24/04/2025
Acht maanden geleden waren we hier ook, in Thailand. Toen met 6 van de 8 kinderen.
Hoewel we destijds echt genoten van de reis, was het ook de meest intense reis die we ooit maakten.
Vanaf dag 3 was er minimaal 1 kind ziek, zwak en misselijk (niet op gerekend), ons reisschema was vrij pittig (gemiddeld 3 nachten op 1 plek) en alle logistiek om met zo’n groot gezelschap te reizen was intens.
We waren gesloopt toen we thuis kwamen. En waren ook hélemaal klaar met Thailand. ‘Dit was de laatste keer!’ Zeiden Paul en ik stellig tegen elkaar.
Vooral toen Paul twee weken later doodziek in het ziekenhuis lag door een tropische ziekte die hij meenam 😅.
En toch, toch begon het ineens weer te kriebelen een paar weken terug. Want vóór deze intensieve ervaring, hadden we vooral hele mooie ontspannen ervaringen gehad. (Voor we besloten alle kids mee te slepen 😂).
En dáár verlangden we weer zo naar.
Verdrinken in boeken, cocktails drinken aan het strand, afkoelen in het zwembad. Heerlijk eten, dagelijkse massages. Tours doen waar we zin in hebben.
Met ons samengestelde gezin komt het een paar keer per jaar voor dat we alleen Calebje hebben, omdat de rest dan bij de andere ouder is voor vakantie. Deze meivakantie was dat ook het geval.
Ja, we missen de kinderen. Maar we hebben óók besloten om deze situaties met beide handen aan te pakken om dingen te doen die anders ‘anders’ zouden zijn. Of niet mogelijk.
Dus we boekten tickets, en zitten 10 dagen weer hier in Thailand. De ontspannen variant, met slechts 1 kind.
En oh wat komen we heerlijk tot rust. Wat een heerlijke vakantie. En ja: ik ben een boek aan het lezen! 👏🏻
