11/11/2025
Vandaag had ik een gesprek met ouders van een gevoelige, beelddenkende jongen.
Een prachtig kind met een open hart en een hoofd dat nét een beetje anders werkt dan het gemiddelde.
Op school dachten ze aan ADHD. Misschien autisme.
Want hij was druk, snel afgeleid, en soms leek hij even ‘weg’.
Maar in de breinmeting zagen we iets heel anders.
Geen ADHD. Geen autisme.
Wel een kinderbrein dat keihard probeert te overleven.
Veel stress.
Beelddenken.
Een lijf in continue alertheid.
Een zenuwstelsel dat zegt: “Ik voel me niet veilig.”
Wanneer een kind zich niet begrepen voelt,
gaat het in overlevingsstand.
Dan lijkt het op ADHD (fight/flight)
of juist op autisme (freeze).
Maar diep vanbinnen is het gewoon… moe.
De ouders waren zó opgelucht.
Hun gevoel werd eindelijk bevestigd:
Er is niets mis met hun kind.
Hij is gevoelig, wijs en overprikkeld in een systeem dat te snel gaat.
Met de juiste inzichten, thuis én op school,
kan hij weer ontspannen.
Weer lachen.
Weer geloven dat hij goed is zoals hij is.
💛
Er is niets mis met gevoelige kinderen.
Ze hebben alleen volwassenen nodig die hen zien in plaats van labelen.
Als dit je raakt, weet dan dat je niet de enige bent.
Ik help ouders (en scholen) om het gedrag van gevoelige kinderen te begrijpen vanuit het zenuwstelsel en de werking van het (kinder)brein. 🧠
💌 Stuur me gerust een berichtje als je hierover wilt praten — soms begint verandering met één gesprek.
