08/09/2025
𝗗𝗲 𝘄𝗲𝗴 𝘃𝗼𝗼𝗿𝘂𝗶𝘁 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗮𝗽𝗷𝗲 𝘁𝗲𝗿𝘂𝗴 𝗱𝗼𝗲𝗻 - 𝐷𝑖𝑡 𝑖𝑠 𝑤𝑎𝑡 𝑖𝑘 𝑡𝑒 𝑑𝑜𝑒𝑛 ℎ𝑒𝑏
Naast deze passie slokte de afgelopen jaren het onderwijswerk me vaak grotendeels op en vond ik het met regelmaat lastig een balans te vinden tussen dat reguliere werk en Bravehart. Überhaupt een balans tussen regulier werk en privé... ook daar stoeide ik wel eens mee. Achteraf voelde Bravehart als een hobby die niet van de grond kwam en waar ik tot op heden niet geheel precies van weet, wat wil ik en doe ik er mee, ondanks het potentieel dat er is en het innerlijk vuur dat diep ergens lonkt.
Ik was die struisvogel die niet durfde een keuze te maken. De "braveheart" die bang was. En opeens werd er een keuze voor mij gemaakt... simpel als dat. Het vertrouwde doek viel...
Nadat net enkele weken voor deze zomervakantie zeer abrupt de ambulante dienst (het reguliere werk) werd opgeheven - waar ik met volle passie alle jaren hard voor was gegaan - viel ik in een vrije val van niet-weten.
Iets gebeurt nooit voor niets weet mijn diepere weten. O.a. de truffel had het me al voorspeld en mijn onderstroom fluisterde. Toch was dit voor mij andere koek en dwong het me door het slijk te gaan, voorbij alle oude wonden. Angst gierde door mijn systeem en ik kon enkel voelen... WTF! dít is F*CKING eng! akelig!
Alle grond, mijn gehele fundering en (schijn)veiligheid werden in 1 klap van tafel geveegd. Tranen die stroomden en ik voelde me diep geraakt, genaaid! zelfs - alsof een mes van voor en achter in mij werd gestoken. Mijn hart kon enkel dan bloeden... en steeds bleef ook iets wakker... Maar ik leef (nog).
Tijd om te bezinnen en los te komen van wie ik in 19 jaar onderwijs heb gecreëerd en hoe ik vanaf baby af aan ben gevoed met het oord dat me eerder lief was.
Nu de zomervakantie voorbij is, de afrondingspapieren na een intense (s)t(r)ijd getekend, wordt de stem sterker... ik leef (nog).
Tijd voor bezinnen... Wie ben ik zonder onderwijs. Zonder in de actiestand te (moeten) schieten, in de bres voor iemand anders. Wie ben ik zonder vast inkomen, een stabiele factor en daarin geen financiële zorgen te voelen... Wie ben ik...
Dit is mijn tijd om mezelf te ontmoeten op een nieuwe laag. Voorbij alle generatielasten en vervloekingen van alle tijde. In alle rust, in stilte, in vertragen, in vooral niet teveel moeten van(uit) de buitenwereld.
Ik geloof dat mijn innerlijke gids wakkerder is dan ooit en mijn lijf de antwoorden in huis heeft en me gaat leiden.
Tijd om alle eerder opgedane wijsheid te voelen, te gaan her-inneren, op te pakken. Niet meer verbreden Maren, maar enkel de diepte in.
Wie ben ik altijd al geweest..
Ik stap blanco verder in het niet-weten en laat me dragen door het onzichtbare.
Nu is het eerst tijd voor mezelf. Om heel bewust door het vuur te stappen, enkel voor mezelf, ongeacht hoe ik eruit kom.
Bravehart laat even vanuit trots haar hoofd zakken en keert naar binnen.. Buigt haar nek voor de wijsheid van het niet-weten.
En gek genoeg, - wat ik eigenlijk wel had verwacht vanuit mijn denken - ik schaam me er niet voor dit alles te moeten erkennen - van struisvogel tot pauw - mijn leeuwenhart blijft voor altijd brullen en openlijk delen... want dit is simpelweg hoe het écht voelt en wat ik te doen heb.
* Tijd en ruimte nodig * het in
* Wie ben ik altijd geweest *
