03/12/2025
Dit is het verhaal van Truus en Arie, het is een liefdesverhaal. Niet zo'n verhaal wat in het AD komt bij de levensverhalen van opzienbarende mensen, wél een verhaal dat gaat over het leven zelf. Truus en Arie, ruim 60 jaar geleden trouwden ze en dat was niet zo vanzelfsprekend. Truus, afkomstig uit een gegoede boerenfamilie zou trouwen met een boerenzoon van goede afkomst. Althans... dat wilden haar ouders. Truus zelf was verliefd op Arie, een daggeldwerker zonder eigen boerderij maar met, en dat daar ging het natuurlijk om, een hart van goud. Ze werden verliefd en tegen alle regels in bleven ze bij elkaar tot de zomer van 2022. Toen overleed Truus. De uitvaart was klein, veel mensen waren ze al kwijt geraakt door ouderdom maar ook door dat rare gedachtengoed van lang geleden. Het maakte Arie niet uit, zijn Truus was gekomen als prinses en zou gaan als koningin. Badend in de rode rozen ging Truus en Arie bleef alleen achter. Als hij zichzelf thuis buitensloot, klom hij op de container om zo naar de buren te kunnen. Zijn driewielfiets, die kwam omdat hij zijn geliefde auto weg moest doen, liet hij nog zó maken dat hij er genoeg fruit en groenten in kon vervoeren en tot het allerlaatst hield hij de regie. Arie overleed in het huisje waar hij zo gelukkig was geweest met Truus, hij werd 91 jaar. Zijn lief verdiende een koninklijk afscheid, voor hem hoefde dat allemaal niet. Hij kreeg het afscheid wat bij hem paste: planten op de kist, gevulde koeken bij de koffie en stille tranen van zijn kinderen en kleinkinderen. Zijn kleindochter vertelde me later dat ze opa en oma zag dansen op de muziek van James Last, daar in die kleine ruimte waar we afscheid namen. Dat maakte dit liefdesverhaal rond en wat ben ik dankbaar dat wij hier samen een rol in hebben mogen spelen. Over dit leven worden geen films gemaakt of boeken geschreven maar mooi was het!
Dank Crematorium Zeister Bosrust, IFY en Dragers & Verzorging Utrecht e.o. voor jullie bijdrage aan dit verhaal.
