06/08/2025
Je kunt de pijn van de ander niet oplossen
In een relatie geef je elkaar ‘toestemming’ om elkaar te mogen kwetsen. Het is niet je intentie, en toch gebeurt het. Je kunt elkaars pijn niet “oplossen”, dat hebben we zelf te doen. In feite trigger je elkaar in een relatie juist om dit aan te kunnen gaan in jezelf.
Je kunt voor jezelf, of nog mooier tegen je partner zeggen: “Ik realiseer me dat ik je gekwetst heb. Ik kan me voorstellen dat dat pijnlijk voor je is geweest. Hoe was het voor je?”
En dan te luisteren. En jezelf toe te fluisteren dat het nooit je intentie is geweest. Zodat je de schuldvraag vermijdt (want die draagt niet bij).
Vervolgens kan je tegen hem / haar zeggen: Dit is wat ik hoor dat je zegt. Dit is wat ik eruit meeneem.
En daar stopt het. Er hoeft niet meteen een oplossing te zijn. Er is wellicht verdriet. Mag dat deel verdrietig zijn zonder dat het gefixed moet worden.
De kunst is om een luisterend oor te bieden zonder jezelf te moeten verdedigen. Dat hoeft niet. Iets in jou heeft gehandeld omdat het op die manier goed voor zichzelf probeerde te zorgen. Omdat het iets miste, omdat het niet gezien werd, omdat het bang was....
Achteraf kan je wellicht zeggen dat dat een verkeerde afslag was. Wat kan je doen, je bent een mens. Dat gebeurt.
Het is waardevoller om het aan te kijken, je verantwoordelijkheid ervoor te nemen en vervolgens de beslissing nemen ervan te willen leren en bij te sturen.
Dat maakt dat je groeit, leert en ontwikkelt.
Er blind voor blijven, het niet willen voelen of jezelf schuldig maken is wellicht een logischere weg, maar die werkt niet. En die draagt niet bij aan de relatie tussen jou en jezelf, noch aan de relatie tussen jou en de ander.
En daarin heb je een keuze. Kies voor verantwoordelijkheid, kies voor aandeelhouderschap en kies voor groei. Dat kan niet zonder “fouten”. Dus omhels ze, stop ze niet weg, kijk ze aan, stuur bij, leer en groei....
📷
