13/10/2014
Onderstaand, verhaal van een collega kindercoach, wil ik graag met jullie delen! Omdat zij dit zo mooi verwoord heeft! Recht uit het hart.
Wie doet er mee met zondebokje spelen?
Vandaag keek ik even televisie. Het ging over de scholier die doodgestoken werd door een medescholier. Twee uitspraken kwamen voorbij die mij vandaag bezig hielden.
De eerste uitspraak was van een kamerlid van onze regering. Hij adviseerde de school om detectiepoortjes te plaatsen. Dat zou dan een veilig gevoel geven. Detectiepoortjes een veilig gevoel??? De kans dat er een lekker omhullend en fijn sfeertje op een school ontstaat door het plaatsen van detectiepoortjes schat ik niet zo hoog in. Maar oké de opmerking komt voort uit het zoeken naar een oplossing en de beste man ziet dit als een mogelijkheid.
De tweede opmerking kwam van een bekend deskundige op het gebied van pesten. Hij stelde 'dat er gezocht moest worden naar degene die verantwoordelijk is voor het pestprotocol op die school'.
Ja. Goed idee. Laten we inderdaad iemand die een verplicht papiertje opstelt verantwoordelijk stellen. Een
zondebok vinden heet dat. Hiermee een persoon verantwoordelijk maken voor een probleem van de gemeenschap. Langs lijnen van zwart-wit logica gedacht vast ook een prima oplossing. Maar hoe zwart deze bladzijde ook is. Pesten gaat niet over zwart-wit. In elk geval los je vanuit dualistisch denken weinig op.
Ik vraag me soms af hoe prominente mensen als regeringsleden en pestexperts nog zo geïsoleerd en beschuldigend kunnen denken. Doekjes voor het bloeden in plaats van hechten.
Ja. De jongen had schijnbaar al jaren problemen en was in een sociaal isolement. Ja, kennelijk was hij depressief en hadden zijn ouders dat bij school aangegeven. En ja, de hele school ongeveer wist dat hij gepest werd.
En dus is het de schuld van school?Met meer precisie; van de persoon die verantwoordlijk is voor het protocol?
Er is geen individu aan te wijzen in dit scenario waarin een kind het leven liet en een ander kind tot zijn laatste adem doodslag met zich mee zal dragen. Het is niet de individuele schuld van het kind dat niks deed om in te grijpen. Het is niet de schuld van de leerkracht die niet wist hoe hij moest handelen. Het is niet de schuld van de ouder die zag hoe hij in een depressie gleed en niet wist hoe hem uit het drijfzand te redden. Het is niet de schuld van de jongen die hem een mes verkocht. Het is niet de schuld van de journalist die ons informeert.
Het is niet jouw schuld en het is niet mijn schuld. Dit is van ons allemaal. We dragen allemaal een stukje van wat hier gebeurde. De wereld wordt niet veiliger van detectiepoortjes. Ook niet onfeilbare protocollen. De wereld wordt veiliger door jou en door mij. Door onze gedeelde verantwoordelijkheid. Of we nu 6 zijn of 96...
