26/01/2022
Er is een diep en intens proces in mij aan de gang. Er zijn boodschappen aan mij gegeven om een inzicht te geven en patronen zichtbaar te maken. Ik wist alleen nog niet hoe deze te vertalen naar een dieper niveau. Voor even leek het erop dat ik mijn identiteit of autenticiteit aan het verliezen was. Ik mijn waarde voor de wereld om mijn heen aan het verliezen was voor of alleen in mijn wereld. De ruimte waar ik mij zolang veilig hebt gevoeld doorgeven aan een andere vrouw. De plek waar ik ik kon ZIJN zonder een rol te moeten vertegenwoordigen. Het proces van loslaten van die ruimte was mooi ook intens en verdrietig maar het voelde zo juist. Nu heb ik vaak gevoeld 'was het wel het juiste moment' 'had ik het wel moeten doen' 'my holy space' en diep van binnen wist ik tegelijkertijd dat het helemaal juist is. Dat dit juist mijn proces is en bij mijn pad hoort. Dat ik die holy space bij mij heb, nu en voor altijd. Ze zit in mij en om mij en daar heb ik die ruimte niet voor nodig.
Ik ben een kei geweest in mijzelf allerlei rollen te geven. De rollen en de daarbij behorende ' taken' die vallen mij soms zwaar en het zo uitspreken ervan zegt niets over de liefde die ik hierbij voel zo ook het verdriet en de struggels die erbij horen.
Door alle littekens vanuit mijn jeugd heb ik sommige rollen erg serieus genomen om niet te falen en andere teleur te stellen. Ik moet bewijzen dat ik niet zo ben als mijn ouders, bewijzen dat ik wel kan leren, bewijzen dat ik waardevol ben, bewijzen dat ik kan verbinden, bewijzen dat ik moed heb, bewijzen dat ik kracht heb, bewijzen dat vrouwen niet minder zijn dan mannen, dat ik mijn problemen niet uit de weg ga en alcoholist zou worden, bewijzen dat ik mijn kinderen wel goed kan opvoeden en ze niet verwaarloosd maar juist een liefdevolle jeugd geef, ik een zorgzame vrouw kan zijn en haar man niet bedrieg, ik moest bewijzen dat ik een fatsoenlijke, verzorgde en integere vrouw kon zijn en zo nog vele condioneringen/overtuigingen die ik had en nog heb opgeslagen.
Wat heb ik mijzelf uitgeput... ondanks alle energie die ik er in stopte raakte ik doodvermoeid, uitgeblust. Want alles wat ik er instak zorgde er ook voor dat mijn vurigheid steeds harder ging branden... want het klopt niet met wie ik in essentie ben. De rollen die ik voor mijzelf zo zwaar en beladen heb ingevuld vragen mij ook om continu te schakelen. Want stel je voor dat de buiten wereld daar iets van kan vinden en mij zou beoordelen of veroordelen en nog erger zou afwijzen want ik doe zo hard mijn best en ik geef alles wat opdat moment is. Op die momenten huil ik, schreeuw ik, ben ik intens verdrietig en boos op mijzelf en teleurgesteld dat het mij niet lukt.
Mij, dat meisje wat uit een traumatisch gezin komt en zich heeft 'vrij' gemaakt van die wereld, die veel heeft gezien, geleerd en heeft overgenomen van hoe het 'wel' zou moeten. Het ' hoe het wel moet' heeft toegepast en steeds tot de ontdekking kwam dat het niet paste bij haar, bij mij dus.
Want ondanks al mijn zo goed bedoelde rol invullingen leef(de) ik nog steeds mijn trauma.
Ben ik nog steeds aan het worstelen hoe ik mijn 'rollen' moet verdelen en invullen.
Ik wil dit niet meer. (punt vet gedrukt)
Ik ben niet die rollen en hoef mij niet op te splitsen en mijzelf leeg te laten lopen in wat ik denk dat de 'buitenwereld' voor overtuiging heeft.
Ik ben ondanks alles echt dankbaar voor het leven dat ik tot nu heb mogen leven, echt waar. Want ik ben ontzettend rijk🙏 ik heb echt 3 geweldige mooie kinderen op de wereld mogen brengen, heb een super lieve man naast mij staan die mijn pad het liefst voor mij zou willen gladstrijken, mooie en diepe verbintenissen met sisters en brothers mogen maken en mijzelf steeds meer te leren vergeving te geven en in de overgave te gaan.
Ik ben een vrouw die haar leven wil leven zonder schaamte en schuld.
Een vrouw die wilt spelen en ontdekken vanuit haar kindzijn zonder angst voor afwijzing.
Een vrouw die haar energie kan laten stromen in verbinding met moeder aarde en spirits.
Een vrouw die zonder remmingen haar creatievekracht wil laten stromen.
Een vrouw die zichzelf op de 1ste plaatst durft te zetten om zo de beste versie van haarzelf te laten zien.
Een vrouw die geen rol speelt en het invult vanuit angst of wenselijke gedrag.
Een vrouw die puur haarzelf kan zijn en het vuur dat ze bezit verder laat ontwaken
Een vrouw die haar holy space weer gaat ownen
Een vrouw die tegen haarzelf zegt; jij bent zo waardevol, je bent prachtig en aanwezig
Een vrouw die niks hoeft te bewijzen want ik ben helemaal goed zoals ik ben. Als vrouw, als moeder, als vriendin, als sister of welke rol ik mijzelf ook hebt gegeven.
Deze vrouw is dankbaar voor het proces en de paden die ze al heeft mogen bewandelen.
Het leven heb mogen leven waar er zoveel uiterste was.
Waar ik als slachtoffer ervaringen hebt en nu als krachtige vrouw de daders kan vergeven.
Waar ik als verleidster de dans en het spel heb mogen spellen met mijn sensualiteit.
Dat deze periode mij veel waardevolle kennis heeft gegeven en hebt geleerd dat er in die mysterieuze of donkere wereld ook licht schijnt. Waarin ik heb geleerd respectvoller met mijzelf om te gaan.
Deze vrouw is ondanks haar pijn, verdriet, trauma en boosheid. Lief, kwetsbaar, zacht, rebels, krachtig, mooi, grappig, speels, eerlijk, aanwezig, avontuurlijk, rauw en creatief.
Ik heb mijzelf een 2de naam gegeven Orthia, een spirituele naam.
Een naam waar ik mijzelf al een lange tijd verbonden mee voel en ik nu zover ben om haar te gaan dragen.
Orthia is een beschermster van moeders en kinderen, een Dorische godin, geassocieerd met jeugd, vruchtbaarheidsriten en de dageraad, Een diepe verbinding met moeder aarde met nieuw en oud leven.
Leef jouw leven
In en vanuit liefde voor jezelf en een ander
https://open.spotify.com/track/5GZ4hHbRXYxtlE5GRju6Gg?si=naSunSfnSgGPQeLPkRReXA&utm_source=copy-link
Fia · Song · 2016
