04/12/2025
Voorbij de bron.
Een herinnering door ayahuasca.
Waar ben ik geweest?
Wat heb ik gezien.
Wat heb ik daar ervaren.
Als ik er over nadenk en erbij wil komen om te begrijpen loop ik vast en sta ik stil.
Als ik het laat zijn, en dat loslaat en niet meer denk of wil begrijpen, gaat het open en gaat het vloeien en stromen.
Wel kan ik je vertellen dat ik voorbij de oorsprong en voorbij de bron ben geweest. Plekken waar ik al vaker kwam, maar ditmaal ging ik daar wat er voor ligt.
Ik was compleet uit mijn lichaam.
Ayahuasca trok me letterlijk binnenste buiten.
Ze pakte mij bij de staart en trok mij in 1 keer binnenste buiten.
Ik kreeg wat ik vroeg, want had als intentie neergezet, dat ik heel diep wilde duiken en gaan.
Ik sprak de woorden Jezus Christus, wat is het hier mooi. Prachtig. Ik hou zoveel van jou en ik zie het allemaal.
Ik ben compleet en helemaal thuis.
Alles kwam voorbij, geboren worden en sterven en alles wat daar tussen zit.
Maar daar op die plek zag ik en ervaarde ik dat dit slecht aardse begrippen zijn en beperkingen van het menselijk brein.
Zoals we geboren worden en van het ene bewustzijn naar het andere gaan, leven we in dit leven ook in de schoot en baarmoeder van moeder aarde en als we sterven, gaan we weer over in een ander bewustzijn en gaan we wederom door een geboortekanaal heen.
Daar ervaarde ik dat het nooit stopt en deze woorden bleef ik herhalen.
Er kwam wijsheid door mij heen voorbij de bron. Er is geen begin en geen einde en het is oneindig.
Als een chant en een gebed kwam het door mij heen. Die woorden kon ik niets anders dan herhalen en het klopte zo. Het was zo mooi, zo intens en zo kloppend, maar in aardse en menselijke woorden niet te bevatten en uitleggen en is ook te veel om begrijpelijk uit te leggen.
Het is cirkel in cirkel die elkaar overlappen in groene kleur, zoals Mandala's in al zijn pracht en zoals je ze bijvoorbeeld ziet in India en Nepal.
Alles is met elkaar verbonden en komt altijd weer samen. Alles is tot in het kleinste detail en er is geen toeval.
Zie het alsof je oneindigheid uit gaat leggen. Daarbij zul je al je kennis en wetenschap naast je neer moeten kunnen leggen en openstaan voor dat wat je voor je ziet.
Dit gaat voorbij aan verstand en voelen en ervaren en diep weten en vertrouwen is de sleutel.
Wiskundigheid tot in de precisie, frequenties, muziek, licht, liefde, voelen en verbonden zijn. Alles maar dan ook alles werkt samen.
We zijn geboren uit sterrenstof en ook daar zullen we terugkeren terwijl we het ook zijn en altijd al zijn geweest.
Wij, jij, ik en alles is 1 en wij zijn het universum en alles daar ver buiten wat we met ons menselijke zintuigen niet kunnen ervaren of begrijpen.
Ik zit daar in gebed als priesters, heilige, engelen en spirits, maar niet zoals wij denken hoe ze eruit zijn. Pure frequenties, kleur, klank, de mooiste muziek en licht dat je ooit heb gezien.
Het ging steeds sneller.
Zoveel levens, zoveel geboortes, zoveel sterven en zoveel herkenning en het stopt nooit. Iedere keer weer daar. Iedere keer weer compleet en nooit incompleet geweest.
Als een spiraal die hoog omhoog draait en elke bolletje eran is een leven, een gebeurtenis, groei, expansie, nieuwe invalshoeken, avontuur en zoveel meer dan dat wat niet in woorden te bevatten is en als deze ooit eens komen, zal ik deze zeker opschrijven.
Dit is de waarheid, dit is wie we zijn, dit is wie ik ben en wat ik doe.
Compleet, heel en geheeld en nooit incompleet geweest, ook dat is een geleerde overtuiging.
De spiraal draait steeds sneller en sneller en ik blijf chanten, de wijsheid die door mij heen gaat, voorbij lichtsnelheid. Het is niet te stoppen, al wil ik terug naar mijn lichaam om terug te komen, maar het stopt nooit en blijf dat herhalen.
Dat intense groene mooie licht wat overgaat in oogverblindend verwarmend wit en goud licht. Mijn spreken gaat over in gebrabbel en een soort van lichttaal, dat heb ik zelf niet zo ervaren maar hoorde dit van mijn mede reizigers.
Ik ben daar, daar waar ik nooit ben weggegaan en daar zijn we allemaal, samen als 1 geheel.
Alsof je uitkijkt vanaf af een grote hoge berg, de top van een kathedraal of kerk, dat overzicht vanaf die plek, dat uitzicht op de wereld, de planeet, het heelal, het universum, achter de coulissen, achter het gordijn en ver buiten dat. Dat overzicht, dat geheel, het komt allemaal samen.
Nu dat gevoel, die grootsheid en tegelijkertijd die eenvoud.
Niet moeilijk maken of complexer, zonder hoofd of willen begrijpen, maar dat overzicht in zien en zijn.
Ons hoofd wil het vormen, uitleggen en begrijpen en precies daar loop je vast in je tekortkomingen en beperkingen in de vorm die je nu bent.
Dus be careful what you wish for, want als je eenmaal door hebt wie je werkelijk bent, dan kan je hier niet blijven en herinner je het weer en is deze opgave, keuze, vorm gedaan. Het kan je brengen in de waanzin of is het tijd om afscheid te nemen terwijl je tegelijkertijd weer compleet wordt met alles en iedereen.
Tijd om de balans terug te vinden en te brengen.
Dat is hoog tijd, alles maar dan ook alles is in werking om dit weer te vinden. Zoals yin en yang, alles is al beschreven in oude teksten, wijsheden, hiërogliefen tot spijkerschriften. Gedreven om te ontcijferen, maar werkelijk geen idee wat er nu echt beschreven staat. Het zijn slechts interpretaties vanuit het oogpunt van degene die dat heeft ervaren en gezien en nu zoekende is in zijn of haar beleving om deze kennis te delen, die altijd al aanwezig is.
Er valt zoveel op zijn plaats en dan weer terug in je lijf om verder te leven en te gaan zoals je bent, maar toch wel degelijk anders.
Het gaat niet om de zoektocht, het gaat niet om het te begrijpen en daar nemen we juist de verkeerde afslag ook al bestaat deze niet.
Zoals ons geleerd is in deze wereld van bewijzen, maar als we diep van binnen voelen is er een manier van weten.
En precies op die manier werd ik hier gebracht. Alles wat hiervoor gebeurde en ook de 2e avond waarin ik in geboorte kwam.
Zo smeekte ik de eerste avond om mij hieruit te halen, want ik werd totaal uit elkaar getrokken, maar nu terugkijkend precies ook gebeurde bij mijn geboorte hier in deze realiteit. Het was een manier van overgaan, door de deur heen, de grens, het portaal of the veil, en daar dan het vertrouwen in te vinden om die sprong te nemen en je eraan over te geven.
Het voelt als de brug tussen de verschillende werelden, waarbij het voor de 1 het regenboogpad is van kleuren en voor de ander een gevecht tussen leven en dood, maar het is het mooiste en intense wat je meemaakt, keer op keer.
Zonder pijn geen groei, zonder vechten niet sterker worden, zonder ervaren geen wijsheid en ook is blijkt alles er altijd al te zijn.
Deze plant medicijnen die er altijd al zijn geweest, om voor ons te herontdekken, maar niet voor iedereen, want het kan zowel verlossing als totale vernietiging betekenen zonder het juiste gebruik of begeleiding en voorbereiding en bereidheid.
Daarom wordt het zo beschermd en geheim gehouden vanuit geloofsovertuigingen en geloven, maar in elk oud geschrift, rotstekeningen, hiërogliefen en oude mythen zag men dit als brug en verbinding met de goden.
Zonder door te hebben dat dit allemaal uit onszelf komt en slechts een projectie is waar we nooit zijn weggegaan. Een herinnering, voorbij de programmeringen en blauwdrukken die we meekrijgen.
Het wordt misbruikt voor macht, slavernij, in toom houden van, want als we ons werkelijk verbinden in liefde, licht, frequentie, muziek en kleur, komen we tot ontdekking dat we allemaal 1 zijn.
Versplinterd en op zoek naar het geheel en dat is iets wat nooit weg is geweest en altijd zal zijn.
De grootste angst van de mensheid is misschien wel de dood, wat slechts een aards begrip is, maar het stopt nooit en die dood is het mooiste evenement waar je je op voorbereid als je geboren wordt in dit leven.
Maar dat kan alleen als je dat doet waarom je hier bent gekomen en hebt gekozen.
Laat je niet misleiden, laat je niet afleiden, volg je hoogste doelen en datgene waar je het meest blij van wordt, zonder eindresultaat of garanties en dan zal je zien dat alles naar je toekomt.
Vertrouw op wat het leven je hier geeft en ook al is dat soms zwaar en moeilijk, uiteindelijk zal het je precies brengen waar je moet zijn en zal de uitkomst altijd positief zijn, al is dat soms met het menselijk brein niet te begrijpen.
Maar dat diepe vertrouwen maakt de weg er naartoe een stuk draaglijker.
Uit je hoofd en terug naar gewoon zijn.
Ik voel mij gelukkig en rijk dat ik dit wederom mag ervaren en ontdekken, terwijl ik het al zo vaak heb mogen ervaren, op een andere plek, in een andere tijd, in een ander lichaam of vorm.
Alles komt terug als herinnering wat je al weet en al die andere momenten spelen zich af op dit moment, tijdlijnen die elkaar kruisen. Het is prachtig.
Alles om je heen creëer jezelf en ieder ander daarin in is een spiegel van jezelf, jij bent ik en ik ben jij en dat andere hetzelfde zien of beleven en ervaren is niet daarmee dat het tegendeel bewezen wordt. Het is een universeel weten en afspraak om zo met elkaar te kunnen verbinden, te communiceren, te creëren, interactie te hebben en samen te zijn, zodat het groter geheel samenkomt en uitspeelt als een film of toneelstuk op aards niveau.
Aho
