14/01/2022
VERSOEPELINGEN…
Maar er mag nog zoveel niet; een pleidooi voor cultuur.
Vanaf morgen gaan weer versoepelingen gelden. We mogen weer op afspraak winkelen, naar de kapper en naar de sportschool. De voorwaarden zijn nog onbekend, maar ‘er mag weer iets…’
Maar er mag nog heel veel niet. Een kopje koffie met gebak, impulsief even een andere winkel binnen gaan. Je shopdag compleet maken met een bezoek aan een museum of de bioscoop. Dat mag niet.
Luxe? Misschien, maar voor veel mensen ook even broodnodig. Even uit het huis, even uit de stress van de maatregelen, even gezellig met een vriend of familielid op pad. Je ei kwijt, genieten van kunst, muziek, dans, film.
En niet alleen de burger wordt getroffen. De bedrijven en mensen achter deze geneugten hebben er natuurlijk ook en misschien nog wel meer last van. Geen omzet, geen banen, geen repetities.
Dit wordt een pleidooi voor de uitvoerende kunstenaars. Want daar waar jij niet naar dat concert of die voorstelling mag, daar mag de artiest niet repeteren, niet creëren, niets laten zien.
Acteurs, muzikanten, cabaretiers, dirigenten, dansers, lichttechnici, geluidsmensen, kostuumateliers en decorbouwers: ze staan al maanden stil. Professioneel én amateur.
Mijn dochter volgt sinds anderhalf jaar een dansvooropleiding en maakt pijnlijk kennis met de attitude van onze regering t.o.v. haar keuze, haar talent. “Je kunt ook gewoon thuis een DVD’tje opzetten.” Het was de meest schrijnende en pijnlijke opmerking van de afgelopen jaren aan het adres van de cultuursector.
Ja, je kunt gewoon een DVD’tje opzetten. De burger die niet naar het theater kan, die zal dat doen. Maar de theatermaker heeft daar helemaal NIETS aan. Weken, maanden van trainen, creëren, repeteren, reisschema’s opstellen, afspraken met theaters door het hele land, genaaide kostuums en gebouwde decors, de garderobemensen en de gastdame… Waar laten we die? Wat mogen die daarvoor in de plaats doen?
Omscholen? En dan? Als de sector weer open gaat heb je geen mensen meer. Er wordt volledig aan voorbij gegaan dat mensen hier jaren werk en inzet in hebben.
Betaalde voetballers konden al die tijd wel door voetballen. Eerst zonder publiek, maar wél op tv. Trainingen voor topsporters werden toegestaan, maar de jeugd hoorde daar niet bij. Maar voor hun zijn dit ook cruciale jaren. En dat geldt dus ook voor jonge dansers, zangers, muzikanten en kunstenaars. Hun talent is twee jaar stil gezet. Misschien een hele generatie die verloren gaat. Hun voorbeelden die al twee jaar niet meer hun werk kunnen uitvoeren, hun hart kunnen luchten, hun passie en talent kunnen delen met de wereld. Bijvoorbeeld Nederlands top-ballerina Floortje Eimers; jaren van intensieve training, zit nu in haar topjaren en de ideale leeftijd voor een carrière, maar staat nu al 2 jaar stil…
In de anderhalf jaar dat mijn dochter haar opleiding volgt, heeft ze slechts 1 van de 10 geplande dansvoorstellingen van professionele gezelschappen kunnen bezoeken; normaal een verplicht onderdeel van de opleiding. Inspiratie opdoen, interpreteren, je eigen stijl ontdekken en ontwikkelen. En slechts 1 van de 6 voorstellingen die ze zelf zou dansen is live doorgegaan, echter met zeer beperkt publiek (20 stoelen mochten bezet). De rest ging niet door of alleen als opname.
Cultuur is geen luxe artikel. Cultuur is een sector, cultuur is hard werken, door getalenteerde mensen, die daar met lef hun werk van hebben gemaakt. Professionals en amateurs, én jonge scholieren en studenten.
Als ik moest kiezen tussen een winkelbezoek op afspraak, of een balletvoorstelling, dan koos ik nu voor het laatste. Ik heb er behoefte aan iets moois te zien, waarbij ik weet dat ik een theater met personeel, een geluidsman, een lichttechnicus, decorbouwer, kostuumatelier, choreograaf, een groep dansers én muzikanten een hart onder de riem steek. Dat ik niet alleen mezelf, maar ook hen allemaal een mooie avond kan bezorgen.
OPEN DE CULTUURSECTOR NU! Voordat onze rijke vijver vol talent verloren gaat voor altijd…
