12/10/2024
Het is al laat en jullie zijn al lang niet meer op social media, maar ik moet even iets kwijt. En als ik iets kwijt moet, dan maakt het me eigenlijk niet uit of hier nog iemand aanwezig is of niet. Ik voel het nu, dus ik wil het nú zeggen.
Intelligentie is niet hetzelfde als wijsheid, wijsheid is niet hetzelfde als verstandig, verstandig is niet hetzelfde als slim, slim is niet hetzelfde als intellectueel.
Vandaag had mijn zoon, dé zoon die nooit in het onderwijs paste, de uitreiking van zijn propedeuse. Hij nam meteen ook afscheid van diezelfde opleiding, want hij gaat door naar een aparte opleiding. Een aparte opleiding voor excellente studenten. Wij zijn trots, natuurlijk zijn wij trots.
De andere zoon gaat nog maar één dag naar school en zit het liefst heel de dag met zijn handen in de aarde. Hij weet alle Latijnse namen en interesseert zich in ecologie, maar zijn vrienden denken dat hij vooral een schoffelaar is en dat is ook prima. Hij schoffelt graag. “Het maakt je kop leeg”, zegt hij, dus waarom niet. Wij zijn trots, natuurlijk zijn wij trots.
Ik heb geen diploma’s, maar ik weet wie ik ben, wat ik wil en dat ik van mensen hou en dat ik een tomeloze energie heb als het gaat om dingen die me interesseren of die ik waardevol vind. Ik ben trots, waarom zou ik in vredesnaam niet trots zijn?
Intelligentie is niet hetzelfde als wijsheid, intellectueel niet hetzelfde als verstandig, slim is niet hetzelfde als intelligent.
Wat willen wij voor onze kinderen?
“Wijsheid” gaat over levenswijsheid.
“Verstandig” gaat over rationele keuzes.
“Slim” gaat over pragmatische oplossingen.
“Intellectueel” gaat over diepgaande kennis.
“Intelligentie” gaat over brede cognitieve capaciteiten.
Wat willen wij? En waarom is niet overal een propedeuse-, hiep hiep hoera-, of jippiejajee-uitreiking voor?
Ik blijf het lastig vinden, maar ik hoef maar even stil te staan bij wat ik écht belangrijk vind en dan is het zo eenvoudig…
Ik wil dat mijn kinderen gelukkig worden.
En als ik daarover nadenk dan staat intelligentie volgens mij niet eens bovenaan in de zoektocht naar geluk. Slimheid is erg praktisch in het dagelijkse leven, verstandige keuzes maken helpt ook een boel, wijsheid is een zalige optie om op iets oudere leeftijd te vergaren en intellectuele interesses kunnen een mooi speelveld bieden, maar de uitreiking van vandaag ging vooral over intelligentie. En intelligentie is handig, maar waardeloos als het niet hand in hand met de andere opties gaat.
Vandaag was ik trots, erg trots. Ik heb mijn zoon geknuffeld, ik heb hem gezoend, misschien kreeg ik zelfs ietwat waterige moeder-oogjes. Maar ik zal nooit, helemaal nooit vergeten, dat ik vooral hoop dat ze uiteindelijk allemaal een propedeuse weten te scoren op het totaalplaatje.
Op wijsheid, op slimheid, op verstandig zijn (met hier en daar een uitspatting voor het evenwicht), en voor mijn part op de een of andere gekke hyperfocus op een zeldzame taal uit 1800 waar geen mens iets aan heeft.
Zoek geluk, mijn zoon, zoek geluk. Je weet dat geluk zoveel breder is, dan intelligentie alleen.
Ik weet dat hij dat weet. Nu de maatschappij nog.
