07/11/2025
Overprikkeld, gehaast en vol in actie kwam ze binnen
Sorry sorry sorry waren haar eerste woorden
Alles zat tegen en nu ben ik nog te laat ook
Ik luisterde en was aanwezig
Ik heette haar welkom
En nodigde haar uit
Het is oké neem even je tijd
Ze trok haar jas uit en landde op de stoel die naast haar stond
Ze begon te vertellen
Alles gaat mis, ik slaap al maanden niet, op het werk loopt het ook al niet… sleep me door de dag heen.. er moet iets gebeuren want dit hou ik niet meer vol!
Ik vroeg haar naar wat ze verlangde.
Haar antwoord was RUST en slapen, ik wil me voelen zoals vroeger…toen voelde ik me of ik de hele wereld aan kon, ik kon alles, had energie en ook zin om leuke dingen te doen.
Ik nodigde haar uit om eens te voelen hoe dat ‘gevoel van de hele wereld aankunnen’ aanvoelde in haar lijf.
Ze beschreef het als blijdschap, energiek, als of haar hart weer danste.
Ik nodigde haar uit om te komen liggen zodat we eens contact kunnen maken in haar lichaam met dit gevoel.
Ik legde mijn handen op haar hart en of vanzelf kwam er beweging. Het voelde of haar hart al een tijdje op slot had gezeten. Of ze weggegaan was van de blijdschap, weggegaan van wat voor haar juist zo belangrijk was. Tijd en ruimte voor haar zelf.
Ik nodigde haar uit om te voelen en te luisteren naar wat haar hart nodig heeft.
Er volgde verstilling en na een tijdje vertelde ze dat ze meer voor zichzelf wilde kiezen, beter haar grenzen wilde aangeven en nee wilde zeggen als het even niet ging.
Ik vroeg haar of ze ook kon voelen hoe haar lijf aangaf wanneer ze even pas op de plaats mocht maken, zodat ze weet wanneer het te veel is.
Ah zei ze, dan voel ik een zwaarte, mijn benen voelen als leeg alsof ik geen stap meer kan verzetten.
Dus elke keer als je dit voelt weet je nu dat je mag rusten en mag kiezen om even tijd te maken voor jezelf.
Ik vroeg haar hoe haar lijf nu aanvoelde.
Zoveel meer rust en veel minder gespannen, ik voel me wel moe maar anders
Ik voel dat er meer ruimte is ontstaan
