01/09/2025
Μετάφραση στα ελληνικά πιο κάτω ⬇️⬇️⬇️
I look back to last year. It’s my child’s first day of school.
As I watch him enter the school gate I feel so much pride. I am grateful that he is healthy and that our lives have been stable. But then I remember not to take things for granted.
What if his life changes?
What if he doesn’t like school or education?
What if he struggles with friendships or gets bullied?
What if he doesn’t meet all the milestones in the future?
In reality, all we can do for our children is support them with their difficult emotions, and be emotionally present.
That requires us dealing with our own emotions first. Facing and managing our own fears and anxieties.
So I tell my self: you have done your best and that is more than enough! This brings calmness and a feeling of security.
How would you like your children to face the challenges they meet? And how do you deal with the challenges in your life?
Remember our children learn by watching what we do, not what we say!
Σημείωμα από την πρώτη μέρα του παιδιού μου στο σχολείο.
Σήμερα είναι η πρώτη του μέρα.
Τον παρακολουθώ καθώς μπαίνει στην πύλη του σχολείου και νιώθω βαθιά περηφάνια. Είμαι ευγνώμων που είναι υγιής και που η ζωή μας μέχρι τώρα έχει κυλήσει σταθερά, χωρίς μεγάλες ανατροπές. Όμως ταυτόχρονα δεν παίρνω τίποτα για δεδομένο.
Τι θα γίνει αν κάτι αλλάξει;
Τι θα γίνει αν δεν του αρέσει το σχολείο ή η διαδικασία της μάθησης;
Αν δυσκολευτεί στις φιλίες ή πέσει θύμα εκφοβισμού;
Τι θα κάνω αν δεν καταφέρει να πετύχει όλα τα ορόσημα που φαντάζομαι για το μέλλον του;
Η αλήθεια είναι πως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας είναι να τα στηρίζουμε στις δύσκολες συναισθηματικές τους στιγμές και να είμαστε παρόντες με όλη μας την καρδιά.
Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει το να δουλέψουμε πρώτα με τον εαυτό μας και το να αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας φόβους και ανησυχίες, να τους κατανοήσουμε, να τους καθησυχάσουμε και να τους διαχειριστούμε.
Λέω, λοιπόν, στον εαυτό μου: «Έχεις κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσες! Και αυτό αρκεί.» Αυτό μου δίνει δύναμη και ηρεμία.
Ό,τι κι αν φέρει το μέλλον, θα συνεχίσω να προσπαθώ με τον ίδιο τρόπο, ακόμα κι αν έρθουν δυσκολίες.
Εσείς; Πώς θα θέλατε να αντιμετωπίζουν τα παιδιά σας τις προκλήσεις που τους προκύπτουν; Και πώς αντιμετωπίζετε εσείς τις δικές σας;
Να θυμάστε: Τα παιδιά μας μαθαίνουν παρατηρώντας τι κάνουμε, όχι απλώς ακούγοντας τι λέμε!
