24/10/2025
Zomaar een sessie over ROUW
Zodra ze me zag, stroomden de tranen en kon ik het intense verdriet voelen.
Nog maar 2 dagen geleden afscheid moeten nemen van haar beste maatje. Haar kat Teuntje. Intens verdriet zo voelbaar. En ook shock en bevriezing.
Ik ‘hoorde’ meteen dat Teuntje zo moe was geweest. Zo intens moe in die laatste fase. Hij was klaar om te gaan. Hij kon niet meer. Hij hield nog een paar dagen langer vol, tot zijn baasje ook klaar was om hem te laten gaan. Zodat hij kon beginnen aan zijn reis van de aarde naar de sferen.
En nu was hij op een plek, waar hij allereerst kon herstellen. Herstellen van zijn fysieke lijden in de laatste periode van zijn leven. Dat was even nodig voordat hij weer verder kon reizen.
Zijn baasje zat even vast, zo begrijpelijk, in de shock van het verlies. Telkens weer het beeld toen ze hem in haar armen had en hij zijn fysieke lichaam los begon te laten.
Boosheid, irritatie, intens verdriet, chaos. Het was er allemaal en tegelijkertijd.
We gingen een altaartje voor Teuntje maken. Om hem te helpen bij het overgaan. En om de verbinding tussen beiden weer voelbaar te laten worden. Want die was het baasje even kwijt.
Samen liepen we de tuin in en ze plukte bloemen op gevoel.
Ik zocht naar wat mos voor de zachte bedding die beiden zowel Teuntje als haar baasje nodig hadden.
Op een altaartje voor Teuntje legde zij de bloemen en planten neer. Elk met een boodschap.
De zachtheid van het mos. De zachtheid van het gras waar hij zo graag in lag en aan knabbelde. Zodat hij, waar hij nu is, de zachtheid en de veiligheid kan voelen om in alle rust te herstellen van zijn ziek zijn in de laatste fase die hij op aarde had.
Ezelsoren die staan voor zachtheid maar ook voor zijn eigenwijze koppigheid.
Paarse bloemen voor het transformatieproces waar hij nu in zit.
Lange roze steelbloemen voor de speelse ondeugd in hem.
Roze bloemen voor de onvoorwaardelijke liefde tussen hun beiden.
Met lavendel gaven we hem rust in deze fase.
Gele bloemen nog in de knop, die staan voor de vreugdevolle tijd die op hem wacht in de sferen.
Toen ze het altaartje had gemaakt, was de rust zo voelbaar bij beiden. Ja natuurlijk er was nog steeds verdriet maar meer rust in het verdriet. Een proces van rouwen en smelten. Maar de shock en bevriezing mochten los laten waardoor de energie weer mocht stromen. Waardoor zij weer de verbinding met Teuntje mocht voelen. En naast het verdriet ook de dankbaarheid.
Toen het altaartje was gemaakt, bleef er stilte over en in die stilte kreeg ik nog wat informatie door van mijn gids over Teuntje.
Ik deelde de volgende woorden met het baasje:
‘ Ik voel dankbaarheid. Intense dankbaarheid voor het leven dat hij heeft mogen hebben samen met jou.
De eerste jaren waren niet gemakkelijk voor hem. Hij woonde op een plek waar hij vaak niet de liefde kon voelen, waar hij het beste bij gedijde. Dat geluk mocht hem een aantal jaren later toevallen, toen hij bij jou terecht kwam.
En daar eindelijk kon zijn wie hij was.
Met zijn ondeugd, zijn liefde, zijn speelsheid. Zijn vastberadenheid, zijn sterke wil.
Hij raakte bij jou veel levensvreugde aan, waardoor jij dat zelf ook meer mocht gaan ervaren. En hij raakte je ook in je hart ♥️.
Door hem ben je steeds meer gaan ervaren hoe echte, onvoorwaardelijke liefde voelt. En dat heeft bij jou iets geopend.
Ook rondom het thema vertrouwen heeft hij daardoor een nieuwe deur bij je geopend.
Niets dan liefde is wat overblijft. Liefde en dankbaarheid.
Je mag erop vertrouwen dat er een heilige timing is. Ook in het moment van afscheid van het aardse leven van Teuntje. Het was, kosmisch bekeken, ook ècht zijn tijd om te gaan.
Er is dankbaarheid bij hem over een gelukkig en waardevol leven dat hij met jou heeft gehad.En dat mag je als een groot en liefdevol compliment beschouwen.’
Voordat ze naar me toe kwam zat ze in boosheid en irritatie. En zo bevroren in haar verdriet. Ze kon niet echt verder zakken in haar rouwproces. De verbinding met hem voelde ze niet meer. Nu wèl en dat was een groot cadeau. Het altaartje, dat nog wacht op een foto en de as, nam ze mee naar huis om een gedenkplek te creëren. Alle emoties zo voelbaar. En alles tegelijk. Verdrietig, een lach, dankbaar.
Meer weten?
Ik ben ook Rouwvrouw en kan je ondersteunen in je rouwproces. Rouwen over afscheid nemen van je leven op aarde of rouwen over verlies van een mens of dier die van betekenis voor je is/is geweest.
Liefs Ireen
