14/08/2025
Misschien denk je dat je het aan het verwerken bent. Je vertelt je verhaal aan een vriendin, de buurvrouw, of aan je broer. Je herhaalt wat er is gebeurd; alles wat je voelde, wat je dacht en hoe oneerlijk het was. En terwijl je het deelt, voel je je hart kloppen en je adem versnellen. Je stem trilt misschien een beetje en er komt emotie los.
Je noemt het opluchting, maar als je heel eerlijk bent… voel je je daarna vaak nog vermoeider en zwaarder. Alsof je je eigen verdriet opnieuw hebt ingeademd in plaats van het los te laten.
Dat komt omdat je niet aan het verwerken bent, je bent het aan het herbeleven.
En dat is wat we zo vaak doen, zonder het door te hebben. We willen helen, maar wat er eigenlijk gebeurt, is dat we onze pijn, onze oude, diepe, nog niet doorvoelde pijn, opnieuw voeden.
Niet met slechte bedoelingen, maar omdat we denken dat herhalen hetzelfde is als loslaten. We blijven hangen in wat er is gebeurd, in wat de ander deed, in wat we voelden, in wat we hoopten. En zonder het te beseffen, raken we verstrikt in het verhaal.
En dat verhaal, dat oude, schrijnende verhaal, voedt precies dat deel in ons dat we het liefst zouden willen bevrijden: ons pijnlichaam.
Dat deel dat is ontstaan toen we klein waren en iets meemaakten dat te groot was om te voelen. Dat stukje in ons dat altijd op zoek is naar bevestiging: "Zie je wel, het gebeurt weer." Dat niet wil helen, maar wil herhalen. Omdat herhaling veilig voelt en bekend, zelfs als het pijn doet.
En dus blijven we praten, blijven we delen, blijven we zuchten onder het gewicht van wat we denken te moeten verwerken… terwijl we eigenlijk bezig zijn met vasthouden.
Wat er echt nodig is? Stil worden; niet als vlucht, maar als thuiskomen. De sensaties in je lichaam observeren. En daar, in die stilte, zachtjes zakken in wat er echt gevoeld wil worden. Niet herhalen maar erkennen; voor het eerst, zonder oordeel en nog belangrijker zonder verhaal.
Daar, voorbij het verhaal, begint heling. Niet in duizend woorden, maar in een enkele traan die eindelijk mag vallen. In een adem die zucht zonder uitleg.
Dus als je merkt dat je weer in herhaling schiet, vraag jezelf dan niet alleen: “Waarom gebeurt dit steeds?” Maar: “Wat in mij wil nu echt gevoeld worden?”
En weet dan: het gaat er niet om dat je het goed doet. Alleen dat je bereid bent te stoppen met vechten tegen je pijn en te beginnen met luisteren naar wat het je komt vertellen.
Herkenbaar? Deel een ❤ hieronder.
Wil je weten hoe je het doorvoelt, zodat je uiteindelijk niet meer getriggerd raakt?
* Lees het boek wie ben je niet
https://bindu.nl/product/wie-ben-je-niet/
* Kom naar de Bindu-dag dan leer ik het je. 2 EXTRA nieuwe datums toegevoegd. De ALLERLAATSTE in Nederland.
Liefs Bindu
