszakken en -bakken. Geen rondslingerende blikjes, geen lege snoeppapiertjes of op straat geleegde auto-asbakken.
Maar wat schetste mijn verbazing op de wandelroutes? Daar trof ik een spoor van witte papieren zakdoekjes aan. De hotspot plasplekjes achter struikgewas en rotspartijen liggen bezaaid met een laag cellulose-wit. En nog erger, zelfs op het pad liggen de zakdoekjes voor het oprapen (bij wijze van spreken dan). Ik kan mijn wandelapp uitzetten en als Klein Duimpje de “white trash trail” volgen.
Echt dames, ik snap het: als je moet, dan moet je. Maar als je ruimte in je rugzak hebt voor een pakje zakdoekjes, dan heb je ook ruimte om een (biologisch afbreekbaar) plastic zakje in je tas te stoppen. Neemt geen enkele ruimte in. Kun je op je gemak gaan zitten voor je behoefte en na het lozen van je lijfelijke afval het papiertje in het zakje doen en gewoon meenemen. Het is tenslotte je eigen rotzooi, letterlijk. We laten als mens al genoeg sporen achter op deze prachtige planeet, dus laten we de wandelpaden in de aardse tinten houden zonder de witte vlekjes.
Ik wens je veel wandelplezier.
www.ericadeleeuw.nl https://insighttimer.com/ericadeleeuw
