01/11/2025
Een dochter zocht contact met haar overleden ouders. Eerst maakte ik verbinding met haar liefdevolle moeder, daarna met haar vader. Uiteindelijk mocht ze de erkenning ontvangen waar ze zo naar verlangde.
Lieve dochter van mij,
Je moet weten dat je altijd belangrijk voor me bent geweest. Alleen… ik had je vaker die knuffel en warme omarming moeten geven, iets wat ik niet altijd kon laten zien. Ik leefde vaak in mijn eigen wereld, zoals ik die zag. Achteraf besef ik dat ik veel dingen anders had moeten doen.
Weet dat ik trots op je ben diep van binnen. Ik bewonder de kracht waarmee jij je overal doorheen hebt geworsteld. Wat jij met je leven doet, vervult me met verwondering. Ik hoop dat je mijn woorden kunt aannemen.
Ik heb het vaak benauwd gehad in mijn eigen “ik”, dat voelde niet prettig. Wanneer je een koude wind voelt, weet dan dat ik dat ben een teken dat ik dichtbij je ben. Er was veel verdriet in mij, verdriet dat ik liever wegstopte. Soms deed ik alsof het er niet was. Ik weet dat ik wisselend kon reageren, en dat spijt me oprecht.
Je wilde het altijd zo goed doen voor mij, en daarvoor ben ik je dankbaar. Soms had ik beter naar jou moeten luisteren, maar ik was koppig dacht dat ik alles zelf kon oplossen. Dat bleek niet altijd zo te zijn.
Ik had vaak hoofdpijn en vertelde niet alles. Mijn nieren werkten niet goed meer en ik voelde me geregeld duizelig. Corrigeerde iemand mij, dan kon ik daar moeilijk tegen. En ja, als ik boos was, was ik écht boos. Toch ben ik dankbaar dat jij de dingen op een andere manier voelt dan ik.
Voel je mijn aanwezigheid wanneer het in je nek kriebelt dat ben ik, met liefde.
Voel je niet schuldig om de momenten dat je boos was of iets hebt geroepen. Ik neem het je niet kwalijk. Jij werd de volwassene terwijl ik het kind werd, en dat was niet juist. Vergeef me daarvoor, want jij hebt niets verkeerd gedaan.
Was ik maar op aarde zoals jij nu bent…
Ik dacht altijd dat het aan de ander lag, nooit aan mezelf. Dat weet ik nu beter. We zaten op een heel andere frequentie. Mijn jeugd was zwaar, en dat heeft mij gevormd tot iemand die zichzelf niet meer helder kon zien.
Hoe vreemd het ook klinkt: ik ben dankbaar dat ik nu “boven” ben. Hier kan ik alles overzien dat brengt rust en ruimte. Nu kan ik er zijn voor anderen, iets wat me op aarde niet lukte.
Ik had vaak een ‘error’ in mijn hoofd, en mensen dachten soms dat ik niet goed was. Dan ging het inderdaad niet goed, maar ik verbloemde het. Het spijt me dat ik jouw leven daardoor soms zwaar maakte, lieve dochter. Jij bent een warme, liefdevolle ziel.
Blijf lachen, blijf die humor gebruiken dat siert je zo. Je begrijpt niet altijd alles van anderen, maar ik begrijp jou volledig.
Wanneer de lampen knipperen, weet dan dat ik dat ben. Dan geniet ik van onze verbinding.
Ik had last van mijn onderrug en benen, was vaak moe en niet altijd helder. Soms sprak ik wartaal. Ook voelde ik me niet echt verbonden met mijn moeder, en dat deed pijn. Ik heb in mijn leven de complimenten van haar gemist in haar ogen was het nooit goed. Dat gevoel heb ik, onbewust, ook aan jou doorgegeven. Het spijt me.
Ik was vaak zenuwachtig en kon dat niet onder controle houden. Neem die zenuwen niet met je mee, geef ze maar terug aan mij, zegt je moeder. Mijn darmen werkten ook niet goed meer, dat voelde ik aan alles.
Nu geef ik graag het woord aan je vader, want ik wil zijn tijd niet innemen.
⸻
Je vader spreekt:
Lieve dochter,
Ik heb veel verdriet gehad.
Ik was gevoelig en wilde nooit ruzie ik verlangde naar harmonie. Toch voelde ik me vaak eenzaam. Ik wilde zoveel oplossen, maar het lukte me niet, en dat frustreerde me.
Ik had last van mijn gebit en herinner me hoe jij vroeger verstoppertje speelde ik deed alsof ik je niet zag, maar genoot er stil van.
Ik weet dat je soms wenst dat je de tijd kon terugdraaien met de kennis van nu. Weet dat ik dat begrijp. Voel je niet bezwaard het was vaak chaos, en dat was niet fijn.
Ik verloor mezelf, wist niet meer wie ik was, en raakte verstrikt in de energie van je moeder. Zij trok me leeg, waardoor ik mezelf verwaarloosde. Ze was niet gelukkig met haar leven en dat voelde ik. Ik kon nooit iets goed doen bij haar, maar ik probeerde jou te beschermen en dat mis jij nu, dat weet ik.
De kleur groen bracht me rust. Daarom stuur ik je vaak een groene energie, omdat ik weet dat het je goed doet.
Ik ben nu rustig om je heen. Dat voelt goed en brengt me vrede. Ik hield van grapjes, maar durfde ze niet altijd te maken in haar bijzijn.
Je moeder dacht dat ze nooit iets verkeerd deed, en dat vond ik moeilijk. De stress vrat aan mij, en uiteindelijk ben ik daaraan ten onder gegaan.
Ik wilde helder blijven, maar greep soms naar verkeerde dingen net als je moeder. Dat was niet goed.
Ik had met jou moeten vluchten; dan was het allemaal anders gelopen. Ik had de moed moeten hebben, maar ik heb gefaald. Het spijt me dat ik je daarin tekort heb gedaan. Jij treft geen enkele schuld.
Ik weet dat je mooi kunt tekenen doe dat, het brengt je rust. Neem er de tijd voor.
Wanneer je een roodborstje ziet, weet dan dat ik het ben, als teken van liefde.
Je mag vaker “nee” zeggen, en voel je daar niet bezwaard over.
Ik zie dat je zorgzaam bent, en ooit zul je een prachtige moeder zijn twijfel daar nooit aan.
Alles komt goed, lieve dochter, want jij bent een echte doorzetter.
En tot slot, wil ik je zeggen, in het Frans, zoals ik dat zo mooi vond:
“Je t’aime.”
Je vader 💚
