29/10/2025
Er zijn van die besefmomenten waarop je ineens even achterover leunt (of voorover 😍📸) om je heen kijkt en denkt:
‘Wacht. Dit is dus echt, we zíjn ergens’.
Ik zit hier in Spanje, met zoals altijd, een fantastische groep mensen.
En en is altijd iemand die mij helpt (hé Lydia 💕) maar nu, voor het eerst, dit heuse team.
Ik begeleid deze retraite namelijk samen met drie vrouwen die ooit zelf als deelnemer meegingen.
Die bij Lichtjes aan de Haven kwamen om iets in zichzelf te ontmoeten. Iets ouds los te laten. Iets nieuws toe te laten.
En nu staan ze hier, met mij. Met ons. Haren los. Middenin hun eigen centrum.
✨ 👩🍳 Eentje besloot haar hart te volgen en kookt nu voor ons het meest liefdevolle en heerlijke eten. Niet ‘gewoon lekker’ maar eten dat je voelt tot in je tenen. Je proeft lef, keuze en zachtheid op je bord.
✨ En twee anderen ondersteunen en begeleiden mee.
Ze zien mee, voelen mee.
Niet om te ‘helpen’, maar omdat ze in staat zijn om te geven wat ze zelf hebben ontvangen. En we daarbij ook nog eens in ons jurk pi**en van het lachen.
Dit is wat groei doet.
Dit is waarom ik dit werk doe.
Niet om mensen anders te maken.
Maar om iets wakker te maken dat er altijd al was. 🌺
Het is geen toeval.
Het is rond. We staan in een circel.
Een thuiskomen, samen met de deelnemers. Hoera 🎊 nog een paar dagen te gaan ❤️
Ik ben dankbaar.
Trots.
En eerlijk gezegd ook ontroerd.
We zijn hier niet alleen een retraite aan het begeleiden. We zijn het bewijs aan het leven dat kiezen voor jezelf nooit zomaar is. Niet makkelijk, niet vrijblijvend. Maar alles waard. ⭐️
Dat iets wat ooit spannend was… de plek wordt waar jij je eigen puzzelstukje legt.
En dat is misschien wel het allermooiste dat er bestaat.
Ahoi, ❤️
Kitty.
Met .gademan
