24/10/2025
We vrezen een druppel olie, maar vertrouwen blind op een fles gif
“We waarschuwen voor de aarde, terwijl zij al eeuwen onze genezer is.”
Er is iets vreemds gebeurd in onze tijd.
We zijn bang geworden voor datgene wat ons ooit gezond hield.
Bang voor een druppel lavendel, een kopje saliethee, een steel rozemarijn.
Bang voor de zachte medicijnen van de aarde,
terwijl we zonder aarzelen grijpen naar wat in laboratoria wordt geboren.
Wanneer iemand een kruid deelt,
staat er binnen enkele minuten een koor van waarschuwingen klaar:
“Pas op met zwangerschap! Pas op met borstvoeding! Niet bij dieren!”
Een golf van angst rolt over het veld,
alsof een druppel etherische olie meer kwaad kan doen dan de wereld die we dagelijks zonder nadenken consumeren.
Maar niemand die waarschuwt voor de shampoo vol parabenen die we over onze huid gieten.
Niemand die zegt: “Pas op, deze ontvlooiingspipet bevat neurotoxische stoffen.”
Niemand die naast het schap in de dierenwinkel een bordje hangt:
“Niet gebruiken bij kinderen, niet aanraken met blote handen.”
We zijn bang gemaakt voor de natuur,
en vergeten bang te zijn voor de chemie.
Deze angst is niet zomaar ontstaan.
Ze is het nageslacht van eeuwen waarin vrouwen die met kruiden werkten, werden verbrand.
Van generaties die leerden dat natuurlijke wijsheid gevaarlijk was.
Van een systeem dat macht verloor zodra mensen zichzelf konden helen.
Wat ooit geneeskunde van de aarde was, werd verdacht gemaakt.
En zo raakten we verwijderd van de wortels die ons voedden.
We leerden de natuur te wantrouwen,
en begonnen haar te vervangen door synthetische vormen van zekerheid.
Dat is de heksenwond,
het collectieve geheugen van vervolging,
dat vandaag nog steeds aanwezig is in onze zenuwstelsels.
Elke keer dat iemand zegt: “Pas op met salie”,
zonder werkelijk te weten waarom,
spreekt niet kennis, maar angst.
Natuurlijk vraagt werken met plantenkennis om bewustzijn.
Het is wijs om te weten wat je gebruikt,
om te luisteren naar je lichaam,
om voorzichtig te zijn bij zwangerschap of ziekte. Maar er is een verschil tussen voorzichtigheid en angst.
Een verschil tussen kennis en controle.
Ik ga uit van de denkende mens,
van de vrouw die weet dat ze op moet letten bij sushi tijdens haar zwangerschap,
zonder dat er een waarschuwing naast de zalm in de supermarkt hoeft te hangen.
Van de moeder die haar kind geen koffie geeft, zonder dat iemand haar dat op elk pak suiker hoeft te vertellen.
Waarom zouden we bij kruiden en oliën dan plotseling
ons vertrouwen in gezond verstand verliezen?
De hypocrisie van onze moderne angst,
We spuiten chemicaliën op honden om vlooien te bestrijden,
maar schrikken van een druppel lavendel in de diffuser.
We smeren onszelf vol met synthetische parfums,
maar fluisteren “gevaarlijk” als iemand een kruidentinctuur deelt.
En terwijl we angst verspreiden over de natuurlijke wereld,
worden we stiller over de echte risico’s:
de giftige dampen, de pesticiden, de microplastics in onze bloedbaan.
Het is een vreemde paradox:
we wantrouwen wat leeft,
en vertrouwen wat dood is.
Het is tijd dat we weer leren onderscheiden.
Dat we niet blind volgen wat angst ons vertelt,
maar herinneren wat de aarde ons altijd al liet zien.
Kruiden, oliën, planten, bomen,
ze zijn geen modetrend,
ze zijn oude bondgenoten die wachten tot wij weer luisteren.
Tot wij weer durven aanraken, ruiken, voelen, vertrouwen.
Want het is niet de natuur die gevaarlijk is.
Het is onze afstand tot haar die ons ziek maakt.
Lieve lezer,
dit is geen oproep tot roekeloosheid,
maar tot herinnering.
Gebruik je hoofd, ja.
Maar vergeet niet je hart, je handen, je lichaam.
Voel wat klopt.
Vraag het aan de plant, aan de aarde, aan je eigen intuïtie. Lees boeken en verzamel informatie.
We mogen de band met de aarde weer heilig verklaren.
Niet meer in de angst, maar in relatie en bewustzijn.
Want pas als we haar weer durven vertrouwen,
zal ze ons laten zien dat ze nooit is gestopt met voor ons te zorgen.
Supporting the soul through every season of becoming.
Liefs,
Nadieh
💜 Instagram:
