Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:00 - 18:00 Dinsdag 09:00 - 18:00 Woensdag 09:00 - 18:00 Donderdag 09:00 - 18:00 Vrijdag 09:00 - 18:00

Beeldend HéArt

Startpagina
Nederland
Rotterdam
Beeldend HéArt

Kunstzinnige therapie en workshops voor kinderen, jongeren en (jong-)volwassenen. Daarnaast worden er creatieve workshops aangeboden.

Beeldend HéArt, opgericht door Zaza Volkers, Is een praktijk voor Kunstzinnige therapie en begeleiding. Beeldend HéArt staat open voor een ieder die de kunstzinnige therapie en of begeleiding nodig heeft. Iedereen is gelijk en heeft gelijke kansen, ongeacht de problematiek. Beeldend HéArt kijkt verder dan het probleem of de diagnose, ziet de kwaliteiten die iemand bezit en biedt mogelijkheden aan de cliënt deze te (her)ontdekken en zichzelf in een vertrouwde sfeer positief te kunnen ontwikkelen als individu.

07/12/2025

HET TWEEDE LICHT VAN ADVENT 🕯️✨

- Is het licht van planten, bomen,
takken reikende naar de zon,
Die het levenslicht doet stromen
Van de wortels, stengel, blad, bloem en vrucht
Waardoor wij leven en groeien. —
Traditional Advent verse (Waldorf)

🌱

De tweede Adventweek brengt een andere beweging, waar we vorige week werden gevraagd dieper contact te maken met de aarde, wordt nu een zachte bijna ontzichtbare groeibeweging aangesproken.

Het Plantenrijk:
Leven dat van binnenuit naar licht toe wil groeien.
Net zoals een za**je dat, midden in het donker,
toch vertrouwen vindt dat het mag ontkiemen.

En vaak zijn het juist de allerkleinste tekenen van groei die het de basis weer verstevigen, bv;

✨ Wanneer iemand net dat kleine stapje uit de comfortzone stapt, en toch een andere kleur - vorm - materiaal inzet dan vertrouwd is en zo in onbewuste lagen de ‘horizon’ leert verbreden.

✨ Wanneer iemand om hulp leert vragen tijdens de opdracht in plaats van het wiel zelf te willen uitvinden.

✨ Wanneer iemand, heel subtiel, zijn eigen vitaliteit weer laat zien door een andere houding te kunnen aannemen, een onverwachte keuze durft te maken, een ogenblik waarin iets in het lijf zachter wordt en er een kleine lach, twinkeling, weer kleur op het gezicht weer zichtbaar wordt.

Het zijn zulke kleine signalen dat je ze bijna zou kunnen missen.
Maar ze zijn eigenlijk best groot.
Want in elk klein gebaar schuilt onbewust het vertrouwen dat er van binnen iets groeit —
ook als de buitenwereld het nog niet ziet. Net zoals een za**je erin geloofd dat kiezen om uit te reiken, te ontkiemen en te groeien vanuit de aarde naar het licht, van binnenuit het beste voelt om voor te gaan.

Misschien kun je deze week één zo’n kiemmoment herkennen bij jezelf: iets dat nog klein is, maar tóch richting licht beweegt. Een nieuwe keuze, een kleine poging, een “misschien wel” in plaats van “laat maar”.

De tweede advent week vertelt ons dat
groei begint in stilte,
en het licht altijd een weg vindt.

•
•

05/12/2025

✨ LICHT & DONKER — Adventsessie 1 🌟

In de eerste Adventweek werken we met het allereerste licht: klein, stil, nog maar net zichtbaar.

In mijn cursusreeks Licht en Donker, ontwikkeld voor Creatief Ouder Worden, nam ik de deelnemers vier weken mee op een reis door verschillende materialen en kunstzinnige technieken. Het zal geen verrassing zijn dat deze keer de Adventstijd centraal stond,
met de thematiek van licht en donker als leidraad.

Voor de eerste sessie koos ik het maken van de welbekende raamsterren: Een vorm die alleen ontstaat als je met aandacht, verstilling en concentratie werkt.
Het vouwen vraagt precisie — en ergens doet die herhaling en structuur me altijd denken
aan kristallen die in stilte groeien.

De lichtvlakken in de ster — die kleine, heldere vensters — herinneren me aan de vormen die je terugvindt in het mineralenrijk: helder, gelaagd, rustig, dragend.

En zoals dat gaat in een groep:
de één was zó enthousiast dat er meteen extra papier werd meegenomen om thuis en in het buurthuis verder te versieren voor het naderend kerstfeest. De ander was vooral opgelucht dat het erop zat — maar tóch blij dat de ster goed gelukt was. En allebei is helemaal oké.

Het gaat niet om perfectie, maar om het licht dat door al die laagjes heen zijn eigen weg mag vinden.

Een klein begin,
een klein licht
dat jij vormgeeft —
en dat jou onderweg misschien óók een beetje vormt.

•
•

03/12/2025

Zoals ik in mijn vorige post al liet weten: Het is de eerste week van Advent! Waarin het mineralen rijk centraal staat.

Voor meer info, lees dan gerust mijn vorige post terug of stel je vragen ✨

Liefs,

Zaza

•
•

30/11/2025

HET EERSTE LICHT VAN ADVENT 🕯️✨

— Donker wordt de aarde,
Duister overal.
Maar ons hart bewaarde
Licht, dat blijven zal.
Dat het helder brande,
Lichten mag heel ver,
Dan zal eens de aarde
Worden tot een ster. —
Traditioneel Adventsvers (Waldorf)

🌟

De Adventstijd is vandaag begonnen —
een periode van wachten, verwachten, verstillen.
Vier weken waarin we niet alleen toeleven naar Kerst, maar ook naar het licht dat van binnen weer gevonden wil worden.

In de christelijke traditie is Advent een tijd van voorbereiding en innerlijke ruimte maken.
In de vrijeschool- en antroposofische traditie
wordt deze weg vaak verbeeld in vier rijken met elk hun eigen kwaliteiten:

• Mineralen
• Planten
• Dieren
• De mens

Op elke Adventszondag wordt een kaars aangestoken — een ritme van groeiend licht, een symbool dat week na week meer helderheid en warmte binnen mag komen.

Deze week staat het Mineralen Rijk centraal.
Terug te vinden in stenen, kristallen, schelpen en botten — de stille structuur van de aarde —
het fundament waarop vorm ontstaat en waar alles, zonder haast, mag rusten.

In de praktijk herken ik dit in de allereerste,
vaak bijna fluisterzachte verschuivingen:
het moment waarop iemand weer heel even kan voelen dat er onder alle lagen toch nog iets stevigs is. Geen groot inzicht, maar een kleine inkeer naar binnen, een diepere adem als zachte bevestiging:
“Er rust ergens een sterk fundament in mij.”

Het boetseren van een bol kan hier een krachtige,
ervaringsgerichte oefening zijn:
de ronde vorm zoeken, kneden, dragen —
voelen dat iets zichzelf mag vinden in eenvoud en structuur.

Advent begint niet met veel licht,
maar met het vertrouwen dat er een basis is,
ook wanneer je dat nog niet helder ziet.

Misschien kun je deze dagen
één klein grond(ings)moment zoeken:
een plek, een pauze, een aanraking of ademritme
waarin jij voelt dat je op iets mag leunen.
Niet zeker, niet groots,
maar wél een eerste contact met jouw basis.

»» Wanneer voel jij je gegrond, in de basis?

•
•

21/11/2025

Herken je dat,
dat de winter iets met je doet?

Het nodigt uit tot naar binnen keren —
rust, stilte, lagen die je anders minder voelt.
Maar soms brengt het ook een somberte mee
die in deze maanden net wat tastbaarder wordt.

De winter vraagt je om in jezelf te landen,
te verstillen
en zacht te kijken naar de plekken
waar misschien nog licht op mag vallen.
Maar óók om je eigen warmte te vinden,
op een manier die bij jóu past.

Voor de één is dit een tijd van samen zijn,
voor de ander een stille herinnering
aan wat er niet is.

Zelf word ik in deze periode een echte huismus:
dekentje, warme thee, kaarsjes aan.
Muziek, een film, pastelkrijtjes,
of m’n nieuwe liefde: prikvilten.
En als ik geluk heb,
een lievelingsmens naast me
voor een fijn gesprek.
Stiekem zijn dat mijn lichtpuntjes
in de donkere dagen.

En ik wens jou
precies zo’n lichtpuntje toe.
Al is het klein —
een kaarsje, een zachte gedachte,
een vriendelijk woord,
een moment waarop je voelt:
hier kan ik even zijn.

Iets dat warmte brengt
op dagen die donkerder voelen
dan je had verwacht.

En lukt het je even niet
om jouw lichtpuntjes te vinden?
Weet dat je het niet alleen hoeft te doen.
Ik help je graag
het kaarsje weer aan te steken. ✨
Want zelfs het kleinste lichtje
verandert hoe je door het donker loopt.

19/11/2025

DE RUST VAN BLAUW

Soms is een kleur een plek.
Een grens.
Een veilige omlijning waarbinnen je even kunt ademhalen en vooral uitademen.

Wekenlang schilderde ze alleen in blauw.
Niet omdat ze niet méér kon,
maar omdat de wereld om haar heen al zoveel geluid maakte. Omdat de stemmen zo luid aanwezig waren
dat alleen deze kleur haar nog ruimte gaf om even te landen.

We probeerden eerder andere materialen,
maar nergens vond haar lichaam en hoofd rust.
Hoewel nat in nat schilderen soms spannend kan zijn bij deze problematiek, was het wel haar weg, haar keuze, haar eigen regie die besloot - ik ga schilderen.

En daar vond ze, al was het maar voor heel even, een bepaalde stilte terug. Haar eigen stem.
De heftig aanwezige stemmen die haar continu beïnvloeden verdwenen zachtjes naar de achtergrond, alsof er tussenruimte ontstond tussen haar en het lawaai.

Blauw werd rust.
Een bedding.
Een soort “heldere nacht” waarin er eindelijk niets hoefde.

Zoals altijd begonnen we met het maken van een omhulling, en als ze het wilde mocht er in de ontstane cirkel iets ontstaan. Dit hoefde niet van haar. Totdat ik gister wederom vroeg wat deze blauwe oefening nog nodig had,
zei ze zonder aarzelen:
“Warmte. Licht.”
En zo ontstond de kaars —
voorzichtig, klein, maar aanwezig.
Niet als symboliek bedacht,
maar als behoefte die rechtstreeks uit haar kwam.

Wat er dan gebeurt, is geen kunstwerk.
Het is een ontmoeting.
Met jezelf.
Met wat veilig voelt.
Met wat langzaam groter mag worden.
Een stukje eigenheid en eigen ruimte voorzichtig weer in durven nemen.

En al blijven de stemmen komen,
dit moment was van háár —
een kleine warme cirkel
in een wereld die soms zo veel vraagt.

•
•

14/11/2025

THUISKOMEN IN JEZELF

Vandaag is de laatste dag van de week van de vaktherapie, hoe heb jij het ervaren? Stel gerust je brandende vragen 😉

Door de week heen heb ik gedeeld over het thema zelfbeeld — hoe het ontstaat, waar het zichtbaar wordt, hoe het meebeweegt met wat je voelt, denkt en doet.

Maar één werkvorm blijft telkens opnieuw weer magisch. Omdat het een zachte maar diepgaande beweging kan brengen — werken met verhalen, metaforen en gedichten.

Wat dit zo helpend maakt, is dat een verhaal niet vraagt om een directe confrontatie, maar om een ontmoeting op afstand. Niet “dit ben jij”, maar: “kijk eens naar dit beeld — wat raakt jou hierin?”

Een verhaal spreekt vaak wel net dat ene deel aan dat niet hoeft te verdedigen, niet hoeft uit te leggen,
maar wél kan herkennen.

In beeldende therapie zie ik hoe aanreiken van beeldend werkt: Waar het hoofd soms vastloopt in verklaren, kan een metafoor iets openen, waar woorden nog geen vorm voor hadden.

Beelden — of het nu een tekening, een verhaal of een klein gedicht is — werken omdat ze een tussenruimte creëren: een veilige plek waar iemand mag kijken zonder meteen zichzelf te hoeven zien.

Verhalen bieden veiligheid en afstand, én het brein verdraagt symboliek vaak beter dan directe confrontatie. Juist daardoor kan iemand zichzelf voorzichtig naderen.

Verhalen laten zien dat niets statisch is.
Dat een personage verandert, groeit, struikelt, ontdekt.
En dat jouw verhaal dat óók mag doen.
Dat waar je vandaag staat niet het eindpunt is,
maar een bladzijde.

Dat is precies wat raakt in het verhaal van het lelijke eendje. Door het moment van herkenning:
dat zachte ogenblik waarop er iets verschuift vanbinnen en iemand voelt:

“Misschien ben ik nooit tekort geweest —
Maar was ik gewoon nog niet op de juiste plek.”

Zelfbeeldherstel gaat niet over anders worden,
maar over anders kijken.
Niet over perfectie, maar over thuiskomen in wat altijd al in je leefde, maar misschien nog geen naam of licht had.

En soms is één beeld,
één regel,
één verhaal
genoeg om dat innerlijk te laten bewegen.

✨ Welk verhaal, beeld of zin heeft jou ooit een stukje dichter bij jezelf gebracht?
beeldendetherapie .ag

13/11/2025

MET EEN ANDERE BLIK OP JEZELF

In het werken met mensen, groot of klein, zie ik steeds weer: in alles wat je maakt, zit een stukje van jezelf. En bij dat stukje van jezelf ontmoet ik vaak een innerlijke ‘vriend’: meneer de criticus.

Hij laat zich gemakkelijk zien, bijvoorbeeld bij het vormtekenen, al bij de eerste lijnen op papier.

Neem de cirkel als voorbeeld:
“Hij is niet rond genoeg.”
“De lijnen sluiten niet aan.”
“Het is lelijk, bij jou lukt dat veel beter.”

Ik glimlach dan en zeg dat ik al jaren geoefend heb, dus vergelijken niet eerlijk is.
Daarna vraag ik:
“Wat was de opdracht precies?”
“Een cirkel tekenen.”
“En staat er een cirkel op papier?”
“Ja, maar…”

Die maar zegt zóveel.
Over streven, vergelijken, beschermen, willen voldoen aan (hoge) verwachtingen.

Toch is de criticus niet alleen lastig; het is ook een kwaliteit. Hij wil verfijnen, verbeteren, richting geven – allemaal waardevolle eigenschappen, zolang ze in balans blijven.

De kunst bij het werken aan je zelfbeeld zit niet in het laten verdwijnen van die stem, maar in het leren herschikken ervan: van subjectief (het moet mooi) naar objectief waarnemen (wat zie ik eigenlijk écht?). Daar is vormtekenen echt fijn voor — Iemand leren waarnemen vanuit beweging ipv vanuit het hoofd.

Wanneer iemand vastloopt, bij welke oefening dat dan ook is, stel ik voor:
“Zullen we het even van een afstandje bekijken en zien wat het nodig heeft?”
Wat eerst niet goed genoeg leek, blijkt ineens gewoon oké, of misschien zelfs mooi.

Zodra je niet meer met je neus erbovenop zit, ontstaat ruimte om het geheel te zien – en het detail los te laten.

De innerlijke criticus beïnvloedt hoe iemand zichzelf ziet. Zolang die stem te streng is, wordt alles beoordeeld vanuit tekort.
Zodra je die stem leert herkennen, begrijpen en herschikken — komt er ruimte voor nieuwsgierigheid, spel en trots.

En precies daar in zo’n oefening proef je al om anders te kijken — eerst naar het werk, en dan naar jezelf.

De lijn was nooit het probleem; de blik waarmee ernaar gekeken werd wel.
•
•
beeldendetherapie .ag

12/11/2025

RUIMTE OM TE ZIJN
Week van de Vaktherapie

Soms ontmoet je iemand die je nooit meer vergeet.
In dit geval een prachtig kind dat, zonder woorden, liet voelen wat innerlijke kracht en groei écht betekenen.

Begin 2023 mocht ik voor Stichting Kunstwens een kunstwens in vervulling laten gaan —
voor een kindje dat midden in de diepte van zijn ziekteproces zat.

Ik zie hem nog zitten, met stralende ogen vol nieuwsgierigheid. Zijn wens bleef bij het bewerken van speksteen. Ruw. Tastbaar. Uniek.

Niet zomaar iets maken, maar iets moois, iets blijvends. Iets nieuws wat hij nog nooit had gedaan, vastberaden onderzoeken of hij dit (aan)kon.

✨ Normaal gesproken is dit niet het materiaal dat ik inzet bij ernstig zieke kinderen — het vraagt veel fysieke inspanning en zorgvuldige begeleiding. ✨

Vol wilskracht, wist hij precies wat de vijl voor hem moest creëren. Langzaam veranderde de ruwe vorm in iets zachts, iets glanzends.

En ook hij leek zachter te worden — rustiger, voller van energie, meer aanwezig. Ergens tussen het schuren en polijsten door ontstond iets groters dan een kunstwerk: een moment van echt zichzelf zijn.
Alsof dat kleine stukje steen zijn verhaal werd.

Daarin zit voor mij de kern van beeldende therapie:
aansluiten bij wat nog wél leeft, gezond/vitaal is, bij waar kracht, plezier of ontspanning weer voelbaar worden. Tijdens creëeren ontstaat ruimte om jezelf te ervaren, zoals je bent — krachtig, kwetsbaar, echt.

Aan het einde voegden we samen een kraal toe aan zijn kanjerketting — een symbool van kracht en doorzettingsvermogen. Ik weet nog hoe trots hij keek toen hij het resultaat aan zijn ouders liet zien, en hoe ik stilletjes in de achtergrond een traantje wegpinkte.

Twee weken geleden — toevallig vlak nadat ik zomaar weer even aan hem dacht — zag ik hem op tv. Hij straalde met de breedste glimlach die ik ooit had gezien, terwijl hij de bel luidde die symbool staat voor een succesvolle behandeling. Genezen. 🥹

Kippenvel.

Hij geloofde in zijn vleugels en dat ze konden groeien — toen al, ook als niemand ze zag en de hoop op genezing ver weg leek.

•
•
beeldendetherapie .ag

11/11/2025

DE ONTMOETING MET JEZELF
Week van de vaktherapie

Zelfbeeld is het innerlijke beeld dat je van jezelf hebt gevormd — Hoe je jezelf ziet, voelt, ervaart en waardeert.

Dat beeld ontstaat niet zomaar en beweegt je hele leven met je mee. Als kind leer je jezelf kennen via de reacties van je omgeving: in woorden, blikken, stiltes en gebaren.

Hoe er op je werd gereageerd als je iets voelde of deed, bepaalt onbewust veel van wat je over jezelf bent gaan geloven.

Werd er geluisterd naar wat je voelde of werd er overheen gewalst?

Mocht je boos of verdrietig zijn, of werd dat als te veel of lastig gevonden?

Mocht je de wereld om je heen ontdekken, vies worden, risico nemen — of werd je vooral gewezen op wat mis kon gaan?

In zulke momenten leer en creëer je de innerlijke waarheden. Want wat je vaak genoeg hebt gehoord of gevoeld, kan onbewust uitgroeien tot hardnekkige overtuigingen die je over jezelf bent gaan geloven:

• Ik moet alles goed doen om waardering te krijgen.
• Als ik controle houd, blijf ik veilig.
• Anderen hebben het zwaarder, dus ik mag niet klagen.
• Mensen verlaten me als ik echt mezelf ben.

Ze klinken als waarheden, maar het zijn eigenlijk oude stemmen, ooit bedoeld om je te beschermen.

Want wie streng is voor zichzelf, probeert vaak pijn of afwijzing te voorkomen — om veilig te blijven.
Dit mechanisme zorgt ervoor dat er iets gebeurt vanbinnen:

• Het hoofd neemt het over (piekeren, vergelijken, zelfanalyse).
• Het voelen raakt naar de achtergrond (er ontstaat leegte, onzekerheid, spanning),
• Het authentieke handelen verstikt, “Het lukt me toch niet” — doen, spelen, creëren voelt onveilig of zinloos.

In beeldende therapie nodig ik uit om weer te ervaren — niet te oordelen, maar te onderzoeken.

Daar waar de innerlijke criticus spreekt in scherpe lijnen, kan het zelfbeeld enkel ruimte en herstel vinden in de nuances en zachtheid van kleur, vorm en beweging.

Daar, in het maken, mag iets verschuiven:
van controle naar vertrouwen,
van oordeel naar mildheid.

En daar begint zelfbeeld te helen — bij het Ont-Moeten. Niet door harder te denken,
maar door zachter te kijken en weer ruimte te voelen en te ervaren dat wat je doet, goed is, precies zoals het is. 🌸
beeldendetherapie .ag

10/11/2025

EEN BEELD VAN JEZELF
Week van de vaktherapie

Zelfbeeld. Een woord dat we vaak gebruiken —
maar wat betekent het eigenlijk?

Voor mij is zelfbeeld geen vaststaand iets.
Het is iets dat beweegt, ademt, groeit en soms ook krimpt. Het leeft in de manier waarop je kijkt naar jezelf, maar ook in hoe je iets maakt, aanraakt of loslaat.

In beeldende therapie komt dat letterlijk tot leven.
Je ziet jezelf terug in kleur, vorm en handeling.
In het tempo waarin je werkt,
in de keuzes die je maakt,
in de manier waarop je reageert als iets anders loopt dan gedacht.

Het materiaal spiegelt zonder oordeel.
Het laat zien waar zachtheid mag komen,
waar stevigheid nodig is,
en waar ruimte ontstaat voor iets nieuws.

Want werken aan zelfbeeld is niet alleen “leren anders denken” over jezelf, het is ook: ervaren, voelen, doen.

En misschien ook: leren dragen wat er is.

Zelfbeeld gaat niet altijd alleen over “wie je bent”, maar ook over het gevoel: ik kan het aan - ik kan mezelf dragen, met alles wat ik ben.

En telkens weer raakt het me hoe mensen —
in dat proces van maken — zichzelf een stukje terugvinden.

Werken aan je zelfbeeld staat naar mijn idee niet altijd op de voorgrond binnen beeldende therapie,
maar het beweegt denk ik bijna altijd mee in de onderstroom.

🌸
Deze week deel ik momenten, beelden en woorden over hoe zelfbeeld zichtbaar wordt in beeldende therapie.

Soms klein en subtiel.
Soms groots en ontroerend.
Maar altijd menselijk.

Zelfbeeld is de manier waarop je je zelf ontmoet, het is een levend schilderij wat in beweging blijft.

•
•
beeldendetherapie .ag

08/11/2025

DE KUNST VAN JEZELF ZIJN

Soms lijkt het vanzelfsprekend,
Toch is het misschien wel de moeilijkste én mooiste kunst die er is: jezelf zijn.

Komende week is het de Week van de Vaktherapie – met het thema zelfbeeld.

Ik neem je deze dagen mee in mijn werk als beeldend therapeut: door het thema uit te pluizen, kleine ervaringsverhalen te delen en een vleugje van mezelf mee te geven ✨

In beeldende therapie mag je jezelf ontmoeten in kleur, vorm en materiaal.
Niet om iets te maken dat mooi is,
maar om te ontdekken wat er in jou leeft.

Soms gaat het over durven,
soms over loslaten.
Over zachter kijken,
of juist steviger staan.

Steeds opnieuw beleef ik dat de echte kunst niet schuilt in een prachtig eindresultaat, maar in het oprecht kunnen – en durven – zijn wie je bent.

🌸
Geïnteresseerd naar kleine inkijkjes, beelden en ervaringsverhalen? Volg me dan komende dagen in mijn reis door de gedachten over zelfbeeld binnen beeldende therapie.

Waar ben jij nou echt nog nieuwsgierig naar met betrekking tot dit thema? Laat het me weten via dm of berichtje in de comments! En ik zal mn best doen deze zo goed mogelijk te beantwoorden komende week!
•
•
beeldendetherapie .ag

•
•
nogsteeds over the moon blij met het mogen volgen van jouw toffe vilt cursus! Waar dit filmpje van afkomstig is ☺️

Adres

Rotterdam

Openingstijden

Maandag	09:00 - 18:00
Dinsdag	09:00 - 18:00
Woensdag	09:00 - 18:00
Donderdag	09:00 - 18:00
Vrijdag	09:00 - 18:00

Website

http://www.beeldendheart.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Beeldend HéArt nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.