22/05/2023
Mijn moeder is overleden, zoals vele van jullie wellicht hebben gelezen in het verhaal onder dit verhaal Nog niet zo heel lang geleden, 28 maart. En mijn moeder mag vertellen van God. Vertellen over de dood en misschien nog wel andere zaken die belangrijk zijn om voor ons nog levende wezens te weten.
Ze is soms dichtbij en soms weer wat verder weg. Gisteren heeft ze mij een stukje laten zien van haar dood. Hoe zij dit heeft ervaren. Ik heb nog niet het complete verhaal, maar het is een begin. Ik zal spreken vanuit mijn moeder.
En toen was het donker. Pikke donker. Het was stil, muisstil. Zo bleef het heel even. Hoe lang dat weet ik niet. Toen werd het licht, heel fel licht. Ik hulde mij in dit licht en meer was er niet. Ik zag nog niemand alleen maar het licht. Ook voor ik net ging sterven heb ik niemand gezien of gehoord. Ik was alleen maar misselijk en meer niet tot het zwart werd voor mijn ogen.
Langzaam door het licht heen begon ik iets te zien. Een prachtig lichtwezens met vleugels. Deze vleugels sloeg hij om mij heen en hij troostte mij en omringde mij met zijn licht.
Hij nam mij mee en wat ik toen zag was prachtig. Het was een groene weide met de mooiste bloemen en kleuren die je maar kan bedenken. En ik moest lachen en zie tegen de engel wat is dit?
Hij zei dit is de hemel Bep. O zei ik de hemel. Oke, ik had daar nooit zo in geloofd, maar dit is wel heel erg mooi. Ben ik alleen hier. De engel moest lachen en zei nee Bep, maar dat komt later. Oke en nou?
Nu ga je eerst rust ervaren. Even bijkomen van je reis naar boven. Ik dacht oke het zal wel. Er kwam een ander verschijning een vrouw die nam mij mee. De engel zei ik zie je later Bep. Ik dacht oke het zal allemaal wel en ik liep mee met de dame die net zo mooi licht was als de engel.
Ik kwam in een kamer terecht wat op een operatie kamer leek. We gaan je helen Bep werd er gezegd. Er waren meerdere zielen in die kamer die op dokters leken. Ik mocht gaan liggen en toen viel ik in een diepe slaap.
Tot zover de eerste ervaring over hoe mijn moeder haar eerste stukje dood gaan heeft ervaren.
Ik hoop van harte dat ze mij meer mag laten zien. Niet alleen voor mijzelf, maar om alle nabestaanden een hart onder de riem te steken dat de dood niet dood is. De ziel leeft door en verder. Echter in een andere dementie dan wij.
In liefde en licht,
Angela