Beeldend HéArt

14/11/2025

THUISKOMEN IN JEZELF

Vandaag is de laatste dag van de week van de vaktherapie, hoe heb jij het ervaren? Stel gerust je brandende vragen 😉

Door de week heen heb ik gedeeld over het thema zelfbeeld — hoe het ontstaat, waar het zichtbaar wordt, hoe het meebeweegt met wat je voelt, denkt en doet.

Maar één werkvorm blijft telkens opnieuw weer magisch. Omdat het een zachte maar diepgaande beweging kan brengen — werken met verhalen, metaforen en gedichten.

Wat dit zo helpend maakt, is dat een verhaal niet vraagt om een directe confrontatie, maar om een ontmoeting op afstand. Niet “dit ben jij”, maar: “kijk eens naar dit beeld — wat raakt jou hierin?”

Een verhaal spreekt vaak wel net dat ene deel aan dat niet hoeft te verdedigen, niet hoeft uit te leggen,
maar wél kan herkennen.

In beeldende therapie zie ik hoe aanreiken van beeldend werkt: Waar het hoofd soms vastloopt in verklaren, kan een metafoor iets openen, waar woorden nog geen vorm voor hadden.

Beelden — of het nu een tekening, een verhaal of een klein gedicht is — werken omdat ze een tussenruimte creëren: een veilige plek waar iemand mag kijken zonder meteen zichzelf te hoeven zien.

Verhalen bieden veiligheid en afstand, én het brein verdraagt symboliek vaak beter dan directe confrontatie. Juist daardoor kan iemand zichzelf voorzichtig naderen.

Verhalen laten zien dat niets statisch is.
Dat een personage verandert, groeit, struikelt, ontdekt.
En dat jouw verhaal dat óók mag doen.
Dat waar je vandaag staat niet het eindpunt is,
maar een bladzijde.

Dat is precies wat raakt in het verhaal van het lelijke eendje. Door het moment van herkenning:
dat zachte ogenblik waarop er iets verschuift vanbinnen en iemand voelt:

“Misschien ben ik nooit tekort geweest —
Maar was ik gewoon nog niet op de juiste plek.”

Zelfbeeldherstel gaat niet over anders worden,
maar over anders kijken.
Niet over perfectie, maar over thuiskomen in wat altijd al in je leefde, maar misschien nog geen naam of licht had.

En soms is één beeld,
één regel,
één verhaal
genoeg om dat innerlijk te laten bewegen.

✨ Welk verhaal, beeld of zin heeft jou ooit een stukje dichter bij jezelf gebracht?
beeldendetherapie .ag

13/11/2025

MET EEN ANDERE BLIK OP JEZELF

In het werken met mensen, groot of klein, zie ik steeds weer: in alles wat je maakt, zit een stukje van jezelf. En bij dat stukje van jezelf ontmoet ik vaak een innerlijke ‘vriend’: meneer de criticus.

Hij laat zich gemakkelijk zien, bijvoorbeeld bij het vormtekenen, al bij de eerste lijnen op papier.

Neem de cirkel als voorbeeld:
“Hij is niet rond genoeg.”
“De lijnen sluiten niet aan.”
“Het is lelijk, bij jou lukt dat veel beter.”

Ik glimlach dan en zeg dat ik al jaren geoefend heb, dus vergelijken niet eerlijk is.
Daarna vraag ik:
“Wat was de opdracht precies?”
“Een cirkel tekenen.”
“En staat er een cirkel op papier?”
“Ja, maar…”

Die maar zegt zóveel.
Over streven, vergelijken, beschermen, willen voldoen aan (hoge) verwachtingen.

Toch is de criticus niet alleen lastig; het is ook een kwaliteit. Hij wil verfijnen, verbeteren, richting geven – allemaal waardevolle eigenschappen, zolang ze in balans blijven.

De kunst bij het werken aan je zelfbeeld zit niet in het laten verdwijnen van die stem, maar in het leren herschikken ervan: van subjectief (het moet mooi) naar objectief waarnemen (wat zie ik eigenlijk écht?). Daar is vormtekenen echt fijn voor — Iemand leren waarnemen vanuit beweging ipv vanuit het hoofd.

Wanneer iemand vastloopt, bij welke oefening dat dan ook is, stel ik voor:
“Zullen we het even van een afstandje bekijken en zien wat het nodig heeft?”
Wat eerst niet goed genoeg leek, blijkt ineens gewoon oké, of misschien zelfs mooi.

Zodra je niet meer met je neus erbovenop zit, ontstaat ruimte om het geheel te zien – en het detail los te laten.

De innerlijke criticus beïnvloedt hoe iemand zichzelf ziet. Zolang die stem te streng is, wordt alles beoordeeld vanuit tekort.
Zodra je die stem leert herkennen, begrijpen en herschikken — komt er ruimte voor nieuwsgierigheid, spel en trots.

En precies daar in zo’n oefening proef je al om anders te kijken — eerst naar het werk, en dan naar jezelf.

De lijn was nooit het probleem; de blik waarmee ernaar gekeken werd wel.
•
•
beeldendetherapie .ag

12/11/2025

RUIMTE OM TE ZIJN
Week van de Vaktherapie

Soms ontmoet je iemand die je nooit meer vergeet.
In dit geval een prachtig kind dat, zonder woorden, liet voelen wat innerlijke kracht en groei écht betekenen.

Begin 2023 mocht ik voor Stichting Kunstwens een kunstwens in vervulling laten gaan —
voor een kindje dat midden in de diepte van zijn ziekteproces zat.

Ik zie hem nog zitten, met stralende ogen vol nieuwsgierigheid. Zijn wens bleef bij het bewerken van speksteen. Ruw. Tastbaar. Uniek.

Niet zomaar iets maken, maar iets moois, iets blijvends. Iets nieuws wat hij nog nooit had gedaan, vastberaden onderzoeken of hij dit (aan)kon.

✨ Normaal gesproken is dit niet het materiaal dat ik inzet bij ernstig zieke kinderen — het vraagt veel fysieke inspanning en zorgvuldige begeleiding. ✨

Vol wilskracht, wist hij precies wat de vijl voor hem moest creëren. Langzaam veranderde de ruwe vorm in iets zachts, iets glanzends.

En ook hij leek zachter te worden — rustiger, voller van energie, meer aanwezig. Ergens tussen het schuren en polijsten door ontstond iets groters dan een kunstwerk: een moment van echt zichzelf zijn.
Alsof dat kleine stukje steen zijn verhaal werd.

Daarin zit voor mij de kern van beeldende therapie:
aansluiten bij wat nog wél leeft, gezond/vitaal is, bij waar kracht, plezier of ontspanning weer voelbaar worden. Tijdens creëeren ontstaat ruimte om jezelf te ervaren, zoals je bent — krachtig, kwetsbaar, echt.

Aan het einde voegden we samen een kraal toe aan zijn kanjerketting — een symbool van kracht en doorzettingsvermogen. Ik weet nog hoe trots hij keek toen hij het resultaat aan zijn ouders liet zien, en hoe ik stilletjes in de achtergrond een traantje wegpinkte.

Twee weken geleden — toevallig vlak nadat ik zomaar weer even aan hem dacht — zag ik hem op tv. Hij straalde met de breedste glimlach die ik ooit had gezien, terwijl hij de bel luidde die symbool staat voor een succesvolle behandeling. Genezen. 🥹

Kippenvel.

Hij geloofde in zijn vleugels en dat ze konden groeien — toen al, ook als niemand ze zag en de hoop op genezing ver weg leek.

•
•
beeldendetherapie .ag

11/11/2025

DE ONTMOETING MET JEZELF
Week van de vaktherapie

Zelfbeeld is het innerlijke beeld dat je van jezelf hebt gevormd — Hoe je jezelf ziet, voelt, ervaart en waardeert.

Dat beeld ontstaat niet zomaar en beweegt je hele leven met je mee. Als kind leer je jezelf kennen via de reacties van je omgeving: in woorden, blikken, stiltes en gebaren.

Hoe er op je werd gereageerd als je iets voelde of deed, bepaalt onbewust veel van wat je over jezelf bent gaan geloven.

Werd er geluisterd naar wat je voelde of werd er overheen gewalst?

Mocht je boos of verdrietig zijn, of werd dat als te veel of lastig gevonden?

Mocht je de wereld om je heen ontdekken, vies worden, risico nemen — of werd je vooral gewezen op wat mis kon gaan?

In zulke momenten leer en creëer je de innerlijke waarheden. Want wat je vaak genoeg hebt gehoord of gevoeld, kan onbewust uitgroeien tot hardnekkige overtuigingen die je over jezelf bent gaan geloven:

• Ik moet alles goed doen om waardering te krijgen.
• Als ik controle houd, blijf ik veilig.
• Anderen hebben het zwaarder, dus ik mag niet klagen.
• Mensen verlaten me als ik echt mezelf ben.

Ze klinken als waarheden, maar het zijn eigenlijk oude stemmen, ooit bedoeld om je te beschermen.

Want wie streng is voor zichzelf, probeert vaak pijn of afwijzing te voorkomen — om veilig te blijven.
Dit mechanisme zorgt ervoor dat er iets gebeurt vanbinnen:

• Het hoofd neemt het over (piekeren, vergelijken, zelfanalyse).
• Het voelen raakt naar de achtergrond (er ontstaat leegte, onzekerheid, spanning),
• Het authentieke handelen verstikt, “Het lukt me toch niet” — doen, spelen, creëren voelt onveilig of zinloos.

In beeldende therapie nodig ik uit om weer te ervaren — niet te oordelen, maar te onderzoeken.

Daar waar de innerlijke criticus spreekt in scherpe lijnen, kan het zelfbeeld enkel ruimte en herstel vinden in de nuances en zachtheid van kleur, vorm en beweging.

Daar, in het maken, mag iets verschuiven:
van controle naar vertrouwen,
van oordeel naar mildheid.

En daar begint zelfbeeld te helen — bij het Ont-Moeten. Niet door harder te denken,
maar door zachter te kijken en weer ruimte te voelen en te ervaren dat wat je doet, goed is, precies zoals het is. 🌸
beeldendetherapie .ag

10/11/2025

EEN BEELD VAN JEZELF
Week van de vaktherapie

Zelfbeeld. Een woord dat we vaak gebruiken —
maar wat betekent het eigenlijk?

Voor mij is zelfbeeld geen vaststaand iets.
Het is iets dat beweegt, ademt, groeit en soms ook krimpt. Het leeft in de manier waarop je kijkt naar jezelf, maar ook in hoe je iets maakt, aanraakt of loslaat.

In beeldende therapie komt dat letterlijk tot leven.
Je ziet jezelf terug in kleur, vorm en handeling.
In het tempo waarin je werkt,
in de keuzes die je maakt,
in de manier waarop je reageert als iets anders loopt dan gedacht.

Het materiaal spiegelt zonder oordeel.
Het laat zien waar zachtheid mag komen,
waar stevigheid nodig is,
en waar ruimte ontstaat voor iets nieuws.

Want werken aan zelfbeeld is niet alleen “leren anders denken” over jezelf, het is ook: ervaren, voelen, doen.

En misschien ook: leren dragen wat er is.

Zelfbeeld gaat niet altijd alleen over “wie je bent”, maar ook over het gevoel: ik kan het aan - ik kan mezelf dragen, met alles wat ik ben.

En telkens weer raakt het me hoe mensen —
in dat proces van maken — zichzelf een stukje terugvinden.

Werken aan je zelfbeeld staat naar mijn idee niet altijd op de voorgrond binnen beeldende therapie,
maar het beweegt denk ik bijna altijd mee in de onderstroom.

🌸
Deze week deel ik momenten, beelden en woorden over hoe zelfbeeld zichtbaar wordt in beeldende therapie.

Soms klein en subtiel.
Soms groots en ontroerend.
Maar altijd menselijk.

Zelfbeeld is de manier waarop je je zelf ontmoet, het is een levend schilderij wat in beweging blijft.

•
•
beeldendetherapie .ag

08/11/2025

DE KUNST VAN JEZELF ZIJN

Soms lijkt het vanzelfsprekend,
Toch is het misschien wel de moeilijkste én mooiste kunst die er is: jezelf zijn.

Komende week is het de Week van de Vaktherapie – met het thema zelfbeeld.

Ik neem je deze dagen mee in mijn werk als beeldend therapeut: door het thema uit te pluizen, kleine ervaringsverhalen te delen en een vleugje van mezelf mee te geven ✨

In beeldende therapie mag je jezelf ontmoeten in kleur, vorm en materiaal.
Niet om iets te maken dat mooi is,
maar om te ontdekken wat er in jou leeft.

Soms gaat het over durven,
soms over loslaten.
Over zachter kijken,
of juist steviger staan.

Steeds opnieuw beleef ik dat de echte kunst niet schuilt in een prachtig eindresultaat, maar in het oprecht kunnen – en durven – zijn wie je bent.

🌸
Geïnteresseerd naar kleine inkijkjes, beelden en ervaringsverhalen? Volg me dan komende dagen in mijn reis door de gedachten over zelfbeeld binnen beeldende therapie.

Waar ben jij nou echt nog nieuwsgierig naar met betrekking tot dit thema? Laat het me weten via dm of berichtje in de comments! En ik zal mn best doen deze zo goed mogelijk te beantwoorden komende week!
•
•
beeldendetherapie .ag

•
•
nogsteeds over the moon blij met het mogen volgen van jouw toffe vilt cursus! Waar dit filmpje van afkomstig is ☺️

30/10/2025

De laatste les van ‘de herfst als inspiratiebron’ was geslaagd! Natvilten van een blad vroeg wel om wat spierballen en uithoudingsvermogen, maar de dat heeft gezellige warme sfeer onderling gelukkig niet beïnvloedt ✨

Een deelnemers is thuis nog verder gegaan met het prikvilten van vorige week, en droeg met trots haar eigen gemaakte ketting! En kreeg vele complimenten!

Het Vilten is helemaal in de smaak gevallen bij enkele deelnemers en gaan opzoek naar de materialen voor thuis! Een mooier compliment kun je niet krijgen 😉

24/10/2025

Zo leuk om je eigen werk langs te zien komen 🥰✨

Wat is er te zien? Schilderijen van Zaza Volkers.
Wanneer? tot en met december.
Waar? Maatschap Huisartsen Rozenburcht ( maps.app.goo.gl/zpxVWdxfMCjgGTqn9 )

www.kunstkringcapelle.nl

23/10/2025

Tijdens de derde bijeenkomst van de reeks ‘Herfst als inspiratiebron’ maakte de deelnemers kennis met het droogvilten, ookwel naald of prikvilten genoemd.

Er waren momenten van uiterst geconcentreerde stilte die af gewisseld werden met onderlinge gezellige gesprekken.

Voor de één een mogelijke start van een nieuwe geliefde hobby, voor de ander leuk om eens gedaan te hebben. Volgende week verdiepen de deelnemers zich verder in het werken met wol, via het natvilten! 🍁

16/10/2025

Vanmiddag deed bijeenkomst 2 van de reeks ‘herfst als inspiratiebron’ haar intrede.
De deelnemers waren uiterst geconcentreerd bezig met de Transparant techniek. Spelen met licht en kleur, met als special touch werd er her en der ook met echte bladeren deze techniek uit getest of gecombineerd!

De herfst geeft ons zoveel moois aan kleur en vormen, dus daar maken we graag gebruik van! 🍂🍁 hoe tof is het om daadwerkelijk met natuur producten te werken?! 😄

Een aantal deelnemers hebben hun werk meteen een plekje voor het raam gegeven, wat zeer in de smaak bleek te vallen bij de klein kinderen 😍

Bekijk de foto’s voor alle eindresultaten.

16/10/2025

Het was weer een feest vandaag!

10/10/2025

Gister weer een nieuwe reeks morgen starten voor Creatief Ouder Worden Kunstkring Capelle 😄 Blijft toch elke keer weer een feestje om een reeks te mogen verzorgen. Deze ronde staat de herfst centraal als inspiratie voor de kunstzinnige werken. 🍁🍂🍄🎃