DEVOTAS

06/11/2025

Vacature: Basispsycholoog Basis GGZ voor volwassenen

Kans! Soms komt er een kans voorbij die je niet kunt laten schieten. Zo verlaat één van onze collega’s ons binnenkort om haar droomfunctie na te jagen, een keuze die we haar van harte gunnen, al laat ze hier vriendinnen voor het leven achter. En kunnen we haar alleen maar succes en alle geluk wensen!

Met datzelfde dubbele gevoel openen wij nu de deuren voor een nieuwe collega: een enthousiaste basispsycholoog die met net zoveel warmte, betrokkenheid en humor in ons team wil stappen als zij ooit deed.

Waar professionele vrijheid en persoonlijke groei samenkomen!
Ben jij een enthousiaste basispsycholoog die op zoek is naar een plek waar je écht verschil kunt maken? Bij Devotas in Oud-Beijerland krijg je de ruimte om te groeien, als professional én als mens. Ook starters zijn van harte welkom.

Wat ga je doen?
Je behandelt zelfstandig cliënten (18+) binnen de Basis GGZ (zorgvraagtypen 1 t/m 4), in nauwe samenwerking met een GZ-psycholoog. Daarnaast voer je, waar nodig, psychodiagnostisch onderzoek uit. Je krijgt veel autonomie en werkt binnen een betrokken, laagdrempelig team waarin samenwerking, humor en menselijkheid vanzelfsprekend zijn.

Wat wij bieden
• Een zelfstandige functie met volop ontwikkelmogelijkheden
• Marktconform salaris en 8% vakantietoeslag (maandelijks)
• 25 vakantiedagen (op basis van 40 uur)
• Laptop, telefoon en reiskostenvergoeding
• Tweewekelijkse supervisie en maandelijkse intervisie
• Persoonlijk Ontwikkelplan na het eerste jaar
• Een warm en collegiaal team met ruimte voor persoonlijke groei
• Functies zijn beschikbaar voor 32 uur (of in overleg).

Wat we vragen
• WO-opleiding Klinische Psychologie
• Bij voorkeur BAPD, of bereid dit te behalen
• Goede beheersing van de Nederlandse taal
• Bereidheid lid te worden van het NIP
• Rijbewijs B is handig, maar niet verplicht

Bij Devotas werk je met hart voor de mens, in een omgeving waar groei, balans en professionaliteit centraal staan.
Geïnteresseerd? Mail naar d.veelbehr@devotas.nl

Kom gerust kennismaken, ga op onderzoek uit! We hopen per 01-12-2025 deze functie te kunnen vervullen, echter blijft een startdatum in goed overleg, zodat werkzaamheden elders netjes afgerond kunnen worden.

https://www.devotas.nl/vacature-psycholoog-nip/

01/11/2025

Wat is emotionele verwaarlozing?

Emotionele verwaarlozing ontstaat wanneer ouders of verzorgers herhaaldelijk niet voldoen aan de emotionele basisbehoeften van een kind — zoals erkenning, steun, aandacht en begrip. Het gaat niet altijd om grove mishandeling, maar juist om wat níet gebeurt: het gemis aan emotionele aanwezigheid of het consequent negeren van gevoelens.

Onderzoek wijst uit dat kinderen die ervaren dat hun gevoelens of ervaringen er niet toe doen, een verhoogd risico lopen op psychische klachten later in het leven.

Hoe goedbedoelde ouders onbedoeld verwaarlozen
Hieronder twaalf – niet uitputtend – manieren waarop ouders, met vaak de beste intenties, emotioneel tekort kunnen schieten bij hun kinderen:

1. Louter schijnluisteren
De ouder is fysiek aanwezig maar geestelijk afwezig: het kind vertelt iets, maar krijgt geen echte aandacht of terugkoppeling. Het signaal dat getoond wordt is: “Ik hoor je, maar wat je voelt of zegt is niet belangrijk.”
2. Uitdagingen of zwaktes negeren
Wanneer een kind worstelt – bijvoorbeeld met leren, sociale omgang of emoties – en hier weinig erkenning of ondersteuning voor krijgt, kan het kind gaan geloven dat zijn of haar worstelingen niet de moeite waard zijn.
3. Teveel vriendschappelijke rol van de ouder
Wanneer ouders proberen ‘vriend’ te zijn in plaats van gezaghebbende opvoeder, kunnen grenzen en structuur ontbreken. Het kind mist dan houvast, waardoor zelfdiscipline of het eigen verantwoordelijkheidsgevoel niet goed ontwikkeld kan worden.
4. Gevoelens systematisch negeren of minimaliseren
Bijvoorbeeld door uitingen van verdriet of angst te bagatelliseren (“ach, dat valt wel mee”, “huil maar niet”) of het kind te dwingen zijn gevoel te onderdrukken. Dit stuurt het signaal: jouw emoties doen er niet toe.
5. Belangrijke gebeurtenissen worden niet besproken
Bij scheiding, ziekte, dood of conflicten kan het gebeuren dat ouders emoties niet bespreken of vermijden. Het kind krijgt dan niet de kans om zijn of haar ervaring te plaatsen en voelt zich vaak verlaten of alleen.
6. Emotionele expressie wordt afgewezen of gecorrigeerd
Het kind uit zich en krijgt dan te horen: “stel je niet aan”, “dat hoort er niet”, “doe normaal”. Dit is een actieve vorm van emotionele invalidatie: het kind leert dat uiting geven aan gevoelens fout of onacceptabel is.
7. De ouder raakt zelf in de rol van kindhouder
Wanneer een kind bijvoorbeeld voor broers, zussen of zelfs ouders moet zorgen (omdat de ouder emotioneel afwezig is), draait dat de rollen om: het kind wordt zelf mini-opvoeder. Het eigen gevoel en de eigen behoefte raken op de achtergrond.
8. Er wordt geleerd dat je geen behoeften mag hebben
Wanneer gevoelens genegeerd worden, leert het kind: ik hoef niets nodig te hebben; mijn behoeften zijn niet belangrijk. Daardoor ontstaat later moeite om voor zichzelf op te komen of hulp te vragen.
9. Een emotioneel muur bouwen als beschermingsmechanisme
Het kind ervaart herhaald dat emoties onveilig of ongewenst zijn, dus leert het zichzelf te beschermen door gevoelens te onderdrukken of los te laten. Op volwassen leeftijd kan dit leiden tot emotionele vervlakking of moeilijkheden met voelen.
10. Inconsistentie in aandacht en respons
Soms krijgt een kind wel aandacht, dan weer niet – de ouder is onvoorspelbaar in aanwezigheid of betrokkenheid. Dit creëert onzekerheid over: “Word ik gezien? Word ik gehoord?” Het gevoel van onzichtbaarheid blijft hangen.
11. Ouders zonder emotionele afgestemdheid
Ouders die zelf onvoldoende geleerd hebben emoties te herkennen en te benoemen, raken daardoor moeilijk afgestemd op het emotionele leven van hun kind. Het gebrek aan eigen emotionele vaardigheid vertaalt zich in nalatigheid bij de ander.
12. Te grote focus op gedrag of prestaties, niet op emotie
Ouders kunnen sterk gericht zijn op prestaties, gedrag of uiterlijk, en minder op hoe het kind zich innerlijk voelt. Zo belandt emotioneel welzijn op de achtergrond – terwijl het minstens zo belangrijk is.

Gevolgen op de lange termijn
De impact van langdurige emotionele verwaarlozing is vrij aanzienlijk:
• Het ontstaan van een instabiel of onveilig gevoel van eigenwaarde: kinderen leren “ik hoor er niet echt bij” of “mijn gevoelens gelden niet”.
• Moeite met het herkennen of benoemen van eigen emoties (‘ik weet niet wat ik voel’). Dit komt doordat de oefening in emotionele afstemming ontbrak.
• Verminderde verbindingsmogelijkheden in relaties: moeilijkheid om te vertrouwen, te delen of emotioneel open te zijn.
• Verhoogde kans op psychische klachten zoals depressie, angst, verslaving of problemen met emotionele regulatie.
• Het ontwikkelen van mensen-pleaser-gedrag, perfectionisme of overmatige zelfkritiek als compensatie voor het gevoel “niet goed genoeg” te zijn.

Hoe kun je als ouder of opvoeder méér emotionele beschikbaar zijn?
Hoewel sommige van deze patronen diep ingesleten kunnen zijn, zijn er concrete stappen die ouders kunnen zetten om de emotionele band met hun kind te versterken:
• Actief luisteren: Richt je aandacht op wat het kind zegt en vooral op hoe het zich voelt. Geef terug wat je hoort (“Je lijkt verdrietig omdat…”) en toon dat je erbij bent. Onderzoek bevestigt dat validatie zichtbaarheid, erkenning en verbondenheid creëert.
• Erken de emotie – niet per se het gedrag: Het is vaak OK om gedrag te corrigeren, maar laat de emotie gelden. Zo leert een kind: ik mag voelen wat ik voel, ook al is mijn reactie niet ideaal.
• Werk aan je eigen emotionele vaardigheden: Als ouder kun je reflecteren op je eigen geschiedenis, hoe jij geleerd hebt om te gaan met emoties. Dat maakt je vaak beter afgestemd op je kinderen.
• Creëer ruimte voor gevoelens in het gezin: Regelmatige momenten (hart-op-hart gesprekken, check-ins) waarin gevoelens en ervaringen besproken mogen worden, zonder oordeel of directe oplossing.
• Ondersteun regulatievaardigheden: Leer je kind dat emoties komen en gaan, dat het oké is om verdrietig of boos te zijn, en hoe je ermee om kunt gaan (bijv. ademen, uiten, delen). Dit versterkt het gevoel van zeggenschap.
• Wees consistent in respons: Emotionele beschikbaarheid hoeft niet perfect te zijn, maar wel redelijk voorspelbaar. Het kind voelt zich veiliger als het weet dat het érgens op kan rekenen.

Emotionele verwaarlozing door goedbedoelende ouders is vaker te vinden dan gedacht – het sluipt erin via kleine, terugkerende patronen van onvoldoende emotionele afstemming, erkenning of respons. Het gaat dus niet altijd om het wat, maar om het hoe vaak en hoe consistent emotionele beschikbaarheid wordt geboden. Voor ouders is het van belang zich bewust te zijn van deze valkuilen en actief te werken aan een emotioneel warme, responsieve opvoedhouding. Want het gegeven dat een kind zich geestelijk gezien erkend voelt, maakt wezenlijk verschil voor zijn of haar gezond psychisch en sociaal functioneren.







https://www.devotas.nl/kinder-en-jeugd/

29/10/2025

Laat kinderen weer spelen

De afgelopen jaren is kindertijd steeds voller geworden: langere schooldagen, huiswerk, sport, bijles, schermen. Veel kinderen voelen druk, terwijl juist vrij spel, zónder plan, regels of prestatiedoelen, een stille motor is voor veerkracht, creativiteit en zelfvertrouwen.

We zien het in de praktijk: als er minder tijd is om te dwalen, te bouwen, te klooien en ruzietjes zélf op te lossen, raken kinderen sneller overprikkeld of onzeker. Vrij spel is geen luxe; het is de fundering voor een gezonde ontwikkeling. In spel oefenen kinderen samenwerken, grenzen voelen, fouten maken en weer doorgaan. Dat is precies het gereedschap dat ze later nodig hebben.

Wat helpt thuis?

- Plan “niets-tijd”: één tot twee blokken per week zonder afspraken of schermen. Zet het echt in de agenda.
- Maak het makkelijk: leg een “speelmand” klaar met oude lakens, karton, washi-tape, touw, knijpers, stoepkrijt.
- Spreek je buurt af: één vaste middag waarop kinderen buiten “vrij rondzwerven” tussen twee of drie vertrouwde adressen.
- Laat ze zelf oplossen: bij kleine conflicten coach je op afstand in plaats van direct in te grijpen.
- Schermpauze-ritueel: na school eerst 45–60 minuten buiten of vrij binnen-spel, dán pas schermtijd.

Wat helpt op school?
- Bescherm de pauze: liever één langere echte pauze dan meerdere korte.
- Start de dag spelend: 10 minuten vrij bouw- of fantasiespel in de klas verlaagt spanning en verhoogt focus.
- Geef ruimte aan keuze: niet ieder kind wil rennen; hoekjes voor bouwen/tekenen/rollenspel werken óók regulerend.

Wat kan de buurt doen?
- Ruilmiddag op het plein: stoepkrijt, stepjes, ballen en een “laken-fortenhoek”.
- Speelroutes: veilige loop- en fietsroutekaartjes voor kinderen uit de wijk.
- Bibliotheek als speelplek: bouw- en knutseltafels naast de boeken trekken ook de minder sportieve kinderen.

Kleine stappen, groot effect
We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden. Met een beetje lege tijd, simpele materialen en vertrouwen in het kind, krijgt spel vanzelf weer plek. Minder druk, meer plezier en juist daardoor beter leren en sterker in je vel.

=========================================

Laat kinderen weer hutten bouwen
Steeds meer gemeenten ontmoedigen of verbieden het bouwen van hutten, “want het is niet veilig.” Maar kinderen hebben juist die kleine dosis risico nodig. Een plank die wankel staat, een spijker die scheef zit, een tak die afbreekt – dat zijn leerervaringen, geen gevaren die koste wat het kost vermeden moeten worden.

In een hut leren kinderen samenwerken, plannen, doorzetten en omgaan met mislukkingen. Ze oefenen met oorzaak en gevolg: wat gebeurt er als ik dit zo doe? Bovendien ervaren ze trots als het lukt.

Volwassenen zien vaak alleen het risico van een schaafwond. Kinderen voelen het avontuur, het bouwen, het “ik kan dit zelf.”
En precies dáár groeit hun zelfvertrouwen.

Veiligheid is belangrijk, maar overbescherming maakt kinderen juist kwetsbaar.

Een verstandige middenweg werkt beter:

- Kies een overzichtelijke plek (park, speeltuin, schoolplein).
- Gebruik lichte materialen zonder scherpe punten.
- Spreek af: “We letten op elkaar en vragen hulp als iets te zwaar is.”

Laat ze vies worden, iets proberen, iets laten mislukken. Daar leren ze meer van dan van een middag op de iPad.

“Een kind dat nooit een spijker krom heeft geslagen, leert ook niet hoe het voelt om iets zelf te maken.”







https://www.devotas.nl/kinder-en-jeugd/

28/10/2025

Waar professionele vrijheid en persoonlijke groei samenkomen!

Ben jij een enthousiaste basispsycholoog die op zoek is naar een plek waar je écht verschil kunt maken? Bij Devotas in Oud-Beijerland krijg je de ruimte om te groeien, als professional én als mens. Ook starters zijn van harte welkom.

Wat ga je doen?
Je behandelt zelfstandig cliënten (18+) binnen de Basis GGZ (zorgvraagtypen 1 t/m 4), in nauwe samenwerking met een GZ-psycholoog. Daarnaast voer je, waar nodig, psychodiagnostisch onderzoek uit. Je krijgt veel autonomie en werkt binnen een betrokken, laagdrempelig team waarin samenwerking, humor en menselijkheid vanzelfsprekend zijn.

Wat wij bieden
Een zelfstandige functie met volop ontwikkelmogelijkheden
Marktconform salaris en 8% vakantietoeslag (maandelijks)
25 vakantiedagen (op basis van 40 uur)
Laptop, telefoon en reiskostenvergoeding
Tweewekelijkse supervisie en maandelijkse intervisie
Persoonlijk Ontwikkelplan na het eerste jaar
Een warm en collegiaal team met ruimte voor persoonlijke groei
Functies zijn beschikbaar voor 32 uur (of in overleg).

Wat we vragen
WO-opleiding Klinische Psychologie
Bij voorkeur BAPD, of bereid dit te behalen
Goede beheersing van de Nederlandse taal
Bereidheid lid te worden van het NIP
Rijbewijs B is handig, maar niet verplicht

Bij Devotas werk je met hart voor de mens, in een omgeving waar groei, balans en professionaliteit centraal staan.

Geïnteresseerd? Mail naar d.veelbehr@devotas.nl en kom kennismaken.

https://www.devotas.nl/vacature-psycholoog-nip/

Vacature basis psycholoog NIP - Als zelfstandig psycholoog behandel je ambulant (volwassen) cliënten met uiteenlopende hulpvragen.

28/10/2025

Maak jij soms te veel aannames?

We doen het allemaal: invullen wat de ander denkt, bedoelt of voelt. Vaak zonder dat we het doorhebben. Volgens het woordenboek betekent raden of aannemen eigenlijk: veronderstellen dat iets waar is, zonder dat je voldoende informatie hebt. En precies dáár zit het gevaar.

Vanaf jongs af aan leren we al “raden” wat de ander van ons verwacht. Als kind doen we iets waarvan we denken dat onze ouders het leuk vinden, en we krijgen een glimlach als beloning. Later, als volwassene, blijven we dit gedrag herhalen. We proberen situaties te controleren of conflicten te vermijden door te gissen naar wat de ander denkt.

Maar gissen is geen weten. En wie voortdurend aan het raden is, leeft met aannames in plaats van met feiten. In de psychologie noemen we dit ook wel "fortune telling", voorspellen wat er gaat gebeuren of wat iemand bedoelt, zonder bewijs. Dit patroon is een vorm van cognitieve vervorming (denkfout) die bijdraagt aan gevoelens van angst, onzekerheid en somberheid.

Het goede nieuws? Het is aangeleerd, dus ook af te leren!

Drie manieren om minder aannames te doen:

- Toets de feiten; Vraag jezelf af: wat weet ik écht? Wat vul ik in? Als er geen bewijs is, is het hooguit een idee.

- Vertrouw op je probleemoplossend vermogen; Je hoeft niet alles van tevoren te bedenken. Je kunt situaties aan als ze zich voordoen. Dat vertrouwen geeft rust.

- Beperk het overdenken; Stop het mentale ‘schaakspel’. Leid jezelf af met iets fysieks of creatiefs, maak een wandeling, luister muziek, ga tekenen of ga sporten. Zo train je je brein om te stoppen met piekeren.

Wanneer je minder aannames maakt, ontstaat er ruimte voor echte verbinding. Je luistert beter, reageert rustiger, en ervaart meer vertrouwen! In de ander én in jezelf!

Durf jij te stoppen met het doen van aannames?

24/10/2025

Hoe voed je kinderen op met een gezonde dosis aan zelfvertrouwen?

Veel ouders willen hun kind meegeven dat je goed voor anderen moet zorgen. Dat is mooi, maar soms slaan we daarin een beetje door. We zeggen overal ‘ja’ op, schuiven onze eigen behoeften opzij en laten (onbedoeld) zien dat onze eigen grenzen minder belangrijk zijn.

Maar wat leren onze kinderen daarvan? Dat hun eigen wensen of gevoelens er minder toe doen? Echte kracht ligt juist in het durven luisteren naar jezelf. Kinderen die leren dat het oké is om hun grenzen te bewaken. Door ‘nee’ te leren zeggen en trots te zijn op wie ze zijn, waardoor ze opgroeien tot zelfverzekerde volwassenen. En dat begint bij wat wij als ouders en opvoeders laten zien. Wij zijn hun rolmodel!

Hieronder vind je zes manieren om dat te laten zien:

1. Wees duidelijk in je grenzen
Grenzen stellen is niet hard of egoïstisch, het is gezond. Laat je kind zien dat jij soms tijd voor jezelf nodig hebt, of dat je niet altijd bereikbaar bent voor werk of anderen. Benoem het ook: “Ik heb even rust nodig, want dat helpt me om weer op te laden.” Zo leert je kind dat grenzen normaal en waardevol zijn.

2. Leer dat ‘nee’ zeggen ook zorgt voor balans
Een vriendelijk maar duidelijk ‘nee’ is geen afwijzing, maar een vorm van zelfzorg. Als kinderen zien dat jij zonder schuldgevoel kunt aangeven wat niet past, leren ze dat het oké is om hun eigen ruimte te beschermen. Vraag ze eens: “Wat is er fijn aan soms ‘nee’ zeggen?” En ontdek samen dat het lucht en rust geeft.

3. Stop met te vaak sorry zeggen
Veel mensen zeggen voortdurend ‘sorry’, ook als ze niets verkeerd hebben gedaan. Daarmee geef je (onbewust) de boodschap dat je je moet verontschuldigen voor wie je bent. Probeer in plaats daarvan te zeggen: “Bedankt voor je geduld,” of “Fijn dat je wachtte.” Dat klinkt klein, maar kinderen merken het verschil; Ze voelen of je zelfvertrouwen uitstraalt, of dat je twijfelt.

4. Houd vast aan je mening
Je hoeft niet overal in mee te gaan. Kinderen die zien dat jij rustig bij je standpunt blijft, ook als anderen iets anders vinden, leren dat verschil van mening niet eng is. Bespreek ook met hen dat het oké is om iets anders te denken dan hun vrienden of dan jij. Dat versterkt hun gevoel van eigenheid.

5. Laat zien wat zelfwaarde is
We zijn snel geneigd om waardering van buitenaf te zoeken: “Wat vind jij ervan?” of “Doe ik het goed zo?” Maar zelfvertrouwen groeit van binnenuit. Laat je kind zien dat je op je eigen oordeel vertrouwt. En verander je taal: zeg niet alleen “Ik ben trots op jou,” maar ook “Jij mag trots zijn op jezelf.” Dat maakt een wereld van verschil.

6. Zet jezelf af en toe op één
Zelfzorg is geen luxe. Het is een voorbeeld. Als je kind ziet dat jij tijd maakt om te wandelen, een boek te lezen of iets te doen wat jou oplaadt, leert het dat zorgen voor jezelf belangrijk is. Vraag eens: “Wat doe jij om te ontspannen?” Zo wordt zelfzorg een normaal gespreksonderwerp.

Kinderen met zelfvertrouwen weten dat ze goed genoeg zijn, ook zonder bevestiging van buitenaf. En dat begint niet met wat we zeggen, maar met wat we laten zien!









https://www.devotas.nl/kinder-en-jeugd/

23/10/2025

Vacature alert!

Onze collega psycholoog K&J vertrekt met een dubbel gevoel; Ze heeft het bij ons ontzettend naar haar zin, maar krijgt nu de kans te gaan werken bij de praktijk waar ze altijd al van droomde. Haar stage heeft ze hier met succes doorlopen, daarna is ze echt aan de slag gegaan. Natuurlijk gunt ons team haar dat van harte, al zullen we haar enthousiasme, betrokkenheid en fijne humor enorm missen. Daarom komt er bij ons een plek vrij voor een nieuwe collega die met net zoveel plezier en toewijding met onze jeugdigen aan de slag wil gaan.

Wij zoeken daarom dus een nieuwe collega als orthopedagoog of Psycholoog K&J. Is werken met jeugdigen ook jouw passie? Dan zijn we zeker op zoek naar jou! Wij zijn op zoek naar een lieve gezellige collega basis-orthopedagoog of basis-psycholoog K & J die ons team zou willen versterken op onze vestiging Oud-Beijerland.

Wij ontvangen doorverwijzingen voor uiteenlopende psychische problemen, van kind-eigen problematiek tot gezinsproblematiek. En dat maakt ons werk heel veelzijdig en afwisselend. Geen hulpvraag is hetzelfde. En dat maakt dat we heel cliëntgericht op zoek gaan naar wat werkt voor de jeugdige en het gezin en/ of onderwijs.

Sta je graag jeugdigen en hun ouders bij in hun uitdagingen? Beschik je over een positieve instelling? Waarbij je de ruimte krijgt gebruik te maken van diagnostiek, behandeling, begeleiding tot psycho-educatie? Maak uitgebreid kennis met verschillende behandeltechnieken, waarbij je ook als behandelaar jezelf verder kunt ontwikkelen. We bieden je een bepaalde autonomie en werk je hier laagdrempelig met elkaar samen. Beschik je over daadkracht en heb je oplossingsgerichte en zelfstandige werkhouding naar de cliënt? En heb je oog voor de verschillende systemen waarbinnen de jeugdige zich beweegt, denkende aan familie, onderwijs, vriendschappen, misschien wel een bijbaantje enzovoorts. Wij houden heel erg van een cliëntgerichte aanpak, met het accent op de persoonlijke ontmoeting. Werkelijk een bijdrage kunnen leveren aan het welzijn van de jeugdige en het gezin. Waarbij je over een fundamenteel geloof beschikt in het zelf verantwoordelijk groeipotentieel van de cliënt en ouders. Wees creatief, out of the box…

Ben je startende? Dat is voor ons geen probleem; Er is voldoende ondersteuning en begeleiding vanuit ons team en onze GZ-Psycholoog. Denk je ook graag mee tijdens het MDO en de intervisiemomenten? Want ook jouw zienswijzen vinden we belangrijk! Kun je goed relativeren of wil je dat graag leren? Of kunnen we de vraag stellen over wat zou je graag willen leren? Ben je goed in plannen en organiseren? Handig, want de agenda kan weleens een uitdaging zijn! Ben je iemand die proactief investeert in jouw persoonlijke ontwikkeling? Als je jezelf hierin thuis kunt voelen, dan worden wij wel nieuwsgierig naar jou en zouden we graag kennis willen maken!

Natuurlijk hebben we wel een paar voorwaarden;
• Afgeronde WO opleiding Orthopedagogiek of Klinische Kinder- en Jeugdpsychologie met basisaantekening psychodiagnostiek BAPD (of te behalen),
• Voorwaarde is lidmaatschap NVO of de titel Psycholoog NIP (eventueel te starten met lidmaatschap NIP bij onvoldoende ervaringsuren),
• AGB code of direct aan te vragen,
• VOG verklaring of direct aan te vragen,
• Logo verklaring is een pré,
• Bereidheid tot het behalen en onderhouden van meerdere registraties,
• Rijbewijs B en eigen vervoer in verband met observaties, MDO en intervisie (flexibel kunnen bewegen)

Wat kunnen we je bieden:
Een klein en dynamisch team, waar vertrouwen, veiligheid, sensitiviteit, loyaliteit en flexibiliteit zeer hoog in het vaandel staan;
• Allereerst, veel plezier in je werk door de zelfstandigheid, ontwikkelingsmogelijkheden en vrijheid die wij je bieden in je functie; Uiteraard binnen bepaalde werkkaders die tijdens de sollicitatie toegelicht kunnen worden.
• Salaris naar werkervaring, opleidingsniveau en functioneren (jaarlijkse mogelijkheid tot opwaardering naar goed functioneren);
• 25 Vakantiedagen op jaarbasis o.b.v. een 40-urige werkweek;
• Vakantietoeslag 8%; wordt maandelijks uitgekeerd;
• Een pensioenregeling;
• Reiskostenvergoeding woon- werk verkeer en werk- werk verkeer;
• Telefoon en laptop van Devotas in bruikleen;
• Tweewekelijkse supervisie (overdag) & maandelijkse intervisie (avond) met het diverse team;
• Ruim ontwikkelingsaanbod;
• Tegemoetkoming in contributie beroepsverenigingen;
• Regelmatig wordt er gedacht aan een gezellig samen zijn door middel van een borrel of diner en andere bedrijfsuitjes;
• Verjaardagen die we met elkaar vieren!
• Kerstpakket en natuurlijk gaan we uit eten als eindejaarsafsluiting!

Wil je meer weten over onze bedrijfscultuur, dan verwijzen we je graag naar deze pagina.
Gaan wij samen de toekomst in? Heb je nog vragen of ben je nieuwsgierig geworden?
Mail naar; d.veelbehr@devotas.nl.

Starten per 01-12-2025 of in goed overleg. Deeltijd of fulltime baan, denkende aan 24 tot 32 uur per week. Werktijden zijn van 8.00 uur tot 17.00 uur.

Acquisitie naar aanleiding van deze advertentie wordt niet op prijs gesteld. Sollicitanten, waarbij houders van een eigen praktijk, genieten niet onze voorkeur.

https://www.devotas.nl/vacature-orthopedagoog/

29/09/2025

Passief-Agressief: boos zonder dat je het doorhebt

Passief-agressief gedrag is boosheid in een nette verpakking. Geen stampvoetende driftbui, maar een zucht, een ‘per ongeluk’ gemiste deadline of een lief briefje met een venijnige ondertoon. Het lijkt klein en onschuldig, maar kan relaties, thuis en op het werk, flink saboteren.

De stille zucht als wapen
In plaats van hun boosheid openlijk te uiten, kiezen sommige mensen voor een omweg. Ze glimlachen, knikken vriendelijk, en doen ondertussen precies het tegenovergestelde van wat je dacht afgesproken te hebben.

Voorbeelden?
• Je partner die zuchtend de vuilnis buiten zet omdat jij het weer bent vergeten.
• De collega die mailt: “Geen probleem hoor dat je mijn stuk niet hebt nagekeken, ik heb het gewoon zelf om middernacht gedaan 😊.”
• De huisgenoot die een briefje schrijft: “Lieve jij, dat ene kopje stond zo zielig op het aanrecht, ik heb het maar even afgewassen.”

Het klinkt vriendelijk. Het voelt minder vriendelijk.

Boos, maar dan in vermomming
Onder de glimlach zit vaak boosheid, frustratie of verdriet. Soms omdat iemand het nooit geleerd heeft om gevoelens rechtstreeks te uiten. Soms omdat het veiliger voelt om te doen alsof er niks aan de hand is. Het lastige: veel passief-agressieve mensen geloven zelf dat ze helemaal geen boos type zijn. Ze zeggen liever “ja” met hun mond en “nee” met hun gedrag.

De kunst van net-niet
Passief-agressief gedrag is vaak subtiel, maar er zijn patronen die je herkent:
• Dingen nét niet afmaken (“Oh, bijna klaar hoor!”).
• Chronisch te laat komen.
• De stille behandeling als straf inzetten.
• Complimenten met een steek erin (“Wat knap dat je dit zó simpel hebt gehouden.”).
• Belangrijke info ‘per ongeluk’ vergeten.
• Of gewoon: “ja” zeggen, maar “nee” doen.

En dan zijn er nog de non-verbale hits: geen oogcontact, selectief negeren tijdens een groepsgesprek, overdreven zuchten.

Emoji’s doen soms pijn
Hoe ga je in discussie met een glimlach of een emoji? Als je er wél iets van zegt, krijg je vaak: “Je ziet dingen die er helemaal niet zijn.” Resultaat: jij gefrustreerd, zij onschuldig. Het is de ultieme machtspositie: jij boos, zij zogenaamd onschuldig verbaasd.

Gif in een mooi flesje
Thuis leidt passief-agressief gedrag tot scheve gezichten en eindeloze ergernis. Op het werk is het misschien nog schadelijker: projecten stagneren, collega’s raken geïrriteerd, en vertrouwen verdwijnt langzaam door de afvoer. Het is sabotage zonder bewijs, en daarom zo sluw.

Hoe overleef je het?
• Blijf rustig. Ga niet mee in hun spel.
• Benoem concreet gedrag. Niet: “Je bent passief-agressief,” maar: “Je zei dat je het zou doen, maar het is nog niet gebeurd.”
• Stop met sorry zeggen. Zeker als jij niets verkeerd hebt gedaan.
• Wees duidelijk. Zeg wat jij nodig hebt, zonder drama.
• Soms: kies voor afstand. Niet elk spel hoef je te spelen.

Hun spel, niet het jouwe
De grootste fout die je kunt maken? Zelf passief-agressief terugdoen. Dat is exact wat ze willen. Dan kunnen ze weer de rol van slachtoffer aannemen. Speel dat spel niet mee.

Boosheid in zijde verpakt…
Passief-agressief gedrag is boosheid in een zijden handschoen: zacht van buiten, pijnlijk van binnen. Het lijkt vriendelijk, maar het ondermijnt relaties, samenwerking en vertrouwen.
Het beste wapen ertegen? Helder, kalm en direct blijven. Want achter elke zucht, elk vergeten taakje en elk glimlachend steekje schuilt vaak gewoon iemand die niet weet hoe hij eerlijk “nee” moet zeggen.

16/07/2025

Regelmatig zien we ouders stoeien met de vakantieperiode
Een beetje inspiratie kan misschien helpen. Anders worden het lange weken....

De eerste tip voor een redelijke dagstructuur
Spreek één vaste "starttijd" af; bijvoorbeeld 10:30 uur is pyjama-uit, dag-aan. Niet supervroeg, wél een duidelijke grens. Zo blijft het dag-nachtritme een beetje gezond, zonder dat het voelt als school.
Laat ze daarna vrij om zelf te kiezen wat ze doen, maar die ene grens helpt al enorm om structuur te houden én voorkomt dat ze tot 15:00 in bed liggen. Pubers hebben gemiddeld 8 tot 10 uur slaap per nacht nodig. En het is goed om te leren dat we rekening houden met gezinsleden die nog moeten werken. Bijvoorbeeld door de week maximaal 22.30 uur naar bed en vrijdag/ zaterdag een later tijdstip, bijvoorbeeld 0.00 uur.

Maak een 'mini bucketlist' samen
Bedenk met het gezin 5–10 dingen die iedereen minimaal één keer wil doen in de vakantie. Bijvoorbeeld; nachtje in de tuin slapen of kamperen in de huiskamer met zijn allen; Een nachtwandeling maken; watergevecht houden met kleine dingen te winnen (doe dit op straat, misschien doet de buurt vanzelf mee?); straat BBQ organiseren; Samen een nieuw recept uitproberen; Netflix-marathon…. Maak er een kaartenbak van, zodat als er een idee komt, dit toegevoegd kan worden.

Maak het spannend
Plan ‘roadtripjes’ met ov of fiets naar onbekende plekken in de buurt: Bezoek een verlaten fabrieksterrein, bunkers of natuurgebied; Ga picknicken in een park; Ga ’s nachts naar het strand of zwemplas, meestal met weinig lichtvervuiling, waardoor de sterren goed te zien zijn, misschien worden ze getrakteerd op zeevonk, een mooie blauwe gloed in het zeewater (algen die fluoriseren).

Kook- of bakchallenge (met TikTok-stijl presentatie)
Pubers kiezen elk een gerecht of snack die ze zelf maken. Geef een thema: “streetfood”, “€3 budget”, “bruin eten”, “koken zonder recept”. Laat ze foto's maken of een filmpje opnemen à la TikTok / Instagram.

Bouwproject in de tuin of schuur
Samen iets timmeren van pallets: chillbank, plantenrek, buitenbar, gamehoek. Of: zelf een dartbord, tafeltennistafel of cornhole-spel maken. Laat ze iets opknappen of pimpen: een fiets, een stoeltje, oude kast “voor en na” fotoserie!

Buiten chillplek maken (en gebruiken)
Bouw samen een loungetent met lakens, lampjes en zitzakken. Spotify aan, snacks erbij. Eventueel inclusief kampvuurtje (vuurkorf of bbq), marshmallows en verhalen of sterren kijken.

Muziekmiddag / DJ voor een dag
Ieder gezinslid maakt een eigen afspeellijst van 5–10 nummers. Zet de speaker buiten, draai alle lijstjes, en laat iedereen stemmen op hun favoriete. Eventueel met silent disco koptelefoons (als je die hebt of kunt lenen).

Vissen (klassieker!)
Geen ervaring? Koop een simpele vaste hengel bij de bouwmarkt. Zoek een visplek in de buurt (vaak op loop- of fietsafstand). Tip: neem ontbijt mee en ga vroeg; mooie sfeer & rust.

Geocaching of schatzoeken
App downloaden (Geocaching.com); wereldwijd gratis schatten zoeken via GPS.Vaak verborgen in paaltjes, boomholtes, onder bruggen. Echt avontuurgevoel, ook voor pubers die “niks willen”.

Samen de straat of wijk ‘opknappen’
Maak er een missie van: zwerfvuil opruimen met grijpers + “we doen een wedstrijd: wie het raarste item vindt, wint iets”. Bonus: voelt nuttig, en buren waarderen het vaak. Kan ook: buur-bankje schilderen, minibieb maken, bloembak bouwen.

Buitenklus of DIY samen
Bouw iets: buitenbank, vogelhuis, mini-moestuin. Klusvorm met doel: “We maken iets voor opa/oma”, of “voor ons chillhoekje”. Laat pubers ontwerpen / schilderen, jij doet het zware werk.

Waterspellen (als het warm is)
Waterballonnengevecht, Tuinslang-raceparcours, IJsblokjes maken met challenges in elk blok (wie smelt het eerst z’n opdracht?)

Kano huren of SUPpen
Vaak gratis of goedkoop bij scouting of buurthuis. Avontuurlijk, fysiek, maar zonder dat je hoeft te praten. Laat pubers zelf sturen of een route kiezen.

Chill & snacktour
Fiets of wandel samen langs 3 plekken in de buurt waar je iets haalt of eet; IJsje, Patatje op een bankje, Frisdrank op een steiger. Pubers houden vaak van “ergens naartoe”, zelfs als het maar een supermarkt is.

Vakantiebaantje met een spaardoel
Een vakantiebaantje met een spaardoel is een slimme manier voor pubers om zelfstandigheid te ontwikkelen én iets leuks te kunnen doen of kopen. Laat je kind zelf nadenken over wat ze willen sparen: een festivalkaartje, nieuwe game, smartphone, reisje, kleding, iets anders. Maak het concreet: hoeveel kost het? Hoe lang duurt het sparen bij een bepaald baantje? Motiveer, misschien wil je een bedrag (als beloning) bijleggen?

Leuke activiteiten langs de boer:

Zelf groenten of fruit plukken
Veel boerderijen bieden “plukdagen” aan: aardbeien, appels, bessen, asperges, pompoenen, afhankelijk van het seizoen.
Pubers vinden het vaak leuk om zelf iets te oogsten en mee naar huis te nemen.

Boerderijwandeling of speurtocht
Een wandeling over het erf met een speurtocht of quiz over dieren en planten.
Soms zijn er dieren om te voeren of te aaien, wat een ontspannen, laagdrempelige activiteit is.

Boerenmarkt of boerderijwinkel bezoeken
Samen inkopen doen bij de boer: verse melk, kaas, eieren, honing. Proeven van verse producten, misschien iets lekkers halen voor thuis.

Kijkje nemen bij de dieren
Koeien, schapen, kippen, geiten, varkens; soms mag je ook lammetjes knuffelen of kalfjes zien. Sommige boerderijen hebben bijzondere dieren, zoals alpaca’s of lama’s.

Workshop of knutselen met natuurlijke materialen
Boerderijen organiseren soms workshops: kaasmaken, brood bakken, zelf boter karnen.
Of buiten knutselen met stro, takken en bloemen.
Boeren zijn vaak trots op hun werk en vinden het leuk als je interesse toont, dus je kunt ook gewoon vragen of er iets speciaals te zien of doen is die dag. En zo’n dag kan ook prima gecombineerd worden met een korte wandeling in de natuur of een bezoek aan een nabijgelegen speeltuin.
We hoeven geen perfecte ouder te zijn. Alleen een aanwezige. Dus laat je natspuiten. Vang die waterballon op! Doe mee met één spel. Laat je puber zuchten en stiekem genieten. Dat is goud.

Voor pubers die veel gamen
Gamers trekken zich vaak terug in hun kamer en lijken dan op het oog “niets te willen”. Maar in werkelijkheid zoeken ze vaak verbinding, controle, prestatie of gewoon veiligheid in hun online wereld. Een overweging zou kunnen zijn online vrienden uit te nodigen; dit kan juist een mooie brug zijn tussen hun digitale wereld en het “echte leven”. Veel gamers hebben online vrienden waar ze een sterke band mee hebben, soms zelfs sterker dan met klasgenoten. Maar er zitten wel wat haken en ogen aan, vooral op het gebied van veiligheid, comfort en vertrouwen.
Pubers willen vaak niet moeten, maar wél erbij horen. Het helpt als je dingen samen bedenkt, met humor en zonder dat het ‘moet slagen’. Geef ze ruimte, maar bied óók ritme: één vaste dag per week iets samen doen geeft houvast, zonder overkill.

Waarom online vrienden uitnodigen een goed idee kan zijn:
• Erkenning: Je puber voelt zich serieus genomen in zijn/haar wereld.
• Verbinding: Het verlaagt de drempel naar sociaal contact.
• Zelfvertrouwen: Ze zijn vaak meer zichzelf bij online vrienden.
• Veilig groei-moment: In eigen huis, op jullie voorwaarden.

Wat je als ouder kunt doen om online gamevriendschappen goed te begeleiden: Praat er open over, zonder wantrouwen. Vraag hoe ze elkaar kennen, in welk spel, hoe vaak ze contact hebben, of ze ook buiten het gamen chatten of beeldbellen. Laat merken dat je hun wereld serieus neemt: “Ik vind het mooi dat je daar vriendschap uit haalt. Als jij je er prettig bij voelt, denk ik graag met je mee.”

Doe samen een check, zonder afkeuring. Vraag of het een leeftijdsgenoot is, hoe ze met elkaar omgaan, of ze echte namen kennen of alleen gebruikersnamen. Bespreek wat veilig contact is: geen onbekenden toevoegen, geen rare verzoeken toestaan. Je hoeft niet te controleren, maar kunt wel een kader bieden.
Praktisch kun je helpen door offline contact mogelijk te maken. Bijvoorbeeld met een “Game & Chill Day” thuis: één online vriend(in) uitnodigen om samen te gamen, te chillen, snacks te regelen of iets buitenshuis te doen. Je kunt voorstellen het aan te kleden als een relaxte mini-LAN-party, zodat je puber zich gastheer voelt; dat geeft eigenaarschap en trots.

Is fysiek afspreken nog spannend? Begin klein: samen een film streamen of beeldbellen via Discord. Vraag of jij even mag “zwaaien” of meekijken; gewoon om te zien wie je kind zo leuk vindt.
Blijf wel goed nadenken over veiligheid. Vraag hoe oud de ander is en stem af op je gevoel. Laat een eerste ontmoeting overdag plaatsvinden, liever niet als slaapfeestje. Moet iemand ver reizen? Spreek eventueel op een neutrale plek af, met begeleiding. Is er nog geen videocontact geweest? Stel dat dan eerst voor.

Geef je puber vooral de regie. Vraag: “Als jij het zou regelen, hoe zou je het aanpakken?” Zo voelen ze zich serieus genomen én verantwoordelijk. Dit laatste is sowieso goed om met kinderen te doen; Weet met wie ze online contact hebben!

Een fijne vakantie allemaal!