08/12/2025
🧩 “Als je me jaren geleden had verteld dat ik pijnvrij kon worden…”
…dan had ik je waarschijnlijk uitgelachen.
Ik liep dagelijks rond met pijn van mij hernia, artrose, spanning… mijn lijf zat op slot.
En elke keer kreeg ik hetzelfde te horen:
“Leer er maar mee leven.”
Tot ik niet anders meer kon dan eerlijk zijn naar mezelf.
Ik sliep slecht vanwege de pijn en al het piekeren.
Ik ademde oppervlakkig, door alle spanningen.
Ik at de verkeerde dingen.
Ik bewoog te weinig, omdat het pijn deed.
En ik had emoties weggestopt die harder drukten dan welke hernia dan ook.
En ja… ik vond dat hele “gevoel” gedoe veel te zweverig.
Ik dacht: dat is niks voor mij.
Tot ik ontdekte dat het juist het tegenovergestelde is.
Mijn lichaam was niet vaag.
Het was slim.
Het gaf al die tijd signalen af, alleen wist ik dat niet, totdat ik erop gewezen werd.
Toen ben ik stap voor stap aan de slag gegaan:
✔ dieper en rustiger ademen
✔ beter slapen
✔ voeding die mijn zenuwstelsel helpt
✔ meer beweging (niet moeilijk, wel consequent)
✔ en vooral…aan de slag met mijn onderdrukte emoties
En toen gebeurde het.
De pijn werd minder.
En minder.
Tot ik op een dag dacht: “Wacht… ik voel het bijna niet meer.”
En nu?
Ik ben pijnvrij.
Niet omdat ik geluk had.
Maar omdat ik eindelijk snapte hoe mijn lichaam werkt en hoe ik ernaar moest luisteren.
En dat gun ik iedereen die al te lang rondloopt met (pijn)klachten terwijl alles in je lijf schreeuwt dat er meer speelt dan een “spier die vastzit”.
👉 Durf jij net zo eerlijk naar jezelf te kijken als ik moest doen?
Stuur me “IK DURF” en ik denk met je mee welk eerste stapje bij jou past.
Durf jij ’m te sturen?
Liefs en wakkere groet,
Angelique