08/11/2025
"Dat vertel ik ze niet hoor", zei ze.
"Want ik wil niet dat ze zich zorgen om mij maken."
Ze deed het met de beste bedoelingen.
Om de ander te beschermen.
Niet tot last te zijn.
Want ze hadden al genoeg aan hun hoofd.
En dus droeg ze haar angst alleen.
Hield haar zorgen voor zich.
En deelde met niemand hoe ze zich voelde.
Maar ondertussen voelde het wel steeds zwaarder.
En ook eenzaam.
Want wat er gebeurt als je iets wezenlijks voor jezelf houdt, is dat je afstand schept.
Je sluit jezelf af, en de ander buiten.
Er staat iets tussen jullie in,
waardoor je uit verbinding raakt.
Dat voelt alleen en eenzaam.
Wanneer je alles zelf wilt dragen,
de ander niet tot last wilt zijn,
maak je het voor jezelf onnodig zwaar.
En dat niet alleen.
Je ontneemt ook de ander de kans
om er voor jou te kunnen zijn.
Om jou te kunnen helpen en ondersteunen.
Want zoals jij er altijd voor de ander bent.
Zo willen zij er ook voor jou zijn.
Met alle liefde zullen ze voor je klaar staan.
Naar je luisteren en doen wat ze kunnen.
Omdat ze van je houden.
Maar dat kan alleen als jij je openstelt.
Als je de ander toelaat.
Als je deelt wat er speelt.
Want delen is helen.
En alles voelt lichter
als je het samen kunt dragen.
🍀💞
